آیت‌الله جوادی‌آملی: آماده مهمانی و میزبانی خدای متعال باشیم
آیت‌الله جوادی‌آملی گفت: آماده باشیم به استقبال ماه مبارک رمضان برویم، به ضیافت الهی برویم. در این ضیافت هم می توان مهمان و هم می توان میزبان خدای متعال بود.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، آيت الله جوادي آملي در پايان جلسه درس خارج فقه ديروز خود در مسجد اعظم به ايام پاياني ماه شعبان و فرا رسيدن ماه مبارك رمضان اشاره كرد و بيان داشت: خداوند در قرآن مي فرمايد «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا»، «يا أَيُّهَا النَّاس»، اين منادات است! اما ما كه مناجات مي‌كنيم داعيه نزديكي داريم، يعني انسان تا نزديك نشود كه جاي مناجات نيست. حالا معلوم نيست كه آن حاجت ما درست باشد، ولي داعيه نزديكي داريم.
وي ادامه داد: خصصيه مناجات شعبانيه اين است كه خداوند با ما مناجات مي‌كند. ذات أقدس الهي وقتي مناجات مي‌كند يعني چه؟ خدايا! من اين‌قدر نزديك بشوم و مقرّب بشوم كه «وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ نَادَيْتَهُ فَأَجَابَكَ»! يعني ما واقعاً نزديك او شديم، در حقيقت خداوند ما را به خود نزديك كرد، ما را برد بالا.
وي خاطرنشان كرد: چه وقت ما به خداوند نزديك مي‌شويم كه او با ما مناجات كند؟ اين نكته در همان مراحل عاليه همين مناجات شعبانيه آمده است. اولاً فرمود دشمن انسان ـ كه در سوره مباركه «حشر» و اينها آمده ـ در درون انسان مي باشد و خيلي هم به او نزديك است؛ اين بخل، اين غرور، اين خودخواهي، اين دشمن حاضر است، اين را بايد برداريم تا اينكه اهل مناجات بشويم. گاهي انسان تلاش و كوشش مي‌كند براي قطع اينگونه از علايق، اين يك مرحله است اما گاهي وقتي به قطع علايق موفق شد، به انقطاع مي‌رسد؛ «قطع» يعني اينكه آدم در صدد تلاش و كوشش است كه اين بند را بگسلد؛ اما «انقطاع» خيلي دقيق‌تر از «قطع» است و به اين معناست كه ديگر ما به او هم توجه نداريم. «كمال انقطاع» كه مرحله سوم است و در اين مناجات شعبانيه آمده اين است «هَبْ لِي كَمالَ الانْقِطاعِ الَيْك»، آن‌وقت در مرحله بعد «وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ نَادَيْتَهُ فَأَجَابَكَ وَ لَاحَظْتَهُ ُ فَصَعِقَ لِجَلَالِكَ»، انسان شايسته است كه مناجات او بشنود.
آيت الله جوادي آملي با اشاره به سيره ائمه اطهار(ع) در مناجات با خداوند ابراز داشت: لذّتي كه يك انسان وارسته از اينگونه مناجات دارد، قابل قياس با هيچ چيز نيست. اين غذاهاي لذيذ مادامي كه در فضاي دهان است لذيذ است، وگرنه بعد از هضم، عفِن است؛ آن لذّتي كه «لَا لَغْوٌ فِيهَا وَ لاَ تَأْثِيمٌ»، در همين مناجات‌هاست. رسيدن به اين لذت شدني است و اگر شدني نبود به ما نمي‌گفتند بخوانيد، اصرار هم دارند كه بخوانيد و دستور دادند به ما. اين چهار مرحله را كه آدم طي بكند آن قلّه‌اش همين است كه انسان مورد مناجات ذات أقدس الهي بشود. آن‌وقت يك كسي ـ خدايي ناكرده ـ اينها را به چيز ديگر بفروشد، معلوم مي‌شود كه «خَسِرَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةَ» است.
وي با اشاره به نزديك بودن حلول ماه مبارك رمضان اذعان داشت: از هم‌اكنون آماده باشيم به استقبال ماه مبارك رمضان برويم، به ضيافت الهي برويم. در اين ضيافت هم مي توان مهمان و هم مي توان ميزبان خداي متعال بود؛ چه در ماه مبارك رمضان انسان جزء «ضيوف الرحمان» مي‌شود، چه در حج و عمره جزء «ضيوف الرحمان» مي‌شود. فرمود من هم اگر دعوت بكنيد مي‌آيم، اين حديث نوراني «أَنَا عِنْدَ الْمُنْكَسِرَةِ قُلُوبُهُم» همين است؛ اگر من را به عنوان مهمان دعوت بكنيد و بشويد ميزبان، من هم مي‌آيم؛ اما من همه جا نمي‌روم «أَنَا عِنْدَ الْمُنْكَسِرَةِ قُلُوبُهُم». پس آنها كه جمع بين ميزباني و مهماني خداوند را داشته باشند «طوبي لهم و حسن مآب»؛ اما براي ما حداقل اين است كه حالا يا ميزبان بشويم يا مهمان بشويم اين راه باز است.