شهادت علی بن حسن در زندان منصور دوانقی

به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، منصور دوانقي، دومين خليفه عباسي به خطر قيام‌هاي محمد و ابراهيم، فرزندان عبدالله بن حسن مثنّي در مدينه و بصره و مخالفت‌هاي عده‌اي ديگر از بني الحسن (ع) با دستگاه جور بني عباس، نسبت به نوادگان امام حسن مجتبي (ع) كه از علويان مبارز و ذي نفوذان عصر خود بودند، سخت گيري‌هاي زيادي اعمال مي‌كرد و زندگي را بر آنان بسيار دشوار مي‌نمود.
وي، علاوه بر سركوب قيام‌هاي بني الحسن (ع) و كشتن تعدادي از آنان، از جمله محمد (نفس زكيه) و ابراهيم (قتيل باخمري)، بسياري از آنان را دستگير و در سياه چال‌هاي مخوف زنداني كرد.
منصور، در سال ۱۴۰ قمري وارد مدينه شد و افراد سر‌شناس بني الحسن (ع)، مانند عبدالله بن حسن مثنّي، ابراهيم بن حسن مثنّي، ابوبكر بن حسن مثنّي، حسن بن جعفر بن حسن مثنّي، عبدالله بن داوود بن حسن مثنّي، علي بن داوود بن حسن مثنّي، عباس بن داوود بن حسن مثنّي، محمد بن ابراهيم بن حسن مثنّي، اسحاق بن ابراهيم بن حسن مثنّي، عباس بن حسن مثلّث، علي عابد بن حسن مثلث و علي بن محمد نفس زكيه را دستگير كرد و به مدت سه سال در مدينه زنداني كرد. در سال ۱۴۴ قمري نيز محمد ديباج (برادر مادري عبدالله بن حسن مثنّي) را بر آنان افزود و مأموران حكومتي، بر بدنش چندان تازيانه زدند كه لباسش با پوست بدنش به هم آميخت.
در همين سال، تمامي آنان را در بندهاي آهنين كرده و با وضعيت رقت باري به سوي عراق حركت دادند و در زندان هاشميه (در حوالي كوفه) در سردابي نمور و تاريك زنداني نمودند و بر آنان بسيار سخت گرفتند. اين فداكاران يكي پس از ديگري در آن زندان مخوف و هولناك مظلومانه به شهادت مي‌رسيدند و بدون اينكه امكان تغسيل و تكفين آنان وجود داشته باشد، بر روي هم انباشته شده و مرگ سايرين را تسريع مي‌نمودند.
نخستين كسي كه از آن جمع به ديار باقي شتافت، علي بن حسن مثلث بن حسن مثنّي بن امام حسن مجتبي (ع) بود.
وي از عابدان و زاهدان عصر خود و به «عليّ الخير» و «عليّ العابد» معروف بود و در عبادت و بندگي، به ويژه در نماز و تهجّد، حالت خشوع و حضور قلب كامل داشت. وي، در حالي جان داد كه سرش در سجده عبادت بود. علي بن حسن مثلث، به هنگام شهادت، چهل و پنج سال داشت و داراي پنچ پسر و چهار دختر بود. يكي از فرزندانش حسين بن علي، معروف به شهيد فخ است كه سال‌هاي بعد، بر ضد بني عباس قيام كرد و در سرزمين فخ، همانند ابا عبدالله الحسين (ع) مظلومانه به شهادت رسيد و اهل بيتش به اسارت دشمن در آمدند. (۱)
۱- نك: منتهي الآمال (شيخ عباس قمي)، ج۱، از ص ۲۵۰ تا ۲۷۸؛ وقايع الايام (شيخ عباس قمي)، ص ۱۶۷