چرا پیامبر لقب سیف الاسلام را به طلحه و زبیر نسبت داده است؟! چرا پیامبر لقب سیف الاسلام را به طلحه و زبیر نسبت داده است؟! چرا پیامبر لقب سیف الاسلام را به طلحه و زبیر نسبت داده است؟! بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
چرا پیامبر لقب سیف الاسلام را به طلحه و زبیر نسبت داده است؟! چرا پیامبر لقب سیف الاسلام را به طلحه و زبیر نسبت داده است؟! چرا پیامبر لقب سیف الاسلام را به طلحه و زبیر نسبت داده است؟! چرا پیامبر لقب سیف الاسلام را به طلحه و زبیر نسبت داده است؟! چرا پیامبر لقب سیف الاسلام را به طلحه و زبیر نسبت داده است؟!

چرا پیامبر لقب سیف الاسلام را به طلحه و زبیر نسبت داده است؟!

در هیچ یک از کتب معتبر تاریخی، مطلبی به این عنوان که پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) لقب سیف الاسلام را به طلحه و زبیر داده باشند، ثبت نشده است. چیزی که در تاریخ به ثبت رسیده لقب سیف الله (شمشیر خدا) است که به خالد بن ولید نسبت داده شده است.

به گزارش سرويس انديشه پايگاه اطلاع رساني حج، چرا پيامبر لقب سيف الاسلام را به طلحه و زبير نسبت داده است؟ آيا اين كار موجب گمراهي مردم در مورد حقانيت علي (ع) نشده است؟
پاسخ در هيچ يك از كتب معتبر تاريخي، مطلبي به اين عنوان كه پيامبر عظيم الشان اسلام (ص) لقب سيف الاسلام را به طلحه و زبير داده باشند، ثبت نشده است. چيزي كه در تاريخ به ثبت رسيده لقب سيف الله (شمشير خدا) است كه به خالد بن وليد نسبت داده شده است. برخي گفته اند اين لقب را پيامبر (ص) به او داده، ولي ظاهراً در دوره خلافت ابوبكر و عمر چنين لقبي به خالد داده شده است [۱].
در باره طلحه و زبير بايد به چند نكته توجه داشت: الف. طلحه و زبير در زمان رسول گرامي اسلام (ص):
در كتب تاريخي و روايي در باره طلحه و زبير، فضائلي نقل شده است كه همه آنها مربوط به دوران حيات پيامبر (ص) است مثل اين كه:
۱. نقل مى ‏كنند پيامبر (ص) مى‏ فرموده است: هر كس مى‏ خواهد به مردى بنگرد كه به عهد خود وفا كرده است به طلحه بنگرد. حصين مى‏ گويد: طلحه در جنگ احد چنان از پيامبر دفاع كرد كه مجروح و زخمى شد.[۲]
۲. نقل مى‏ كنند شخصي مى‏ گفت: هيچ كس را چون طلحه نديده ‏ام كه بدون مسألت و درخواست مردم، مال هاى كلان به ايشان بپردازد. [۳]
۳. گفته‏ اند: زبير بن عوّام در جنگ بدر و احد و تمام جنگ هاى ديگر رسول خدا (ص) ملتزم ركاب آن حضرت بوده و روز احد هم پايدارى كرده و تا پاى جان با پيامبر بيعت كرده است. و هنگام فتح مكه هم يكى از پرچم هاى سه ‏گانه مهاجران در دست او بوده است. [۴]
۵. طلحه و زبير در شمار كساني بودند كه از بيعت با ابوبكر سرباز زدند و همراه با علي (ع) در مقام مخالفت با حكومت وقت، در خانه حضرت فاطمه (س) بست نشستند. [۵]
ب) طلحه و زبير در زمان خلفا:
از سوي ديگر كتب تاريخي افعال و رفتارهاي ناشايستي از اين دو صحابي در زمان خلفا، و خلافت علي (ع) نقل مي‌كند كه بزرگترين آن، مخالفت با خليفه برحق و امام زمان خود امير المؤمنين (ع) و بر پا نمودن جنگ جمل عليه آن حضرت بوده است. [۶]
به هر حال آنها در زمان پيامبر (ص) از ياران خوب و وفادار پيامبر بوده اند و از كساني بوده اند كه در ابتدا با اميرالمؤمنين بيعت كرده بودند و پيامبر اكرم (ص) در مناسبت‌هاي مختلف از ايشان تمجيد كرده اند؛ و اين كاملاَ طبيعي است و ملاك در اين گونه تمجيدها حال فعلي اشخاص است؛ يعني اگر شخصي در زمان حيات پيامبر (ص) كار نيكي كرده باشد و خدماتي به اسلام كند طبيعي است كه پيامبر (ص) از او قدرداني كند، اما اين قدرداني نمي‌تواند نسبت به آينده آنان نيز ملاك و معيار قضاوت قرار گيرد چون اولاً: شريعت اسلام و خرد انسان نمي‌پسندد كه پيامبر (ص) از علمي كه نسبت به آينده دارد و از ضماير اشخاص مطلع است استفاده كند و از مكنونات افراد پرده برداري كند و به اصطلاح، قصاص قبل از جنايت كند. بلكه سيره پيامبر و تمامي امامان معصوم، چنين بوده است كه در غير موارد ضروري (كه خداوند به دليلي به ايشان اجازه مي‌داده) از علم خدادادي و منحصر به فرد خود در مورد افراد مختلف استفاده نكنند و همچون انسانهاي عادي عمل نمايند.
مثل اين كه امام علي (ع) قاتل خود را مي‌شناختند ولي او را به عموم معرفي نمي‌كردند و با او طوري رفتار مي‌كردند كه گويي نمي‌دانند او بعدا قاتل خودشان است.
ثانياً: قرآن كريم و روايات پيامبر (ص)، تقوا [۷] را ملاك و معيار براي ارزيابي و سنجش افراد، معين كرده است؛ بنابراين با وجود آن معيارها، مردم به آساني مي‌توانند افراد را ارزيابي كنند و دچار حيرت و گمراهي نگردند.
[۱] عسكري، سيد مرتضي، سقيفه، ص۶۷؛ ترجمه الطبقات‏الكبرى، ج‏۱، ص: ۲۷۵. [۲] الطبقات‏الكبرى/ترجمه، ج‏۳، ص: ۱۸۸. [۳] الطبقات الكبري/ترجمه، ج‏۳، ص: ۱۸۹. [۴] الطبقات‏الكبرى/ترجمه، ج‏۳، ص: ۸۹. [۵] مسند احمد. ج۱ ص ۵۵ و تاريخ الطبري ج۲ ص ۴۶۶. [۶] تاريخ‏الطبري/ترجمه، ج‏۶، ص: ۲۴۶۵. [۷] يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثى‏ وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ خَبير. حجرات، ۱۳.
منبع: اسلام كوئست


| شناسه مطلب: 52544




پاسخ شبهات



نظرات کاربران