یاداشت فضیلت‌های فراموش‌شده را در کربلا تمرین کنیم

به گزارش خبرنگار اعزامي پايگاه اطلاع رساني حج از كربلاي معلا، رو مي كند به گنبد طلايي امام حسين(ع) و دستها را به دعا برداشته است، پرچم سرخ حسيني بالاي گنبد با وزش نسيم حركت مي كند، هر زائري به نحوي دست به دعا برداشته يا در گوشه اي نشسته و با امامش سخن مي گويد.
قصه اين زائران از زاويه اي با يكديگر متفاوت و از زاويه ديگر خيلي شبيه به يكديگر است، همه آمده اند تا اينجا علاوه بر خودشان و خانواده براي ديگراني هم كه التماس دعا داشتند، دعا كنند؛ برخي در بين الحرمين در حال مكالمه با كساني هستند كه در ايران التماس دعا دارند.
روزگاري نه چندان دور خوبيهاي فراواني در ميان جامعه ما رايج بود كه امروز برخي از آنها به فراموشي سپرده شده است، به گذشته كه نگاه مي‌كنيم، مي‌بينيم انگار پدربزرگها و مادربزرگهايمان سيمايي ملكوتي داشتند و اخلاق و رفتار خوبشان نه از روي تصنع و ساختگي بلكه به آن باور داشتند.
كربلا براي همه زائران دانشگاه تربيت است، فضيلتهايي كه در جامعه مان فراموش شده است را مي توان از اين دانشگاه كسب كرد و يكي از اين فضيلتها كه متاسفانه در جامعه كم رنگ شده، دعا براي يكديگر است؛ كمتر براي يكديگر دعا مي كنيم و بيشتر حسادت و چشم و هم چشمي در جامعه پررنگ شده است.
يادمان مي آيد كه نماز خواندن مادربزرگ و پدربزرگمان شايد ۱۰ دقيقه بيشتر طول نمي‌كشيد، اما تا نيم ساعت سر سجاده مي‌نشستند و دعا مي‌كردند، دعاي آنها هم ابتدا براي ديگران و خويشان بود و خالصانه از خدا مي خواستند كه مشكل ديگران حل شود.
كربلا فرصت بي نظيري است تا براي ديگران هم دعا كنيم و براي جامعه، كشور، و امت اسلامي دعا كنيم و از خدا بخواهيم تا خوبي ها و خير را به اين امت ارزاني كند و حسد و كينه و رذائل اخلاقي را از وجودمان پاك كنيم.
امروز در بين الحرمين اگر از هر زائري بپرسند كه علم بهتر است يا ثروت؟ جواب همه اين است كه معرفت بهترين ثروت و علم در دنياست و كيمياي سعادتي براي همه مردم است.
در اين افكار هستم كه صداي اذان از بين الحرمين به گوش مي رسد و ......