امروز؛ وفات حضرت سید محمد فرزند امام هادى‏(ع)

جلالت قدر و منزلت او به حدي بود كه عده اي از شيعيان گمان مي كردند بعد از امام هادي عليه السلام آن بزرگوار امام خواهد بود، ولي با رحلت ايشان در زمان پدر بزرگوارش بر همه معلوم شد كه امام حسن عسكري عليه السلام امام پس از ايشان است.
امام عسكري عليه السلام به جناب سيد محمد عليه السلام علاقه وافري داشت، به حدي كه هنگام رحلت او گريبان چاك كرد. بعد از رحلت، آن حضرت را در آبادي به نام بلد، در شش فرسخي سامراء دفن نمودند، كه هم اكنون قبر او در آنجا معروف است. فرزندان سيد محمد فرزند امام هادي (عليه السلام)
سيد محمد فرزند امام هادي عليه السلام شخصيت بلند مرتبه اي است كه در زمان حياتش اميد مي رفت جانشين پدرش باشد و امامت به ايشان برسد ولي تقدير الهي بر اين قرار گرفته بود كه ايشان در زمان پدرشان (امام هادي عليه السلام) در حدود سال ۲۵۴ هجري قمري از دنيا رفتند و درروستايي به نام بلد در اطراف سامرا مدفون شدند. مزار سيد محمد امروزه در عراق آباد بوده و بر روي قبر ايشان گنبد و بارگاه مجللي ساخته اند كه مردم از دور و نزديك به زيارت مزارش مي شتابند .
در كتاب بحر الانساب نوشته شده كه سيد محمد نه فرزند داشته كه از ترس مخالفين خود در سامرا به ايران مهاجرت كرده و در ايران به شهادت رسيده اند. در اين كتاب مي نويسد : كه پنج فرزند وي به نام هاي لطف الله و ابوطالب و رحمه الله و عنايت الله و هدايت الله به شهر لار حركت كردند و در آنجا به شهادت رسيدند .
چهار نفر ديگر از اولاد سيد محمد به خوي و سلماس مهاجرت كرده و در آنجا به شهادت رسيده اند . نام اين چهار برادر عبارتند از:
سيد اسحاق ، سيد محمود، سيد جعفر و سيد اسكندر درشهر خوي دو مزار به امامزاده معروف هستند يكي امامزاده سيد بهلول واقع در محله امامزاده، دومي امامزاده اي واقع در اوايل يديلر كه به بالا امامزاده و به نام سيد محمد معروف است . بقعه ديگري در داخل مسجد يديلر واقع است كه بقعه سيد حسن ناميده مي شود . گويا اين سه مزار (دو امامزاده و مزار سيد حسن) متعلق به سه تن ازنوادگان امام هادي عليه السلام است كه به مرور زمان نامشان در بين مردم به سيد بهلول و سيد محمد و سيد حسن تغيير يافته است .
كرامات زيادي از آن حضرت مشاهده شده، و هم اكنون داراي گنبد و صحن و غرفه هاي متعدد است، و دوستان اهل بيت عليهم السلام به زيارت آن بزرگوار مشرف مي شوند. نسب سادات آل بعاج در عراق و خوزستان به علي و احمد فرزندان سيد محمد بعاج منتهي مي شود.
زيارت و جلالت سيد محمد فرزند امام هادي(عليه السلام)
و همچنين امام زاده سيد محمّد،فرزند حضرت هادي عليه السّلام را در نزديكي قريه بلد،يك منزلي سامره،مزاري است مشهور و به جلالت مقام و بروز كرامات معروف،عموم مردم به زيارتش مشرّف مي شوند و نذرها و هداياي بسيار به آنجا مي برند،و حاجات مي طلبند و تمامي اعراب آن حدود از او بيم دارند و حساب مي برند،كرامات بسيار از آن بزرگوار نقل شده كه اين مختصر جاي ذكرش نيست و در جلالت آن جناب بس است كه قابليت و صلاحيت مقام امامت داشت و فرزند بزرگتر حضرت هادي عليه السّلام بود،و حضرت عسگري عليه السّلام در مرگ او گربيان چاك زد!شيخ ما ثقه الاسلام نوري اعتقاد عظيمي به زيارت آن بزرگوار داشته و در تعمير بقعه و ضريح مباركش كوشش كرده است و صورت كتيبه اي كه بر ضريح شريفش نوشته چنين است:
هذا مَرقَدُ السَّيّدُ الجَليلِ أبي جَعفَر مُحَمَّد بنِ الإِمامِ أبِي الحَسَنِ عَلي الهادي عَلَيهِ السَّلام عَظيمِ الشَّأنِ جَليلِ القَدرِ كانَتِ الشّيعَهُ تَزعُمُ أَنَّهُ الإمامُ بَعدَ أبيهِ عَلَيهِ السلام فَلما تُوفي نَصَّ أبُوهُ عَلي أخيهِ أبي مُحَمَّدٍ الّزكي عَلَيهِ السَّلامُ و قالَ لَهُ :أحِدث لله شُكراً فَقَد أحدَثَ فيكَ أمرًا خَلَّفَهُ أبُوهُ في المَدينَهِ طِفلاً وَ قَدِمَ عَلَيهِ في سامِراء مُشتَدا وَ نَهَضَ إلي الُّرجُوع إلَي الحجازِ وَ لَمّا بَلَغَ بَلَدَ عَلي تسعَهِ فَراسِخَ مَرِضَ و تُوُفّي وَ مَشهَدُهُ هُناكَ وَ لَمَّا تُوُفيَ شَقّ أبُو مُحَمَّدٍ عَلَيهِ ثَوبَهُ وَ قالَ في جَوابِ مَن عابَهُ عَلَيهِ قَد شَقَّ موسي عَلي أخيهِ هارون و كانَت وَفاتُهُ في حُدُود اثنَين و َخَمسينَ بَعدَ المِائَتَينِ.
اين آرامگاه سيّد بزرگوار ابي جعفر محمد فرزند امام ابي الحسن عليّ هادي(درود بر او)است وي را شأني عظيم و منزلتي والا است،شيعه گمان مي كرده او پس از پدرش(درود بر او)امام مي باشد،زماني كه از دنيا رفت،پدر او،بر امامت برادرش ابي محمد زكيّ(درود بر او)تصريح كرد و به او فرمودا:براي خدا شكري تازه كن،كه دستورش را درباره تو تازه كرد،پدرش او را درحالي كه كودك بود،در مدينه گذاشت و او پس از اينكه جواني برومند شد در سامّرا به حضور پدررسيد،آن گاه تصميم به بازگشت به حجاز گرفت،زماني كه به منطقه«بلد»در نه فرسنگي سامرا رسيد بيمار شد و از دنيا رفت،و زيارتگاهش در همان جاست همين كه وفات يافت ابو محمد براي او گريبان چاك كرد،و در پاسخ كساني كه بر او عيب گرفتند فرمود:موسي هم براي برادرش هارون گريبان چاك زد،و سال وفاتش در حدود دويست و پنجاه و دو بود.
در هر صورت چون خواستي عسكرييّن را وداع كني،نزد قبر مطهر بايست و بگو:
السَّلامُ عَلَيْكُمَا يَا وَلِيَّيِ اللَّهِ أَسْتَوْدِعُكُمَا اللَّهَ وَ أَقْرَأُ عَلَيْكُمَا السَّلامَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالرَّسُولِ وَ بِمَا جِئْتُمَا بِهِ وَ دَلَلْتُمَا عَلَيْهِ اللَّهُمَّ اكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ اللَّهُمَّ لا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيَارَتِي إِيَّاهُمَا وَ ارْزُقْنِي الْعَوْدَ إِلَيْهِمَا وَ احْشُرْنِي مَعَهُمَا وَ مَعَ آبَائِهِمَا الطَّاهِرِينَ وَ الْقَائِمِ الْحُجَّهِ مِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
پي نوشتها:
۱) مراقد المعارف: ج ۲ ص ۲۶۲.
۲) اين تاريخ مشهور بين شيعيان سامرا است و در حرم آن حضرت نيز نوشته شده است.