چرا مشـرکان بر قتل پیامبر اتفاق نظر کردند؟

از تلبيه شيطاني تا اختلاف و تفرقه ميان اصحاب پيامبر بعد از غدير به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج،شيطان بعد از رانده شدن از درگاه خدا همواره در كنار انسان و با انسان بوده است و در بسياري از اتفاقات مهم او حضور داشته است كه گاهي حضورش باعث گمراهي و گاهي حضورش بي اثر بوده است.
تلبيه قريش و عرب در حج چنين بود: «لَبَّيك اللهم لَبَّيك، لا شَريكَ لَكَ لَبَّيك، إنَّ الحمد و النعمة لَكَ والمُلْك لا شَريكَ لَك». اين تلبيه ابراهيم(عليه السلام) و ديگر پيامبران الهي بود تا آن كه روزي ابليس به صورت پيرمردي بر آنان ظاهر شد و با اين استدلال كه پيشينيان و نياكان آنان چنين تلبيه نمي‌گفته‌اند، تلبيه ايشان را چنين تغيير داد: «لَبَّيك اللهّم لَبّيك، لا شريك لَك إلّا شريك هُوَ لَك تَمْلِكه و ما يَملِك». از آن پس قريش به همين صورت تلبيه مي‌گفتند تا آن كه پيامبر گرامي(صلي الله عليه و اله) به رسالت مبعوث شد و چنين تلبيه‌اي را شرك دانست.
بر پايه نقل‌هاي تاريخي، ابليس در جلسه‌اي كه با حضور سران قريش در دار الندوه مكه براي تصميم‌گيري درباره قتل پيامبر(صلي الله عليه و اله) تشكيل شده بود، به صورت پيرمردي نجدي شركت داشت و پيشنهاد كساني را كه به حبس يا تبعيد رسول خدا(صلي الله عليه و اله) قائل بودند، با ترديد روبه‌رو ساخت و پيشنهاد ابوجهل را براي قتل ايشان با مشاركت 40 نفر از قبايل مختلف مشركان تأييد كرد. از اين رو، در ميان مشركان اتفاق‌نظر بر قتل پيامبر(صلي الله عليه و اله) حاصل شد.
بر پايه روايتي از امام صادق(عليه السلام) ابليس و خاندانش در روز عيد غدير خم هنگام ابلاغ امامت و ولايت علي(عليه السلام) از سوي پيامبر حاضر بودند و ابليس به خاندانش اختلاف و تفرقه در ميان اصحاب پيامبر(صلي الله عليه و اله) در اين زمينه را خبر داد.