اهمیت زیارت امام حسین (ع) در نگاه روایات 4 اهمیت زیارت امام حسین (ع) در نگاه روایات 4 اهمیت زیارت امام حسین (ع) در نگاه روایات 4 بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
اهمیت زیارت امام حسین (ع) در نگاه روایات 4 اهمیت زیارت امام حسین (ع) در نگاه روایات 4 اهمیت زیارت امام حسین (ع) در نگاه روایات 4 اهمیت زیارت امام حسین (ع) در نگاه روایات 4 اهمیت زیارت امام حسین (ع) در نگاه روایات 4

اهمیت زیارت امام حسین (ع) در نگاه روایات 4

در روایات، به زیارت امام حسین (ع) بسیار تاکید شده است و ثواب بسیار زیادی برای آن شمرده اند. از جمله آنکه فرموده اند: هر‌مؤمنی که چشمانش برای کشته شدن امام حسین علیه السلام بگیرید تا اینکه اشک بر دو گونه اش جاری شود خداوند بدین خاطر برای او غرفه هایی مهیا می کند که سالیان بسیار در آنها سکونت کند.

* عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ نَظَرَ النَّبِيُّ ص إِلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع وَ هُوَ مُقْبِلٌ فَأَجْلَسَهُ فِي حِجْرِهِ وَ قَالَ إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ حَرَارَةً فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لَا تَبْرُدُ أَبَداً ثُمَّ قَالَ ع بِأَبِي قَتِيلُ كُلِّ عَبْرَةٍ قِيلَ وَ مَا قَتِيلُ كُلِّ عَبْرَةٍ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ لَا يَذْكُرُهُ مُؤْمِنٌ إِلَّا بَكَى
امام باقر عليه السلام فرمودند: پيامبر (ص) به امام حسين عليه السلام نگاه كردند در حاليكه او به سمت ايشان روي مي آوردند، پس ايشان امام حسين عليه السلام را در دامان خود نشانيدند و فرمودند: پدرم فداي كشته و اشك بشود گفته شد كشته و اشك كيست اي پسر رسول الله (ص)، فرمودند هيچ مومني او را ياد نمي كند مگر اينكه گريه كند از براي او. (مستدرك الوسائل/ج10/ص318)
* قَالَ الرِّضَا ع فِي حَدِيثٍ فَعَلَى مِثْلِ الْحُسَيْنِ فَلْيَبْكِ الْبَاكُونَ فَإِنَّ الْبُكَاءَ عَلَيْهِ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ‏ ثُمَّ قَالَ ع كَانَ أَبِي ع إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لَا يُرَى ضَاحِكاً وَ كَانَتِ الْكَآبَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتَّى تَمْضِيَ عَشَرَةُ أَيَّامٍ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْعَاشِرِ كَانَ ذَلِكَ الْيَوْمُ يَوْمَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكَائِهِ وَ يَقُولُ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحُسَيْنُ ع
- امام رضا عليه السلام فرمودند: پس بر مانند حسين عليه السلام گريه كنندگان گريه كنند چرا كه گريه بر او گناهان بزرگ را از بين مي برد، پس فرمودند: پدرم هنگامي كه ماه محرم فرا مي رسيد خنده كنان ديده نمي شد و گرفتگي و غمگيني بر ايشان غالب مي شد تا اينكه ده روز سپري مي شد و هنگامي كه روز دهم مي شد آن روز روز مصيبت و گريه اش مي بود و مي فرمود: اين روزي است كه در آن امام حسين عليه السلام را كشتند.(وسائل‏ الشيعة ج 14 ص 505)
* عن الريان بن شبيب عن الرضا ع...‏يا ابن شبيب إن بكيت على الحسين حتى تصير دموعك على خديك غفر الله لك كل ذنب أذنبته صغيرا كان أو كبيرا قليلا كان أو كثيرا
امام رضا عليه السلام : اي پسر شبيب اگر بر حسين عليه السلام گريه كني تا اينكه اشكهايت بر گونه هايت جاري شود خداوند هر گناهي را كه مرتكب شده اي را چه صغير باشد چه كبير كم يا زياد مي آمرزد آنرا براي تو.(بحارالأنوار - ج 44 - ص 286 )
* عَنْ مِسْمَعِ بْنِ عَبْدِ الْمَلِكِ قَالَ قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ أَ مَا تَذْكُرُ مَا صُنِعَ بِهِ يَعْنِي بِالْحُسَيْنِ ع قُلْتُ‏ بَلَى قَالَ أَ تَجْزَعُ قُلْتُ إِي وَ اللَّهِ وَ أَسْتَعْبِرُ بِذَلِكَ حَتَّى يَرَى أَهْلِي أَثَرَ ذَلِكَ عَلَيَّ فَأَمْتَنِعُ مِنَ الطَّعَامِ حَتَّى يَسْتَبِينَ ذَلِكَ فِي وَجْهِي فَقَالَ رَحِمَ اللَّهُ دَمْعَتَكَ أَمَا إِنَّكَ مِنَ الَّذِينَ يُعَدُّونَ مِنْ أَهْلِ الْجَزَعِ لَنَا وَ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا أَمَا إِنَّكَ سَتَرَى عِنْدَ مَوْتِكَ حُضُورَ آبَائِي لَكَ وَ وَصِيَّتَهُمْ مَلَكَ الْمَوْتِ بِكَ وَ مَا يَلْقَوْنَكَ بِهِ مِنَ الْبِشَارَةِ أَفْضَلُ وَ لَمَلَكُ الْمَوْتِ أَرَقُّ عَلَيْكَ وَ أَشَدُّ رَحْمَةً لَكَ مِنَ الْأُمِّ الشَّفِيقَةِ عَلَى وَلَدِهَا إِلَى أَنْ قَالَ مَا بَكَى أَحَدٌ رَحْمَةً لَنَا وَ لِمَا لَقِينَا إِلَّا رَحِمَهُ اللَّهُ قَبْلَ أَنْ تَخْرُجَ الدَّمْعَةُ مِنْ عَيْنِهِ فَإِذَا سَالَ دُمُوعُهُ عَلَى خَدِّهِ فَلَوْ أَنَّ قَطْرَةً مِنْ دُمُوعِهِ سَقَطَتْ فِي جَهَنَّمَ لَأَطْفَأَتْ حَرَّهَا حَتَّى لَا يُوجَدَ لَهَا حَرٌّ وَ ذَكَرَ حَدِيثاً طَوِيلًا يَتَضَمَّنُ ثَوَاباً جَزِيلًا يَقُولُ فِيهِ وَ مَا مِنْ عَيْنٍ بَكَتْ لَنَا إِلَّا نُعِّمَتْ بِالنَّظَرِ إِلَى الْكَوْثَرِ وَ سُقِيَتْ مِنْهُ مَعَ مَنْ أَحَبَّنا
مسمع بن عبدالملك گويد: امام صادق عليه السلام در حديثي به من فرمود: آيا ياد مي كني كه چه كردند با امام حسين عليه السلام گفتم بله، فرمودند آيا جزع و بي تابي مي كني؟ گفتم آري بخدا قسم و بدين خاطر گريه مي كنم اشك مي ريزم تا اينكه اهل خانه ام اثر اشك را در من مي بينند و از طعام امتناع مي كنم تا اينكه اشك در رخسارم نمايان مي شود.حضرت فرمودند: خداوند اشكت را رحمت كند بدرستيكه تو از كساني هستي كه از اهل جزع براي ما و از آنانيكه بسبب شادي ما شادي مي كند و بخاطر حزن ما محزون مي شوند شمرده مي شوند و بدرستيكه تو هنگام مرگت حاضر شدن پدران من را نزد آمده و توصيه كردن ايشان در مورد تو به ملك الموت را خواهي ديد و آنچه كه بدين خاطر از بشارت به تو مي دهند بهتر و افضل مي باشد، هيچ كسي از روي رحمت به ما و بخاطر آنچه كه به ما وارد شده بر ما گريه نمي كند مگر اينكه خداوند قبل از اينكه اشك از چشمهايش در جهنم بيفتد قطعاً حرارت جهنم را خاموش خواهد نمود تا اينكه ديگر هيچ حرارتي نداشته باشد و هيچ چشمي نيست كه بر ما گريه كند مگر اينكه به نگاه به كوثر بهره مند خواهد شود و از آن به همراه آنانيكه ما را دوست دارند سيراب خواهد شد.(وسائل الشيعه/ج14/ص508)
* عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع يَقُولُ أَيُّمَا مُؤْمِنٍ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ ع حَتَّى تَسِيلَ عَلَى خَدَّيْهِ بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا غُرَفاً يَسْكُنُهَا أَحْقَاباً وَ أَيُّمَا مُؤْمِنٍ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ حَتَّى تَسِيلَ عَلَى خَدِّهِ فِيمَا مَسَّنَا مِنَ الْأَذَى مِنْ عَدُوِّنَا فِي الدُّنْيَا بَوَّأَهُ اللَّهُ مُبَوَّأَ صِدْقٍ وَ أَيُّمَا مُؤْمِنٍ مَسَّهُ أَذًى فِينَا فَدَمَعَتْ عَيْنَاهُ حَتَّى تَسِيلَ عَلَى خَدِّهِ مِنْ مَضَاضَةِ مَا أُوذِيَ فِينَا صَرَفَ اللَّهُ عَنْ وَجْهِهِ الْأَذَى وَ آمَنَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ سَخَطِهِ وَ النَّارِ
محمد بن مسلم از امام باقر عليه السلام روايت كرده كه فرمودند: امام علي بن حسين عليه السلام مي فرمودند: هر‌مؤمني كه چشمانش براي كشته شدن امام حسين عليه السلام بگيريد تا اينكه اشك بر دو گونه اش جاري شود خداوند بدين خاطر براي او غرفه هايي مهيا مي كند كه ساليان بسيار در آنها سكونت كند و هر مومني كه چشمانش گريان شود در آنچه كه از اذيت دشمنان ما در دنيا به ما رسيده خداوند جايگاه صدقي براي او فراهم مي كند و هر مومني كه در راه ما به او اذيتي برسد پس از ديدگاهش اشك جاري شود تا اينكه بر روي گونه اش بيايد، خداوند اذيت را از چهره او بر مي دارد و او را از سخط خود و آتش ايمن نگاه مي‌دارد. (وسائل الشيعه/ج14/ص501)
* قَالَ الرِّضَا ع مَنْ تَذَكَّرَ مُصَابَنَا فَبَكَى وَ أَبْكَى لَمْ تَبْكِ عَيْنُهُ يَوْمَ تَبْكِي الْعُيُونُ وَ مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيِا فِيهِ أَمْرُنَا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ الْحَدِيثَ
امام رضا عليه السلام فرمودند هركس مصائب مارا بياد آورد و گريه كند و بگرياند چشمش در روزي كه چشمها مي گريند گريان نخواهد بود و هركس درمجلسي كه در آن امر ما زنده مي شود بنشيند قلبش در روزي كه دلها ميميرند نخواهد مرد.(جوامع الحكم صفحه 323 حديث 308)
* عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ عَنْ‏أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ ذُكِرْنَا عِنْدَهُ فَفَاضَتْ عَيْنَاهُ وَ لَوْ مِثْلَ جَنَاحِ الذُّبَابِ غَفَرَ اللَّهُ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ كَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ
امام صادق عليه السلام : هر كس كه از ما نزد او ذكر مي شود و از ديدگان او اشك جاري شود هر چند به مثل و مقدار بال مگسي باشد خداوند گناهان او را مي آمرزد هر چند كه مانند كف درياها باشد. ( وسائل الشيعه/ج14/ص501)
* عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ لِلْفُضَيْلِ تَجْلِسُونَ وَ تَتَحَدَّثُونَ فَقَالَ نَعَمْ فَقَالَ إِنَّ تِلْكَ الْمَجَالِسَ أُحِبُّهَا فَأَحْيُوا أَمْرَنَا فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَحْيَا أَمْرَنَا يَا فُضَيْلُ مَنْ ذَكَرَنَا أَوْ ذُكِرْنَا عِنْدَهُ ثُمَّ ذَكَرَ مِثْلَهُ
امام صادق عليه السلام : اي فضيل آيا مي نشينيد و حديث سخن مي گويد عرضه داشت آري حضرت فرمودند: همانا من اين مجلس را دوست دارم پس امر ما را احيا كنيد خداوند رحمت كند كسي كه امر ما را زنده كند اي فضيل هركس ما را ياد كند يا اينكه نزد او از ما يادي شود پس حديثي مانند حديث قبلي بيان كردند.(وسائل الشيعه/ج14/ص50)
* عَنْ زَيْدٍ الشَّحَّامِ فِي حَدِيثٍ أَنَّ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لِجَعْفَرِ بْنِ عَفَّانَ الطَّائِيِّ بَلَغَنِي أَنَّكَ تَقُولُ الشِّعْرَ فِي الْحُسَيْنِ‏ع وَ تُجِيدُ قَالَ نَعَمْ فَأَنْشَدَهُ فَبَكَى وَ مَنْ حَوْلَهُ حَتَّى سَالَتِ الدُّمُوعُ عَلَى وَجْهِهِ وَ لِحْيَتِهِ ثُمَّ قَالَ يَا جَعْفَرُ وَ اللَّهِ لَقَدْ شَهِدَكَ مَلَائِكَةُ اللَّهِ الْمُقَرَّبُونَ هَاهُنَا يَسْمَعُونَ قَوْلَكَ فِي الْحُسَيْنِ ع وَ لَقَدْ بَكَوْا كَمَا بَكَيْنَا وَ أَكْثَرَ وَ لَقَدْ أَوْجَبَ اللَّهُ لَكَ يَا جَعْفَرُ فِي سَاعَتِكَ الْجَنَّةَ بِأَسْرِهَا وَ غَفَرَ لَكَ فَقَالَ أَ لَا أَزِيدُكَ قَالَ نَعَمْ يَا سَيِّدِي قَالَ مَا مِنْ أَحَدٍ قَالَ فِي الْحُسَيْنِ ع شِعْراً فَبَكَى وَ أَبْكَى بِهِ إِلَّا أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّةَ وَ غَفَرَ لَهُ
امام صادق عليه السلام به جعفر بن عنان فرمودند: به من خبر رسيده كه در مورد امام حسين عليه السلام به خوبي شعر مي گويي. عرض كرد: بله پس براي امام شعر خواند و هر كس كه در اطراف حضرت بودند گريه كردند تا اينكه اشك بر صورت مبارك ايشان جاري شد سپس فرمود اي جعفر بخدا قسم كه اينجا ملائكه مقرب خداوند نزد تو حاضر شده اند سخن تو را در مورد امام حسين عليه السلام مي شنوند؛ و بدرستيكه ملائكه نيز گريه مي‌كردند همچنانكه ما گريستيم بلكه بيش از ما و بدرستيكه اي جعفر در اين ساعت بهشت را بر تو واجب نمود و تو را آمرزيد سپس فرمودند: آيا از اين بيشتر برايت نگويم؛ عرض كرد: آري حضرت فرمودند: هيچ كس نيست كه در مورد امام حسين عليه السلام شعري بگويد و گريه كند و بوسيله آن بگرياند مگر اينكه خداوند بهشت را بر او واجب كند و او را مي‌آمرزد.(بحار الأنوار، ج 44، ص 282، بنقل از رجال كشّى، ص 289)
* عن داود الرقي قال كنت عند أبي عبد الله ع إذا استسقى الماء فلما شربه رأيته قد استعبر و اغرورقت عيناه بدموعه ثم قال لي يا داود لعن الله قاتل الحسين ع فما من عبد شرب الماء فذكر الحسين ع و لعن قاتله إلا كتب الله له مائة ألف حسنة و حط عنه مائة ألف سيئة و رفع له مائة ألف درجة و كأنما أعتق مائة ألف نسمة و حشره الله‏ تعالى يوم القيامة ثلج الفؤاد.
داوود رقي مي گويد نزد امام صادق عليه السلام بودم، تا اينكه طلب آب نمود هنگامي كه از آن نوشيد ديدم ايشان را كه اشك ريخت و ديدگانش غرق در اشك شد، پس فرمودند: اي داوود خداوند قاتل امام حسين عليه السلام را لعنت كند هيچ بنده اي نيست كه آب بنوشد و امام حسين عليه السلام را ياد كند و قاتلش را لعنت كند مگر اينكه خداوند براي او حسنه مي نويسد و صد هزار گناه را از او مي ريزد و از براي او صد هزار درجه رفيع مي‌گرداند و كانه صدهزار برده آزاد كرده و خداوند او را با دلي آرام وارد محشر مي كند. (الكافي : 6 / 391)


| شناسه مطلب: 70937




روايت امام حسين



نظرات کاربران