شریعه فرات یا آب رودخانه‌ای تمیز و پاک + تصاویر
ابتدای ورودی شریعه و بر روی تابلوی نوشته‌اند «آب رودخانه جاری تمیز و پاک»، اما به محض اینکه چشمت به آنجا می‌افتد اثری از نظافت و تمیزی نمی‌بینی و این خود هر زائری را به تعجب وامی‌دارد.
به گزارش خبرنگار اعزامي پايگاه اطلاع رساني حج به كربلاي معلي، شريعه در لغت، به معناى راهى است كه به آب رود يا دريا منتهى مىشود. آبشخور، جاى برداشتن آب از رودخانه، نهر كوچكتر كه آب رود از آن طريق بر دشت، مسلط مىشود؛ مشرع، مشرعه، شرعه، مشرب، منهل، ورد، مورد، آبخور، آبشخور و شريعه فرات از ديگر اصطلاحاتي است كه براي شريعه به كار برده مي‌شود.
در روز عاشورا، عباس بن على (ع) براى آوردن آب از فرات به شريعه رفت؛ در حاشيه رودخانه فرات، منطقه نخلستانى بود. در همان شريعه بود كه يزيديان كمين كرده در پشت نخل‌ها، دست راست آن حضرت را از كار انداختند و در همان مسير به شهادت رسيد و همانجا نيز دفن شد.
اكنون نهري در انتهاي شارع سدره امام حسين (ع) و در كنار مقام صاحب الزمان (عج) جاري است كه برخي معتقدند شريعه‌اي از فرات است؛ از اين رو به مكان مقدسي براي زائران تبديل شده است كه در كنار آن به روضه‌خواني و مديحه‌سرايي مي‌پردازند و بر مظلوميت خاندان اهل بيت (ع) اشك مي‌ريزند.
يكي از مداحان اهل بيت (ع) كارواني را براي زيارت به شريعه آورده است؛ او اين‌گونه مي‌سرايد: «به شريعه فرات كه مي‌رسي، زانوها سست شده و با ضرب بر روي زمين مي‌افتند و بي اختيار گونه‌ها بر زمين قرار مي‌گيرند. به سان لحظه‌اي كه قمر بني هاشم، علمدار سپاه پسر رسول خدا، گونه‌هاي مباركشان بر روي زمين قرار گرفت با اين تفاوت كه ما دست در بدن داريم و او دستي در بدن نداشت.»
اما رويكرد اين گزارش نه ماهيت شريعه فرات است و نه عطر غربت و مظلوميتي كه بيشتر فضا را پر مي‌كند و بي اختيار اشك از گوشه چشمان غلت مي‌خورد و بر گونه مي‌نشيند؛ بلكه اگر معتقديم كه اين شريعه فرات و به جهت قدم گذاشتن عباس بن علي (ع) در آن مكاني مقدس است، پس چرا تميز نگاهش نمي‌داريم؟
ابتداي ورودي شريعه و بر روي تابلوي نوشته‌اند «آب رودخانه جاري تميز و پاك»، اما به محض اينكه چشمت به آنجا مي‌افتد اثري از نظافت و تميزي نمي‌بيني و اين خود هر زائري را به تعجب وامي‌دارد كه اگر اين آب مقدس است، آيا نبايد براي تميزي آن نيز تلاش شود.
تصاوير زير خود گوياي همه چيز است؛