عکس‌های مقدس

نمایشگاه تجلی نور، پیامبر رحمت   تصاویر عکس‌های مقدس

نمایشگاه تجلی نور، پیامبر رحمت   تصاویر عکس‌های مقدس

نمایشگاه تجلی نور، پیامبر رحمت   تصاویر بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
عکس‌های مقدس

نمایشگاه تجلی نور، پیامبر رحمت   تصاویر عکس‌های مقدس

نمایشگاه تجلی نور، پیامبر رحمت   تصاویر عکس‌های مقدس

نمایشگاه تجلی نور، پیامبر رحمت   تصاویر عکس‌های مقدس

نمایشگاه تجلی نور، پیامبر رحمت   تصاویر عکس‌های مقدس

نمایشگاه تجلی نور، پیامبر رحمت   تصاویر
عکس‌های مقدس

نمایشگاه تجلی نور، پیامبر رحمت تصاویر

نمایشگاه عکسی از آثار استاد کمال الدین شاهرخ با عنوان "تجلی نور، پیامبر رحمت"، در نگارخانه استاد آشتیانی فرهنگسرای آیینه شهر اراک برگزار شد. برگزار کننده این نمایشگاه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی با همکاری انجمن عکاسان استان مرکزی بود. در این نمایشگاه تعداد پانزده اثر مرتبط با موضوع نمایشگاه از آثار استاد شاهرخ ارائه شد.

به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، نمايشگاه عكس « تجلي نور پيامبر رحمت» روز چهارم ارديبهشت در اراك افتتاح شد. اين نمايشگاه به نمايش آثاري از هنرمند و استاد برجسته عكاسي كشور كمال الدين شاهرخ پرداخته بود. عكس هايي كه تجربه چند سال عكاسي وي از اماكن مذهبي و مكان هاي خاص در مكه و مدينه بود. استاد كمال الدين شاهرخ عكاس خبري و مستند اجتماعي است كه در سابقه هنري خود عكاسي در دوران دفاع مقدس و تصويربرداري و عكاسي از اماكن مقدس مكه و مدينه، مناسك و رويدادهاي حج، عتبات عاليات، سوريه و غرب آسيا را نيز دارد و عكاسي ديني نيز بخشي از فعاليت او را تشكيل مي دهد. وي همچنين بغير از برگزاري نمايشگاه هاي خارجي و داخلي چندين كتاب عكس نيز چاپ كرده است. كتاب «پاييز سپيد» مجموعه اي در خصوص شهداي فاجعه منا آخرين كتاب چاپ شده او است. همچنين «حقيقت عشق» آلبومي تصويري از اماكن مكه مكرمه و مدينه منوره را نيز در دست چاپ دارد. به بهانه حضور استاد شاهرخ در اراك و برگزاري نمايشگاه آثارش روزنامه «وقايع استان» گفتگويي با وي داشته است كه در ادامه مي خوانيد:
در مورد اين نمايشگاه و آثار نمايش داده شده توضيح دهيد؟
در اين نمايشگاه تعدادي از عكس هاي من از اماكن مكه مكرمه و مدينه منوره نمايش داده شده است كه البته برخي از آن ها قبل تر به صورت پوستر ارائه شده است و در كتاب اخيرم كه در دست چاپ است به نام «حقيقت عشق» اين مجموعه به صورت كامل تر ارائه خواهد شد؛ ولي در خصوص اين عكس ها و زمان تهيه شان بايد بگويم كه من اولين بار در سال ۷۳ به اين اماكن رفتم و اولين تجربه من براي عكاسي از مناسك حج در همان سال بود. قطعا هر فردي كه براي اولين بار وارد اين فضا مي شود دستيابي به آن چيزي كه مي خواهد برايش خيلي آسان نيست؛ ولي خوشبختانه براي من اين توفيق بود كه سال هاي بعد نيز به اين مكان مشرف شوم و اين فرصتي براي تكميل پروسه عكاسي ام در اين اماكن بود. اين عكس ها بخشي از تجربه حضور و عكاسي من از اين اماكن در فاصله زماني سال ۸۳ تا ۹۴ است دقيقا تا سالي كه فاجعه منا رخ داد.
آيا عكاسي در اين فضا با شرايط خاصي رو به رو است؟ چرا اغلب خيلي عكس هاي متفاوتي از اين اماكن ديده نمي شود؟
شايد علت اينكه خيلي عكس هاي خاص و متفاوتي از اين اماكن در اختيار نداريم دلايل متعدد باشد دليل اول اين است كه عكاسان فرصت شناسايي آن فضا را ندارند مجالي كه در مقابل براي من مهيا بود كه بتوانم بهترين نور و موقعيت را شناسايي كنم من فرصت داشتم كه اين فضا را شناسايي كنم يعني ببينم چه فضايي مي تواند تاثيرگذار و متفاوت تر از عكس هايي باشد كه تاكنون گرفته شده است. از طرفي عكاسي در مكه و مدينه با سختي هايي همراه است زيرا اين دو مكان اغلب فضاي آساني براي عكاسي نيست و ممانعت هايي در آن وجود دارد. در اين اماكن عكاسي يك كار غيرقانوني است و با عكاس برخورد مي شود و همين استرس و هراس بر روي نتيجه كار تاثير دارد. چقدر فضا و مكان عكاسي در نتيجه كار تاثير دارد؟ با توجه به اينكه عكس هاي شما همه از مكان هاي خاص و مذهبي برداشته شده است چقدر بر نتيجه نهايي عكس تاثير داشته است؟
هر فرد مسلمان دوست دارد اطلاعات ديني اش را به هر طريقي كامل كند. براي نسل ما با توجه به سخن هايي كه در مورد دين و پيامبرمان بود هميشه كنجكاوي ديدن تصويري از اماكن مذهبي مانند مكه و مدينه و مزار پيامبر و ائمه بوده است بنابراين عكس در كودكي براي من خيلي جذابيت داشت و بعدها اين فرصت براي عكاسي از اين اماكن برايم فراهم شد. در مورد عكس ها نيز بايد بگويم من خيلي خود را مالك اين عكس ها نمي دانم، درست است كه سعي كردم چارچوب هاي فني عكس را رعايت كنم؛ ولي آن الهام و انرژي عكسي كه مي تواند به مخاطب منتقل شود از جاي ديگري به درون من وارد شده كه من توانستم اين عكس ها را بگيرم و اين انرژي از جاي ديگر به مخاطب من داده مي شود كه وقتي مقابل اين تصوير قرار مي گيرد يك حس خاصي پيدا مي كند و يك حركت دروني خاصي برايش ايجاد مي شود. براي من همين جرقه و يا تامل مخاطب كافي است و من در اين صورت نتيجه كار خود را از نمايش اين عكس ها گرفته ام.
با توجه به اينكه چند سال متمادي از اين فضاها عكاسي كرديد آيا همچنان آن احساس و الهام برايتان وجود داشت؟ آيا آثارتان دچار تكرار نشد؟ براي عكاسي از اماكن مذهبي بايد شرايط خاصي را ايجاد كرد؟
براي من عكاسي از اين اماكن همچنان بكر و تازه بود به دلايل مختلف يكي از عوامل اين بود كه به دليل تغيير بافت سنتي اين مكان ها توسط دولت سعودي اين فضاها سال به سال تغيير مي كرد. ممكن است امسال فضايي را عكاسي كرد؛ ولي براي سال بعد آن فضا ديگر نباشد زيرا براي بازسازي تخريب شده است. عامل ديگر هم اين است وقتي چشمت را تمرين مي دهي و تجربه پيدا مي كني هر بار به تجربه جديدتري از آن فضا مي رسي و سعي مي كني متفاوت تر از كارهاي قبل عمل كني. در انسان ها دين پرستي و زيبايي فطري است. هر انساني دلش مي خواهد يك چيز را پرستش كند. از طرفي انسان زيبايي را هم دوست دارد. هر دو اين ها منشا فطري دارند بنابراين وقتي ما وارد بحث هنر مي شويم نبايد هدفمان فقط ثبت يك چارچوب معماري باشد عكس را خيلي ها مي توانند بگيرند؛ ولي اينكه عكاس چه پيامي را به مخاطب بدهد مهم است كه اين بازمي گردد به فطرت آن شخص يعني آن فردي كه اعتقاد دارد مي داند كه مقابل حرم پيامبر چه حالتي بايد بايستد چه خضوع و حضوري بايد داشته باشد چه اعمالي را بايست انجام دهد اين ها را وقتي در ذهنش داشته باشد و تربيت شده باشد دقيقا مي داند از چه زاويه و در چه شرايطي بايد عكاسي كند و چه المان هايي در عكسش بايد رعايت شود.
شما براي رسيدن به اين نگاه چه كرديد؟
من سعي كردم با فراهم آمدن اين توفيق يعني عكاسي اختصاصي از اين فضاها يك مقدار هم خودم را تربيت بكنم. اين تربيت باعث مي شود شما نگاهت عوض شود و به كمك تمام انرژي هايي كه به تو الهام مي شود آن عكس را بگيري و همين انرژي بيروني اين حركت را در من ايجاد مي كند كه به سمت عكاسي از اين مكان ها بروم. به نظر من اين شكل خاصي از عكاسي ديني است كه اگر كسي مي خواهد وارد اين حوزه مي شود بايد يك مقدار روي خودش كار كند.
در مورد كتاب «پاييز سپيد» و عكاسي از فاجعه منا توضيح دهيد ؟ براي شما عكاسي از اين واقعه چطور بود؟ آيا حس و الهامي كه مي گفتيد در اين عكس ها دخيل بود يا فقط مستند نگاري بود؟
نه، در مورد اين فاجعه بيشتر بحث يك مستند خاص خبري بود. از آنجاييكه من تجربه حضور در دفاع مقدس را داشتم و درگير اين فضاها بودم طوري نبود كه با مواجه شدن با اين واقعه و تصاوير يكباره دچار مكث و شوك شوم و نتوانم كار كنم و اين يك پيش زمينه بود؛ ولي در مورد اين اتفاق بايد گفت وقوع چنين حادثه اي از قبل قابل پيش بيني بود زيرا شرايط آن سال براي زائران ما مساعد نبود و به نوعي آمادگي يك اتفاق را داشتم كه آن سال بحث سقوط جرثقيل و بعد فاجعه منا رخ داد. من به عنوان يك عكاس وظيفه داشتم كه اين واقعه را ثبت كنم. هيچ عكاس حرفه اي در آنجا نبود و من با تمام شرايط كه پيش بيني مي كردم برايم ممكن است پيش آيد از ضرب و شتم گرفته تا دستگيري و حبس باز اين كار را انجام دادم هرچند همچنان در ليست سياه آن ها قرار دارم. اما آنچه براي من مهم بود اين بود كه من وظيفه اي در قبال اين زائران كه به صورت مظلومانه از بين رفتند داشتم. مي ديدم كه آن ها زير دست و پا مانده اند و نمي تواني نجاتشان دهي و از تشنگي، گرما و فشار در حال جان دادن هستند. تنها كاري كه من توانستم بكنم اين بود كه به اين خيل جنازه ها بزنم و عكاسي كنم. بعد از اين واقعه در روزهاي بعد من رفتم و از آن فضا و تمام زوايايي كه فكر مي كردم در تكميل مستندي از اين واقعه موثر است عكاسي كردم. بعد از اينكه به ايران آمدم محدوديت هايي براي چاپ اين مجموعه بود؛ ولي خوشبختانه مرتفع شد و قبل از سالگرد شهداي فاجعه منا اين كتاب را به صورت يك مجموعه مستند به نام «پاييزسپيد» كه عكس هايي از قبل تا بعد فاجعه منا بود چاپ شد و اين تنها كاري بود كه مي توانستم براي اين شهدا انجام دهم. جداي از بحث نمايشگاه سوال بعدي من در زمينه انجمن عكاسان استان مركزي است فكر مي كنيد راه اندازي اين انجمن ها و تشكل ها چقدر در روند رشد عكاسي يك استان موثر است؟
قطعا انجمن هايي كه به صورت NGO و غيردولتي هستند و با همت افرادي كه خودجوش و علاقمند وارد اين حوزه مي شوند كار مي كنند، فعاليت هاي موفق تري از تشكل هاي دولتي دارند. ما در انجمن ملي عكاسان ايران در تهران برنامه و سياست گذاري مان حمايت از راه اندازي انجمن عكاسان استاني است تا با تاسيس آن باعث تقويت هنرمندان عكاس، ارتقاي آموزش و ديده شدن آثار هنرمندان شد. اين يك واقعيت است عكاس تا آثارش ديده نشود نمي تواند عِرق و علاقه خود را در كارهاي بعدي اش نشان دهد.
نمايشگاه آثار استاد شاهرخ تا ششم ارديبهشت ادامه داشت. همچنين در حاشيه اين نمايشگاه كارگاه عكاسي با موضوع « تربيت ذهن خلاق در عكاسي ديني» برگزار شد.




نظرات کاربران