یادداشت حج؛ موسم وحدت

حج خاستگاه عبادي تنها ندارد. حج كارويژه ديگري نيز دارد كه از آن به عنوان پيامدهاي اجتماعي و سياسي حج ياد مي شود. وقتي صدها هزار حج گزار در كنار هم و به يك شكل و هيات و با مناسكي مشترك و با كلامي هماهنگ و يكسان آداب ديني خود را رو به قبله اي مشترك بجا مي آورند، چه پيامي به ذهن متبادر مي شود؟!
آيا جز همدلي و همصدايي؟ جز همراهي و همقدمي؟ جز يكرنگي در يك راه و مسير مشترك؟ و آيا همه اينها گوياي ضرورت وحدت از نگاه اسلام و اتحاد مسلمين به عنوان يك فرآيند روشن حج ابراهيمي محسوب نمي شود؟
اساسا مناسك و آداب مشترك "اجتماعي" ميان مسلمين مثل نماز جماعت كه احاديثي بر شرف و شان آن تاكيد بسيار روشن دارد، بر اهميت وحدت ميان مسلمانان اصرار دارد.
وحدت سبب آگاهي از وضع و اوضاع آحاد مسلمين و جامعه و در بعد كلان تر از جامعه جهاني مسلمين مي شود. اين آگاهي كمك و ياري را بدنبال دارد و كمك و ياري دل ها را به هم نزديك و نزديك مي سازد! به اين شيوه و در پرتو جمع و نظارت و همياري جمعي، دين در دل ها و اذهان تقويت مي شود.
جامعه در سايه تعاون و پيشرفت جمعي شكل مي گيرد و جامعه مسلمين قدرتمند مي شود. اين قدرت هم به رفاه و آرامش و آسايش مسلمانان مي انجامد و هم كفار و جهان استكبار را از دست اندازي به امور و منافع مسلمانان، برحذر مي دارد!
متاسفانه به دلايلي وحدت در جامعه بزرگ اسلامي رخ نداده است!
شيطنت قدرت هاي استكباري، دور افتادگي از متن دين و ضعف ايماني برخي ملل مسلمان و فساد و دنياخواهي عمده حاكمان، دلايل اصلي تحقق نيافتن وحدت است.
حج موسم و فرصت و بهانه لازم براي وحدت و تحكيم وحدت است.
در وقتي و در عرصه اي كه عقيده كلان و مشترك "اسلام خواهي" در ميان است و انسان ها تلاش مي كنند "نفسانيت" را زير پا بگذارند، حج گزاران مي توانند به ارتباط سياسي و فرهنگي با يكديگر مشغول شوند، از حال هم جويا شوند و راهكارهاي حل معضلات بزرگ جهان اسلام را جستجو نمايند. نخبگان را برانگيزند و معارف ديني و الهي را ارتقا دهند و از تجارب معنوي و سياسي و اجتماعي يكديگر بهره گيرند.
ان‌شاءالله!