سه ویژگی مؤمن حقیقی در کلام امام رضا(ع)

به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، امام علي‌بن موسي‌الرضا (ع) از لحاظ علمي منزلت بالايي داشتند و از بيست و چند سالگي در مدينه به فتوا مي‌نشستند. آن حضرت در حرم پيامبر (ص) مي‌نشستند و هرگاه كسي از علماي مدينه در مسئله‌اي در مي‌ماند، همگي به امام اشاره مي‌كردند و مسائل خود را از ايشان مي‌پرسيدند و امام هم به آن‌ها پاسخ مي‌گفتند. امام رضا (ع) در هر شهري از مدينه تا مرو كه اقامت مي‌كردند، مردم پيش او مي‌رفتند و درباره مسايل ديني خود سؤال مي‌كردند.
ثامن‌الحجج (ع) پيوسته با قرآن مأنوس بودند، آن را به دقت مي‌خواندند و در آيات آن تدبر مي‌كردند و مي‌انديشيدند كه درباره چه چيز و در چه وقت نازل شده است. گفتار، پاسخ و مثال‌هاي آن حضرت همه برگرفته از قرآن كريم بود.
ايشان در روايتي، مؤمن حقيقي را داراي سه خصلت از سنت خدا، پيامبر و ولي او دانسته است (كتمان سِر، مدارا با مردم و صبر در سختي‌ها) و به منظور بيان اين سه خصلت به سه آيه «عَٰالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَي غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَي‌' مِنْ رَسُولٍ…» (جن، ۲۷-۲۶)، خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ» (اعراف، ۱۹۹) و «وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاء والضَّرَّاء…» (بقره، ۱۷۷) استناد مي‌كنند. (ابن بابويه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۸۲؛ طبرسي، ۱۳۸۵ق، ص۸۵)
آن امام همام در روايت ديگري فرموده‌اند: نزديك‌ترين حالتي كه بنده نسبت به خداوند دارد حالتي است كه در سجده است و اين سخن خداوند است كه -در آيه ۱۹ سوره علق- فرمود: «… وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ» (كليني، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص۲۵۶؛ ابن‌بابويه، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۷)
منبع: مجموعه تفسيري امام رضا (ع)، چاپ اول ۱۳۹۲، انتشارات بنياد بين‌المللي فرهنگي و هنري امام رضا (ع)