یاد داشت/
آثار محبت و مودّت اهل بیت(علیهم السلام) در کلام معصومین
محبت و مودّت اهل بیت (علیهم السلام) آثار و فوائدی دارد و آن چنان که از سخنان پیشوایان معصوم (علیهم السلام) استفاده می شود، هرکار نیک و بدی در دنیا و آخرت آثار و نتایجی دارد یعنی کارهای نیک برکات و درجاتی به دنبال دارد و اعمال بد و ناپسند موجب سقوط انسان و رسیدن به درکاتی در دو عالم می شود.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، محبت و مودّت اهل بيت (عليهم السلام) آثار و فوائدي دارد و آن چنان كه از سخنان پيشوايان معصوم (عليهم السلام) استفاده مي‌شود، هركار نيك و بدي در دنيا و آخرت آثار و نتايجي دارد يعني كارهاي نيك بركات و درجاتي به دنبال دارد و اعمال بد و ناپسند موجب سقوط انسان و رسيدن به دركاتي در دو عالم مي‌شود. در اين ميان دوستي و دشمني اهل بيت (عليهم السلام) نيز از محدوده اين قاعده كلي بيرون نيست يعني عشق و دوستي عترت پيامبر (صلي الله عليه و آله) بعنوان يك صفت ارزشمند موجب بركات و درجات و منزلت افراد است و در مقابل دشمني و مخالفت با آنان، هلاكت و شقاوت ابدي در پي خواهد داشت.
در اينجا با بهره گيري از فرمايشات معصومين (عليهم السلام) به برخي از آثار و بركات محبت اهل بيت (عليهم السلام) مي‌پردازيم:
الف) چشم روشني در هنگام مرگ:
رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرموده‌اند: «حُبّي و حبُّ اهلِ بيتي نافعٌ في سَبْعَهِ مَواطِن أَهوالُهُنَّ عظيمهٌ»؛ محبت من و خاندانم در هفت جا، كه هول و هراس آن‌ها عظيم است سود مي‌بخشد.
«عِند الوفاه و في القبرِ و عندَ النُشورِ و عند الكتابِ و عند الحسابِ و عند الميزانِ و عند الصِّراطِ» [۱]؛ هنگام مرگ، در قبر، هنگام رستاخيز، هنگام گرفتن نامه اعمال، وقت حساب، كنار ميزان و سنجش اعمال و هنگام عبور از صراط.
روزي حارث همداني به حضور اميرالمومنين (عليه السلام) آمد، امام از علت آمدن او جويا شد او گفت: علاقه به شما مرا به اينجا كشانيده، حضرت فرمود:اي حارث تو مرا دوست داري؟ گفت: بلي والله يا اميرالمؤمنين، حضرت فرمود: بدان كه هيچ بنده‌اي از دوستان ما نمي‌مي‌رد مگر اين‌كه در هنگام مردن مرا آن طوري كه دوست دارد مي‌بيند چون ببيني مرا كه دشمنان خود را از حوض كوثر دور مي‌كنم خوشحال خواهي شد، و چون ببيني كه بر صراط مي‌گذرم و (عَلَم محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ) به دست من است و پيش حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) مي‌روم چنان مرا خواهي ديد كه مشعوف و مسرور مي‌شوي. [۱]
ب) حشر با اهل بيت (عليهم السلام) در قيامت:
اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: مَنْ اَحَبَّنا كانَ مَعنا يَوْمَ القيامَهِ وَ لَوْ اَنَّ رَجُلاً اَحَبَّ حَجَراً لَحَشَرَهُ اللهُ مَعَهُ [۲]؛ هركه ما را دوست بدارد، در روز قيامت با ما خواهد بود و اگر كسي سنگي را دوست داشته باشد، خداوند او را با آن محشور خواهد كرد. از امام صادق (عليهم السلام) روايت شده كه حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) به اميرالمومنين (عليه السلام) فرمودند: يا علي تو و شيعيان تو از قبر‌ها بيرون خواهيد آمد و صورت‌هاي شما مانند ماه شب چهارده خواهد بود و جميع شدت‌ها و غم‌ها از شما برطرف خواهد شد و در سايه عرش الهي خواهيد بود، مردم خواهند ترسيد و شما نخواهيد ترسيد و مردم اندهناك خواهند بود و شما مسرور خواهيد بود و براي شما خوان نعمت‌هاي الهي مي‌آورند و مردم مشغول به حساب و كتاب خواهند بود. [۳]
ج) بالا‌ترين درجات بهشت:
اميرالمومنين (عليه السلام) فرمودند: اهل بهشت به منازل شيعيان ما (در بالا‌ترين درجات آن) نگاه مي‌كنند همانطوري كه انسان به ستاره‌ها مي‌نگرد. [۴]
د) رسيدن به مقام شهيد:
اميرالمومنين (عليه السلام) فرموده‌اند: «وَ الْمَيِّتُ مِنْ شيعتنا صّديقٌ شهيدٌ؛ صَدَّقَ بِاَمْرِنا وَ اَحَبَّ فينا وَ اَبْغَضَ فينا يُريدُ بِذلِكَ اللهَ عّزَّوَجَلَّ» [۵]؛ مي‌ّت شيعه ما صديق و شهيد است چون كه امر ما را تصديق نموده و به خاطر ما دوستي و دشمني نموده است و از اين كار خود، خداي عزوجل را اراده كرده است.
هـ) قبولي كارهاي نيك:
اگر انسان تمام كارهاي نيك و اعمال خير را انجام داده باشد و واجبات الهي را به جاي آورد اما از اهل بيت (عليهم السلام) و ولايت و محبت آنان دور باشد، هيچ يك از اعمال و نيكي‌هاي او ثمره‌اي نخواهد داشت حضرت علي (عليه السلام) فرمودند: هر كس ما اهل‌بيت را دوست داشته باشد، ايمان او مفيد بوده و اعمالش مورد پذيرش قرار خواهد گرفت، امّا اگر كسي محبت ما اهل‌بيت را در دل نداشته باشد از ايمان خويش بي‌بهره بوده و كارهاي نيك و اعمال ديني او مقبول نخواهد بود، گرچه روز‌ها روزه گرفته و شب‌ها به عبادت بپردازد. [۶]
و) وصول به زيبا‌ترين نيكي‌ها:
اميرمؤمنان (عليه السلام) فرمودند: «اَحْسَنُ الْحَسَناتِ حُبُّنا وَ اَسْوَءُ السَّيِّئاتِ بُغْضُنا [۷]؛ زيبا‌ترين نيكي‌ها دوستي ما و زشت‌ترين بدي‌ها مخالفت و دشمني با ماست.
ز) آمرزش گناهان:
عشق و علاقه داشتن به اين خاندان مطهر، باعث مي‌شود كه گناهان و پليدي‌ها از ما دور شود. امام جعفر صادق (عليه السلام) مي‌فرمايند: محبت اهل بيت گناهان را مي‌ريزد چنان چه باد تند، برگ را از درختان مي‌ريزد.
ح) شفاعت گناهكاران:
حضرت امام جعفر صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايند: «اذا كانَ يَوْمِ القيامه تشفع في المذنبين من شيعتنا فاما المحسنون فقد نجاهُم الله» [۸]؛ هنگامي كه روز رستاخيز فرا رسد گناهكارانِ شيعيان را شفاعت مي‌كنيم ولي نيكوكاران را خداوند نجات مي‌دهد.
منابع:
[۱] امالي شيخ طوسي، ج ۱، ص ۴۷٫
[۲] امالي صدوق، ص ۲۰۹، مجلس۳۷٫
[۳] بصائر الدرجات، ص۱۰۴، بحارالانوار، ج ۶۸، ص ۲۷، ب ۱۵، ح ۵۰٫
[۴] بحارالانوار، ج ۸، ص ۱۴۸٫
[۵] تأويل الآيات الظاهره، ص ۶۴۲٫
[۶] بصائر الدرجات، ص ۳۶۴٫
[۷] غررالحكم با ترجمه آقاجمال، ج ۲، ص ۴۸۰٫
[۸] فضائل الشيعه، شيخ صدوق، ص ۴۳، ح ۴۵٫