عالمی که همه نمازهای عمر خود را دوباره بهجا آورد!
سیره و روش زندگانی عالمان دین و تلاش جهادگونه آنها در راه علم و عمل نه تنها الگوی صبر و تلاش و زهد و مجاهدت برای همگان است بلکه نشان از روح تعبد و بندگی و پیوی محض از دستورات الهی است.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، آيةالله سيدهاشم ميردامادي نجفآبادي را بايد از مشاهير بزرگ اما گمنام عالم اسلام دانست كه نسب شريفش با چندين واسطه به ابوالحسن محمد ديباج، فرزند امام صادق (ع) ميرسد. برخي از آثار او عبارتند از: خلاصةالبيان في تفسيرالقرآن، رسالهاي در علم اخلاق و عرفان، حاشيه بر عروةالوثقي، رسالهاي در رجعت، تقريرات درس آخوند خراساني و….
بيشتر نياكان او اهل فضل و كمال بودهاند و نوابغ بزرگي همچو محقق كركي، ميرداماد و… در بين آنان ظهور كردهاند. تولد ايشان در سال ۱۳۰۳هجري در نجف اشرف اتفاق افتاده است و در سن دو سالگي بود كه سايه پدر از سرش برفت و ايشان در كنف تربيت پرمهر مادري فاضل و پاكسيرت قرار گرفت.
فطرت پاك درونياش كه ميراث گرانسنگ اجداد طاهرينش بود، زمينه قدمنهادن در مسير علم و عمل را به سرعت برايش هموار نمود. خود ايشان در اينباره ميگويد: من از سنين قبل از بلوغ، علاقه سرشاري به مجالس علما و رجال علمي داشتم و بيشتر وقت من، در محضر شخصيتهاي بزرگ و مراجع آنوقت ميگذشت. آمادگي فوقالعادهاي براي كسب فضايل و پذيرش هرگونه استفاده علمي داشتم و تنها آرزوي من، رسيدن به مقامات عالي علم و عمل بود. از طرفي مادرم به جهت سختي در امر معاش، اصرار داشت كه در پي كسب و كار بروم تا آنكه از يكي از استادان خويش خواستم تا نزد مادرم بيايد و وي را راضي به ادامه تحصيل كند، در نتيجه اين مشكل از پيش پايم برداشته شد.
آيةالله ميردامادي پساز آنكه مقدمات و سطح را نزد اساتيد آن ديار گذراند، به درس اكابر حوزه نجف اشرف همچون آخوند خراساني، ميرزا محمدتقي شيرازي، ميرزاحسين نائيني راه يافت و به مدد الهي موفق به فتح قله اجتهاد در سنين جواني شد.
شاخصهاي كه موجب درخشش اين عالم رباني در ميان اقرانش گرديد، روحيه معنوي ايشان بود كه به بركت ارتباط خاص با عالمان عارفي چون مرحوم سيدمرتضي كشميري و ميرزا جوادآقا ملكي تبريزي و بهخصوص سيداحمد كربلايي قدسسرّهم در وجود مبارك ايشان متبلور گشته بود.
ازنگاه بزرگان
بيشك خلقيات اخلاق در پيمانه الفاظ نميگنجد، اما كلام دُرّگونه علامه سيد محمدحسين طباطبايي (ره) در توصيف ايشان بس است كه فرمودند: «آقاي سيدهاشم ميردامادي أعبَد طلاب نجف بود.»
آيةالله ميردامادي (ره) جدّ مادري مقام معظم رهبري هستند و حضرت آيةالله خامنهاي درباره مسايل اخلاقي آنمرحوم گفتهاند: «مرحوم سيدهاشم، دعاي ابوحمزه را در قنوت ميخواند و اين مطلب را مرحوم آيةاللهالعظمي بهجت (ره) به من گفتند. » و نيز تصريح كردهاند: «آيةالله سيدهاشم نجفآبادي اهل ذوق و عرفان بود.»
مرحوم آيةاللهالعظمي بهجت (ره)، نقل ميكردند كه ايشان دعاي ابوحمزهثمالي را در قنوت ميخواند. تمام نمازهاي طول عمر خود را دوباره بهجا آورد. ذكر يونسيه او در سجده معروف بود. بسيار در اثناي حضور در نجف اشرف به مسجد سهله ميرفت.
فضايل اخلاقي
اصالت و نجابت خانوادگي، مراوده با مربيان نفوس، تحمل رياضتهاي شرعي و اخلاص و يكرنگياش در محضر خداوند از او انساني الهي ساخته بود. از اموال شبههناك شديداً پرهيز ميكرد. زندگي بسيار سادهاي داشت.
اهل قناعت و با تجمل و زيادهروي مخالف بود. توكل فوقالعادهاي داشت. نافلههاي شب او طولاني بود و از خوف خدا بسيار ميگريست.
از شهرت گريزان و بسيار فروتن و بيادعا بود. مقامات ظاهري افراد در روحيهاش اثري نميگذاشت.
به درد دلهاي مردم توجه و عنايت داشت و متأثر ميشد و با تمام وجود در رفع حوايج ديگران تلاش ميكرد. خوشسخن و خوشبيان بود و شيوايي كلامش ديگران را مجذوب ميكرد.
آن طبيب روحاني و انسان خودساخته، پساز يك عمر مجاهدت در مسير ديانت و خدمت به ديگران با كولهباري از عمل صالح در شامگاه ۲۳ جماديالثاني ۱۳۸۰هق مطابق با سال ۱۳۳۹ش به ديار باقي شتافت. پيكر آنمرحوم با احترام توسط اعلام و مردم بزرگوار مشهد تشييع و در دارالسلام حرم مقدس رضوي مدفون گشت.
منبع:قدس آنلاين