در گفتگو با ۲ بانوی هنرمند کرمانی تشریح شد؛
دوخت بزرگ‌ترین پته جهان برای ضریح سیدالشهدا(ع)
پته دوخته شده توسط بانوان هنرمند کرمانی در ستاد بازسازی عتبات عالیات نگهداری می‌شود و قرار است با اتمام کار ساخت گنبد جدید حرم امام حسین (ع) این اثر نفیس روی ضریح مطهر گسترده شود.
به گزارش خبرگزاري مهر، پته دوزي، هنر بانوان كرماني است كه قدمت ديرينه دارد و با ورود انواع و اقسام هنرهاي صنعتي، هنوز جايگاه خود را به عنوان يك هنر اصيل و سنتي از دست نداده است.
پارچه ساده‌اي كه با سوزن دوزي از سادگي به زيباترين نقش و نگارها در مي‌آيد، حاصل هزاران بخيه‌اي است كه دست هنرمند زنان كرماني آن را نقش مي‌زند.پته در زندگي مردم اين استان جايگاه خاصي دارد و آن را در جهيزيه دختران در قالب جا نماز، جلد قرآن، سجاده، سفره، روبالشي، روميزي و … مي‌توان مشاهده كرد.
اين بار بانوان هنرمند كرماني حاصل سوزن دوزي خود را نقش پارچه‌اي كرده‌اند كه قرار است بر ضريح شش گوشه ابا عبدالله (ع) بنشيند.
به بهانه دوخت پته براي ضريح مطهر امام حسين عليه السلام گفتگويي انجام شده است با دو تن از بانواني كه در اين كار زيبا و ارزشمند نقش آفريني كرده‌اند.
نجمه فلسفي درباره چگونگي انجام كار مي‌گويد: اواخر سال ۹۱ در كلاس درس براي دانشجويان در مورد رودوزي پارچه‌ي خانه‌ي خدا توضيح مي‌دادم كه ناگاه جرقه‌اي در ذهنم زده شد كه كار هنرمندانه‌اي براي ضريح ائمه(سلام الله عليه) انجام دهيم.
وي مي افزايد: همان‌جا از دانشجويان خواستم روي پيشنهاد من كه براي يكي از ائمه كار هنري خوبي انجام دهيم فكر كنند؛ و با استقبال همه‌ي دانشجويان مواجه شدم. وقتي پيشنهاد دادم كه براي حرم مطهر امام حسين (عليه السلام) كاري انجام دهيم، اشك شوق و حسرت از ديدگان بچه‌ها جاري شد به گونه‌اي كه كلاس از رسميت افتاد.
وي ادامه مي‌دهد: وقتي در مورد ابعاد كار براي ضريح مطهر سيدالشهدا (ع) به اينترنت مراجعه كردم، با يافتن ابعاد كار، جا خوردم و فهميدم كار بسيار عظيمي است اما بچه‌ها قبول كردند.با مسئول ستاد بازسازي عتبات عاليات در كرمان موضوع را مطرح كردم كه ايشان هم استقبال كردند و گفتند آماده‌ي همكاري هستيم؛ به اين ترتيب كار آغاز شد.
به گفته فلسفي، دوخت پته‌ها تقريباً ۱۸ ماه طول كشيد و زودتر از آن چه تصور مي‌شد پايان يافت.كاري كه ابتدا با تعدادي دانشجو شروع شده بود، با مشاركت جمع كثيري كه بعضاً از شهرها و استان‌هاي ديگر حتي در حد دوخت چند بخيه همكاري كردند، خاتمه يافت. به طور ثابت ۱۲۱ نفر پاي كار بودند و مابقي در حد ابراز عشق و ارادت به ساحت اباعبدالله(ع) دستي رساندند و كمك كردند. براي انجام اين پروژه ۵۵ متر مربع دوخت مفيد حاصل كه در هر سانتيمتر مربع آن ۱۳ بخيه كوك زده شد.
فلسفي مي‌افزايد: در مسير دوخت پته براي ضريح مطهر امام حسين (ع) عنايت‌هاي بسياري در عالم خواب و بيداري نصيب دوزندگان و مجريان گرديد كه فرصت مجزايي براي بيان مي‌خواهد. زيارت كربلاي معلا و نجف اشرف يكي از پاداش‌هايي بود كه نصيب بانوان مجري طرح گرديد و ان شاءالله از شفاعت اهل بيت عليهم السلام بي بهره نمانيم؛ در حال حاضر نيز كار دوخت پته براي حرم حضرت ابوالفضل العباس(ع) با ۵ قطعه در سه سايز در حال انجام است.
همچنين بتول ميرشكاري يكي از هنرمندان و عضو ثابت اين طرح نيز در خصوص نحوه‌ي انجام كار مي‌گويد: يك جفت گوشواره نذر حرم امام حسين(ع) كرده بودم و روزي كه براي اداي نذرم به ستاد بازسازي عتبات عاليات كرمان مراجعه كردم، شنيدم كه دوخت پته براي ضريح حرم مطهر سيدالشهدا (ع) در حال انجام است. مشتاقانه اعلام آمادگي كردم كه در اين كار سهمي داشته باشم؛ اوائل كار بود كه توفيق همكاري نصيبم شد.
وي ادامه مي‌دهد: اواخر ارديبهشت سال ۹۲ بود كه رسما كار دوخت پته‌ها آغاز شد. ۲۵ نفر بوديم كه از ۶ صبح كار را شروع مي‌كرديم. ۱۶ تكه پته با نقش پيوسته قرار بود براي ضريح مطهر امام حسين (ع) تهيه شود.
جفت كردن تكه‌ها كار سختي بود بايد بين دوخت‌ها و نقشها هماهنگي كامل حاصل مي‌شد؛ كار سختي بود. گاهي از ۶ صبح تا ۱۱ شب كار مي‌كرديم. همه با دل و جان كار مي‌كردند. حتي اسباب پذيرايي را خودمان مهيا مي‌كرديم.
ضمن كار، گاهي نذر و نذوراتي هم داشتيم مثلا پول روي هم مي‌گذاشتيم و براي سلامتي امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف گوسفند قرباني مي‌كرديم، آش مي‌پختيم و براي نزول باران نذر مي‌كرديم.
بتول ميرشكاري در تكميل اظهارات خود گفت: بعد از دوخت ۱۶ تكه پته كه قرار بود نقشها و دوخت‌هايشان با ظرافت در كنار هم قرار گيرند، براي وصل تكه‌ها كه بعد از دوخت سنگين شده بودند، آن‌ها را به چادردوزي برديم تا با چرخ‌هاي بزرگ صنعتي تكه‌ها را به هم متصل كنند.بعد براي شستشو آن را به كوهپايه برده و در آب چشمه‌اي كه از حياط مسجد عبور مي‌كرد، شستشو داديم و سپس سه بار با اتو بخار در خشكشويي آن را اتو كرديم.
به اين ترتيب با اتمام كار گويا بند دلمان را هم با بخيه‌ها به پته دوخته‌بوديم، با دلتنگي اشك ريختيم و اظهار داشتيم، يا اباعبدالله(ع) مبادا بين ما و فرزندان ما با شما فاصله افتد گاهي با گوشه‌ي چشمي ما را دريابيد كه سخت محتاجيم.