حضرت عبدالعظیم(ع)؛ محدثی که ثواب زیارتش برابر با زیارت حسین(ع) است

به گزارش خبرنگار پايگاه اطلاع رساني حج ، امروز سال روز ميلاد با سعادت حضرت عبدالعظيم الحسني است؛ محدث بزرگي كه ولايتمداري او را به مقام والايي رساند.
حضرت عبدالعظيم فرزند عبدالله بن علي، از نوادگان حضرت امام حسن مجتبي (ع) است و نسبش با چهار واسطه به آن حضرت مي رسد؛ پدرش عبدالله نام داشت و مادرش فاطمه دختر عقبه بن قيس است. ولادت با سعادت حضرت عبدالعظيم الحسني در سال 173 هجري قمري در شهر مقدّس مدينه واقع شده است و مدّت 79 سال عمر با بركت او با دوران امامت چهار امام معصوم يعني امام موسي كاظم ، امام رضا ، امام محمّدتقي و امام عليّ النّقي عليهم السلام مقارن بوده ، محضر مبارك امام رضا ، امام محمّد تقي و امام هادي را درك كرده و احاديث فراواني از آنان روايت كرده است.
اين فرزند حضرت پيامبر صلّي الله عليه و آله وسلّم، از آنجا كه از نوادگان حضرت امام حسن مجتبي (ع) است به حسني شهرت يافته است. حضرت عبدالعظيم الحسني از دانشمندان شيعه و از راويان حديث ائمه معصومين عليهم السّلام و از چهره هاي بارز و محبوب و مورد اعتماد ، نزد اهل بيت عصمت عليهم السّلام و پيروان آنان بود و در مسايل دين آگاه و به معارف مذهبي و احكام قرآن، شناخت و معرفتي وافر داشت . ستايش هايي كه ائمه معصومين عليهم السّلام از وي به عمل آورده اند، نشان دهنده شخصيّت علمي و مورد اعتماد اوست؛ حضرت امام هادي گاهي اشخاصي را كه سؤال و مشكلي داشتند، راهنمايي مي فرمودند كه از حضرت عبدالعظيم الحسني بپرسند و او را از دوستان حقيقي خويش مي شمردند و معرّفي مي فرمودند. در آثار علماي شيعه نيز، تعريفها و ستايشهاي عظيمي درباره او به چشم مي خورد، آنان از او به عنوان عابد، زاهد، پرهيزكار، ثقه، داراي اعتقاد نيك و صفاي باطن و به عنوان محدّثي عالي مقام و بزرگ ياد كرده اند؛ در روايات متعدّدي نيز براي زيارت حضرت عبدالعظيم ثوابي همچون ثواب زيارت حضرت سيّد الشهدا، امام حسين (ع) بيان شده است. زمينه هاي مهاجرت حضرت عبدالعظيم از مدينه به ري و سكونت در غربت را بايد در اوضاع سياسي و اجتماعي آن عصر جستجو كرد؛ خلفاي عبّاسي نسبت به خاندان حضرت پيامبر صلّي الله عليه و آله و سلّم و شيعيان ائمه بسيار سختگيري مي كردند، يكي از بدرفتارترين اين خلفاء متوكّل بود كه خصومت شديدي با اهل بيت عليهم السّلام داشت، و تنها در دورۀ او چندين بار مزار حضرت امام حسين را در كربلا تخريب و با خاك يكسان كردند و از زيارت آن بزرگوار جلوگيري به عمل آوردند.