خاطره ای منتشر نشده از آیت الله بهجت از زبان شاگردش

حجت الاسلام و المسلمين "مرتضي اميري وحيد" در گفت و گو با خبرنگار اعزامي پايگاه اطلاع رساني حج در مدينه منوره، افزود: قرار بود 30 نفر از اساتيد دانشگاه خدمت آيت الله العظمي بهجت برسند كه براي اين منظور از قبل هم ثبت نام كرده بودند.
وي ادامه داد: روزي كه مي خواستند حركت كنند، يكي از اين اساتيد پشيمان شده بود و از همراهي جمع استنكاف مي ورزيد اما با اصرار دوستان راضي شد كه جمع را همراهي كند.
اميري اضافه كرد: وقتي به كوچه منتهي به منزل آيت الله بهجت رسيدند، يكي از اين جمع گفت كه آقا از ما في الضمير و باطن ما با خبر است، بياييد استخاره اي كنيم.
وي عنوان كرد: وقتي آن شخصي كه تمايلي براي همراهي كردن نداشت اين جمله را شنيد، باز هم بر طبل ترك جمع كوبيد و گفت كه اين حرفا چيه، اين ها خرافه است و با اين شرايط ديگر حاضر نيستم بيايم.
شاگرد آيت الله بهجت، اين خاطره را اين گونه ادامه داد كه بالاخره جمع اين شخص را راضي كردند و به محضر استاد رسيدند وقتي استاد وارد شد به همه دست داد جز اين شخص و دست خود را به زير عبايش برد.
وي، افزود: ديدار تمام شد و اتاق را ترك كردند، آقا به دنبال آن شخصي كه با وي دست نداده بود، فرستاد و با هم تنهايي ديدار كردند.
اميري گفت: وقتي آن شخص بيرون آمد، اطرافيان ديدند كه گريه مي كند، علت را پرسيدند كه گفته بود؛ آيت الله بهجت به من گفتند از اين كه به شما دست ندادم ناراحت نشويد، شما را كه ما را قبول نداريد و مي گوييد خرافه است.
وي اظهار كرد: آن شخص كلا عوض شد و تحول در او نمايان بود.
حجت الاسلام اميري، تصريح كرد: اين داستان نشان مي دهد كه انسان مي تواند به كرامات بالايي برسد، حال ببينيد ائمه اطهار چه جايگاهي داشته اند كه اصلا نمي توان بين اين دو قياسي شكل داد.