با مستندهای جشنواره «سینماحقیقت»
پیرمرد نابینایی که به پیاده‌روی اربعین رفت «راه دل» پیموده شد
به گفته مهدی زمانپور کیاسری، مستند «راه دل» روایتگر ماجرای پیرمرد نابینایی است که به پیاده روی اربعین می رود و این مستند از نگاه او روایت می شود.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، مهدي زمانپور كياسري كارگردان سينماي مستند در گفتگو با خبرنگار مهر درباره مستند كوتاه «راه دل» كه در يازدهمين دوره جشنواره «سينماحقيقت» حضور دارد، گفت: من پيش از اين مستندي با نام «مشتي اسماعيل» ساخته بودم كه «راه دل» را هم مي شود در ادامه همان مستند دانست. «مشتي اسماعيل» روايتگر داستان زندگي پيرمرد نابيناي كشاورزي بود كه بعد از ساخته شدن آن، بسياري با مشتي اسماعيل آشنا شدند به طوري كه هنوز هم مخاطبان خارجي از طريق ايميل تماس مي گيرند و درباره احوالات او از من سوال مي كنند براي مثال مي پرسند كه مشتي اسماعيل اين روزها با دخترش چگونه زندگي مي كند. برهمين اساس با توجه به اينكه به نظرم جا داشت يك مستند ديگر درباره اين شخصيت ساخته شود تصميم گرفتم «راه دل» را بسازم.
وي افزود: در «راه دل» من با مشتي اسماعيل و يكي از همراهانش به نام نصير به پياده روي اربعين رفتيم و اين مستند به گونه اي است كه انگار از نگاه يك فرد نابينا روايت مي شود. ما اين سفر را از منطقه كياسر آغاز كرديم و پس از ثبت بخشي از زندگي كنوني سوژه اثر به سمت كربلا رفتيم.
زمانپور كياسري با اشاره به اينكه مشتي اسماعيل تاكنون به پياده روي اربعين نرفته بود، بيان كرد: در مستند «راه دل» مي بينيم كه او از نصير دعوت مي كند تا او را در اين سفر همراهي كند و با همراهي او اتفاقات طنزي در اين مستند رخ مي دهد براي مثال در قسمتي از «راه دل» مي بينم كه نصير، مشتي اسماعيل را به دليل اينكه توانايي راه رفتن ندارد روي كولش مي گيرد و وقتي مشتي اسماعيل دليل اين امر را مي پرسد نصير به او مي گويد كه مي خواهم تو را تحويل داعش بدهم و از آنها پول بگيرم.
اين كارگردان اظهار كرد: ما در اين مسير مشتي اسماعيل را در موقعيت هاي مختلفي قرار داديم مثلا يك بار او را به بيراهه برديم، يك بار او را از كنار فرات عبور داديم و ... به همين ترتيب عكس العمل هاي او را از اين موقعيت ها فيلمبرداري كرديم. با توجه به اينكه آثار زيادي درباره اربعين ساخته شده و ممكن است برخي بگويند كه ديگر چنين موضوعاتي جاي كار كردن ندارد ما سعي كرديم فضاي تازه اي داشته باشيم.
اين مستندساز در پايان گفت: افراد زيادي با «راه دل» ارتباط برقرار كردند براي مثال در اولين نمايش اين فيلم در جشنواره «سينماحقيقت» كه در يك سالن كوچك در پرديس چارسو بود تمام صندلي ها پر شد و در سانس بعدي هم با وجود اينكه در يك سالن بزرگ به نمايش گذاشته شد بسياري به صورت ايستاده به تماشاي آن نشستند.