مسیر عشق؛زیباترین جاده دنیا
به جاده نجف-کربلا که می نگری، مردمی با ایمان را می بینی که با خالصانه ترین نیتها در مسیر پیاده روی اربعین از زائران حسین(ع) پذیرایی می کنند و این مسیر عشق، هر ساله روح های بزرگی پرورش می دهد، چه قدر این جاده طولانی یک رنگی و اخلاص را به نمایش می گذارد و این معجزه اربعین است.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، 14 قرن است كه مسير نجف-كربلا شاهد حضور زائران پياده اي است كه اين مسير را با سختي هاي خود به جان خريدند تا ايمان خود را با اربعين حسين(ع) جلا دهند؛ روزگاري كه حاكمان جور بر عراق مسلط بودند، مردم روستاهاي اين مسير تلاش مي كردند كه دور از چشم حاكمان جور زائري را به سلامت به كربلا برسانند و گاه اين نيت پاك به اعدام آنها منجر مي شد و اين سالهاي اخير كه راه كربلا براي همه زائران باز شده است، مردم عراق براي ميزباني از زائران اهل بيت(ع) با تمام وجود خدمت رساني مي كنند. به جاده نجف-كربلا كه مي نگري، مردمي با ايمان را مي بيني كه با خالصانه ترين نيتها در مسير پياده روي اربعين از زائران حسين(ع) پذيرايي مي كنند و اين مسير عشق، هر ساله روح هاي بزرگي پرورش مي دهد، چه قدر اين جاده طولاني يك رنگي و اخلاص را به نمايش مي گذارد و اين معجزه اربعين است.
گزارشي كه ملاحظه مي كنيد حاصل مشاهدات و قلم شيواي حجت الاسلام و المسلمين محمدنقدي، نماينده بعثه مقام معظم رهبري در منطقه قم است.
ساعت چهار و پنج دقيقه عصر سيزدهم صفر است، كه از فرودگاه نجف عازم كربلا مي شويم، از شارع مطار كه الان خيابان امام خميني نام گرفته با يك ماشين هايس با تعدادي از همكاران كميته فرهنگي بعثه به سمت كوفه حركت مي كنيم.
در يك طرف اين خيابان موكبهاي عشاير عراق برپا شده كه در همين ابتدا با اصرار زياد به ما ساندويچ دادند، اين ساندويچ ها نان هاي عراقي است به شكل ماهي كه داخل آن گوشت گذاشته اند. بچه ها هم كنار جاده ايستاده اند و با شربت و انواع نوشيدني به سواره ها اصرار مي كنند تا بايستند و گلويي تازه كنند.
در كنار جاده صندلي هاي پلاستيكي فراوان با چايي و نوشيدني و انواع خوردني ها براي پذيرايي آماده كرده اند. عده اي هم با در دست داشتن سيني هاي بزرگ روحي، مثل ايستگاه هاي صلواتي ايران كنار جاده به سواره ها و ماشين ها هرچه در درون آن سيني وجود داشت و نشانه عشق خود به زائران اباعبدالله (ع) است، تعارف مي كنند.
انواع تنورها و چراغ هاي خوراك پزي و اجاق ها به اشكال مختلف روشن و ديگ هاو ظرف هاي چاي روي آنها خودنمايي مي كند و اين نشانه تدارك گسترده و مخلصانه مردم عراق براي زائرين است. پياده ها هم با كوله پشتي در يك خيابان هم عرض مشغول پياده روي هستند به سمت كربلا.
سردر اغلب موكب ها به اسم ائمه است. موكب امام رضا عليه السلام، موكب علي ابن ابيطالب، موكب خدمه آل محمد، موكب الرايه الحسينيه، موكب قمر بني هاشم، موكب جوانان اهل بيت، خيمه پشت خيمه، جاده مملو از ماشين است و ترافيك سنگين. فضا به گونه اي است كه قابل وصف كردن نيست. محشري از عشق و علاقه و صفا به پاست. بي اختيار اشك انسان جاري مي شود.
حسين جان، چه كرده اي كه پس از هزار و چهارصد سال مردم اينگونه عاشق و واله تو هستند و براي زيارت قبرت سر از پا نمي شناسند، پير و جوان، زن و مرد، بچه و بزرگ در حركتند هركدام ذكري بر لب و شوري در دل دارند.
موكب ها با حجم و وسعت مختلف از برزنت، پلاستيك، و يا گليم و بافتني هاي سنتي برپا شده، داخل موكب ها با موكت و فرش و پتو آماده پذيرايي است. ده ها موكب به نام حضرت رقيه، اشك رقيه، اشك زينب برپا شده است. مسير ما بعد از شارع امام خميني(ره)، شارع قرشي است كه به شارع حسيني ختم مي شود. مسير زائران پياده كه مسير پياده روي اصلي است طريق الحسين است كه هنوز به آن نرسيده ايم.
در مسير علاوه برعكس شهداي عراق كه در برابر تكفيريها از خاك خود دفاع كردند، شهداي مدافع حرم، مثل شهيد حججي هم چشمگير است.
تنوع نام موكب ها جالب است. موكب عبدالله الرضيع طفل شيرخواره امام حسين عليه السلام، زيد شهيد، تعدادي از موكبها هم به نام شهداي عراقي است كه عكس آنها در سردر موكب زينت بخش آن است. دنيايي ديني است پرچم هاي مختلف، علم هاي رنگارنگ، اسم هاي متفاوت.
راننده در كنار جاده براي لحظه اي توقف كرد تا آبي بنوشيم. مقدار زيادي آب معدني در ظرف هاي يكبار مصرف به ما هديه دادند. در مسير پياده روي، موكب ها آماه پذيرايي هستند هركه خسته مي شود آنجا به استراحت مي پرازد. هر موكبي هم با استفاده از بلندگو و نوارهاي مداحي مداحان عرب زبان، حال و هواي خاصي ايجاد كرده و صداها به گونه ايست كه هم تداخل ندارد و هم آزاردهنده نيست.
كم كم هوا تاريك مي شود و به شب نزديك مي شويم. اما از شور و شوق مردم براي اكرام و پذيرايي از زائران كاسته نمي شود؛ گويا خستگي برايشان معنا ندارد. لحظه اي ماشين در ترافيك ايستاد. بچه هاي عراقي با سبدهاي پذيرايي به داخل ماشين هجوم آوردند تا هر كدام زودتر از بقيه خود را در پذيرايي از زائران امام حسين(ع) شريك كند و اين افتخار نصيبش شود، نام حسين چه زيبايي ها و ارادتمندي هايي كه در اين مسير ايجاد نكرده است؛آب نياز داشتيم و برداشتيم و از نوجوانان حسيني تشكر كرديم.
مغرب شد، صداي اذان با الحان مختلف از موكبها بلند است، راستي كه اين لحظات ديدني و شنيدني است، اما بايد خود در اين مسير باشي تا با جانت آن را حس كني. جاي همه خالي، فضا فضاي معنوي و روحاني است كه قابل وصف نيست.
پس از نماز مغرب و عشا و با شروع شب به جاده اصلي نجف كربلا رسيديم كه دو خيابان عريض به موازات هم شروع شد. يكي براي زائران پياده و ديگري آسفالت براي سواره ها.
موكبها در اين جاده با چراغ هاي رنگارنگ خودنمايي مي كرد و از روز شلوغ تر بود. جاي همه خالي، بايد خودت باشي تا حس و حال و شور جمعيت را احساس كني.