مناسبت های روز دهم ماه مبارک رمضان؛
زنی که به دستان مبارک پیغمبر اکرم در قبر دفن شدند
در ماه مبارک رمضان سال دهم بعثتخدیجه بانوى فداکار و همسر بى نهایت مهربان حضرت رسول (صلى الله علیه و آله) در روز دهم به سن شصت و پنجسالگى از دنیا رفت، و پیامبر (ص) او را با دست مبارک خویش در حجون مکه (قبرستان ابوطالب) به خاک سپردند.
. وفات حضرت خديجه
به گزارش سرويس انديشه پايگاه اطلاع رساني حج، امروز دهم ماه مبارك رمضان برابر است با روز وفات حضرت خديجه كبري (عليها السلام) همسر گرامي پيامبر كه ايشان به دستان مبارك حضرت رسول اكرم(صلى الله عليه و آله) در مكه مكرمه و در قبرستان ابوطالب به خاك سپرده شدند و هر ساله هزاران زائر و عمرهگزاران ايراني كه به سرزمين وحي سفر ميكنند بر سرمزار آن بانوي اسلام حاضر ميشود و ياد آن بزرگوار را گرامي ميدارند.
در روز دهم ماه مبارك رمضان حضرت خديجه كبرى (عليها السلام) از دنيا رحلت فرمودند. اين قول بنابر نقل ۴۵ روز بعد از رحلت جناب ابوطالب (عليه السلام) است.
آن حضرت نخستين همسر پيامبر (صلى الله عليه و آله) بود، و تا خديجه (عليها السلام) زنده بود نبى گرامى اسلام (صلى الله عليه و آله) همسرى اختيار نفرمود. سبقت به اسلام و خدمات او به پيامبر (صلى الله عليه و آله) زياده از آن است كه ذكر شود. در فضيلت آن حضرت همين بس كه والده مكرمه حضرت صديقه طاهره (عليها السلام) است، و همه ذرارى پيامبر (صلى الله عليه و آله) به ايشان منتهى مى شوند.
در ماه مبارك رمضان سال دهم بعثتخديجه بانوى فداكار و همسر بى نهايت مهربان حضرت رسول (صلى الله عليه و آله) در روز دهم به سن شصت و پنجسالگى از دنيا رفت، و پيامبر (صلى الله عليه و آله)او را با دست مبارك خويش در حجون مكه (قبرستان ابوطالب) به خاك سپرد، و حزن در گذشت او پيامبر(صلى الله عليه و آله)را بسيار محزون ساخت كه پيامبر (ص) سال در گذشتحضرت خديجه را «عام الحزن» سال اندوه نام نهاد.
خديجه همسر بىهمتاى پيامبر (ص) بانوئى كه از ثروت او اسلام رونق يافت و پشت پيامبر (ص) راستشد، بايد سال در گذشتش را «عام الحزن» نام نهاد و مصيبت پيامبر (ص) شدت گرفت، زيرا كه پيامبر (ص) مادر شايسته دخترش زهراى مرضيه را از دست داده و يارى همچون خديجه را هرگز به دست نخواهد آورد.
به خدا سوگند بهتر از خديجه را خدا به من عوض نداده است. (۱)
پيامبر سالها بعد از مرگ او به خوبي از تنها يار وفادار خود ياد ميكرد. بارها بياد او گريه ميكرد. به نقل از عايشه كه هر وقت پيامبر گوسفندي را ذبح ميكرد، ميفرمود: گوشتهاي آن را براي دوستان خديجه بفرستيد و عايشه بر او رشك ميبرد و ميگفت كه پيامبر زياد از او ياد ميكرد. در روايت مشهور ديگري است كه چون براي پيغمبر هديه اي ميآوردند گااهي ميفرمود: براي فلان بانوئي ببريد كه از دوستان خديجه بوده است.
رسول خدا درباره خديجه ميفرمايد: خداوند بهتر از او را به من نداده است. او به من ايمان آورد در هنگامي كه مردم كفر داشتند، تصديق نبوت من كرد، زماني كه ديگران مرا تكذيب كردند و اموال خود را در اختيار من گذاشت در وقتي كه ديگران محروم كردند و خداوند متعال از او فرزنداني به من عطا كرد و در روز فتح مكه، پيغمر مسير حركت را به گونه اي تنظيم كرد كه از كنار مزار خديجه سلام الله عليها عبور نمود.
. آمدن نامه هاى اهل كوفه براى امام حسين
در سال ۶۰ ه جمعى از كوفيان نامه هاى مردم كوفه را براى امام حسين (عليه السلام) آوردند. كه از جمله نام سليمان بن صرد و مسيب بن نجبه و رفاعه بن شداد بجلى و حبيب بن مظاهر و جمعى از شيعيان آن حضرت در آنها بود، كه توسط عبد الله بن مسمع همدانى و عبد الله بن وال خدمت امام (عليه السلام) آورده شد.
۱. ُسد الغابه، مسار الشيعه، مفيد - نقل از رمضان در تاريخ.
۳. دايرة المعارف طهور