گناهی که حرمت آن بالاتر از حرمت تخریب خانه خداست گناهی که حرمت آن بالاتر از حرمت تخریب خانه خداست گناهی که حرمت آن بالاتر از حرمت تخریب خانه خداست بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
گناهی که حرمت آن بالاتر از حرمت تخریب خانه خداست گناهی که حرمت آن بالاتر از حرمت تخریب خانه خداست گناهی که حرمت آن بالاتر از حرمت تخریب خانه خداست گناهی که حرمت آن بالاتر از حرمت تخریب خانه خداست گناهی که حرمت آن بالاتر از حرمت تخریب خانه خداست

گناهی که حرمت آن بالاتر از حرمت تخریب خانه خداست

شاید تاکنون نمی‎دانستیم که گناهی بالاتر از شکستن حرمت خانه خدا وجود دارد؛ اما اهل‎بیت(ع) گناهی را معرفی کرده‎اند که دارای چنین حرمتی است.

به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، تكريم مؤمن از مهم‎ترين واجبات دين مبين اسلام است تا جايي كه خداوند در آيات فراواني از قرآن دائماً مؤمنان را نصيحت مي‌كند و كساني كه نسبت به آنها رفتار منفي نشان دهند را سخت مورد سرزنش و عتاب قرار مي‌دهد و اين به دليل ارزش‎گذاري و عدالت خداوند نسبت به اقشار مختلف انسانهاست.
از سوي ديگر اهل‎بيت (عليهم‎السلام) در روايات مختلف درباره اداي احترام نسبت به مؤمنين تأكيدات زيادي كرده‎اند تا جايي كه امام صادق (عليه‌السلام) در روايتي فرمودند:
«الْمُؤْمِنُ أَعْظَمُ حُرْمَةً مِنَ الْكَعْبَةِ؛ حرمت مؤمن از حرمت كعبه بالاتر است.» (خصال صدوق، ج1، ص27)
بر اساس اين حديث امام صادق(ع) مي‎توان نتيجه گرفت از آنجا كه تخريب خانه خدا و ساير اعمال منفي نسبت به اين مكان مقدس حرام است، حرمت تخريب چهره مؤمن نيز از خانه خدا بالاتر و شديدتر است و عواقب ناگوارتري به همراه خواهد داشت.
همچنين در روايت ديگري از رسول گرامي اسلام(ص) آمده است:
روزي آن حضرت به كعبه نگاه كردند وفرمودند: « اي كعبه! خوشا به حال تو، خداوند چقدر تو را بزرگ و حرمتت را گرامي داشته است! به خدا قسم حرمت مؤمن از تو بيشتر است، زيرا خداوند تنها يك چيز را از تو حرام كرده، ولي از مؤمن سه چيز راحرام كرده است: مال، جان و آبرو تا كسي به او گمان بد نبرد» (روضةالواعظين، ج2، ص293) أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص نَظَرَ إِلَى الْكَعْبَةِ فَقَالَ‏ مَرْحَباً بِالْبَيْتِ‏ مَا أَعْظَمَكَ وَ أَعْظَمَ حُرْمَتَكَ عَلَى اللَّهِ وَ وَ اللَّهِ لَلْمُؤْمِنُ أَعْظَمُ حُرْمَةً مِنْكَ لِأَنَّ اللَّهَ حَرَّمَ مِنْكَ وَاحِدَةً وَ مِنَ الْمُؤْمِنِ ثَلَاثَةً مَالَهُ وَ دَمَهُ وَ أَنْ يُظَنَّ بِهِ ظَنَّ السَّوْء.
حضرت در روايت ديگري فرمود:
هر كس مؤمني را اذيت كند، قطعاً مرا اذيت كرده است؛ بنابراين هر كس مرا اذيت كند، خدا را اذيت كرده است و كسي كه خدا را اذيت كند، پس او در تورات و نجيل و زبور و فرقان(قرآن) ملعون شده است. (جامع الاخبار، ص147) مَنْ‏ آذَى‏ مُؤْمِناً فَقَدْ آذَانِي وَ مَنْ آذَانِي فَقَدْ آذَى اللَّهَ وَ مَنْ آذَى اللَّهَ فَهُوَ مَلْعُونٌ فِي التَّوْرَاةِ وَ الْإِنْجِيلِ وَ الزَّبُورِ وَ الْفُرْقَان‏»
بنابراين همچنان كه خداوند و اهل عترت(ع) نسبت به مؤمنان جايگاه والايي قائل هستند، ما نيز به تبعيت از رفتار و سيره قرآني و عترتي بايد همواره مؤمنان را تكريم كنيم و بر سر موضوعات جزئي همديگر را مورد سرزنش قرار ندهيم و اگر ناملايمتي نسبت به او كرديم، در پي جبران آن بر آييم.
منبع: تسنيم


| شناسه مطلب: 67662




حديث معارف كعبه



نظرات کاربران