حدیث دعا برای طلب باران
خداوندا، تویی امید دردمندان و چاره ساز خواهندگان، در هنگامی که مردمان نومید شده‌اند و ابر، باران خود را باز داشته و چرندگان هلاک شده‌اند تو را می خوانیم.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج به نقل از جهان نيوز، در خواستن باران از خدا در شهر كوفه- اميرالمومنين امام علي عليه‌السلام:
بار خدايا، كوه‌هاي ما از خشكي شكافته و زمين ما تيره شده. ستورانمان تشنه‌اند و در آغل‌هاي خود سرگشته‌اند. همانند مادران فرزند مرده مي‌نالند. از آمد و شدهاي بيهوده به چراگاه‌ها ملول شده‌اند و از اشتياق به آبشخورها به ستوه آمده‌اند. (بار خدايا، ترحم فرماي به ناله گوسفندان و شوق ماده شتران به آبشخورها.)
بار خدايا، ترحم فرماي به سرگشتگي آنها، آنگاه كه در راه مي‌روند و به ناله‌هايشان، آنگاه كه به آغلهايشان در مي‌آيند.
بارخدايا، بيرون آمده ايم به سوي تو، هنگامي كه خشكسالي چونان اشتري لاغر بر سر ما آمده . و ابرهاي باران‌زاي نه بدان گونه‌اند كه مي نمايند.
اي خداوند، تويي اميد دردمندان و چاره ساز خواهندگان، در هنگامي كه مردمان نوميد شده‌اند و ابر، باران خود را باز داشته و چرندگان هلاك شده‌اند تو را مي خوانيم.
بار خدايا كه ما را به اعمالمان مؤاخذه نفرمايي و به گناهانمان مگيري، رحمت خود را با ابرهاي بارنده‌ات و بهار پربارانت و روييدنيهاي شادي افزايت بر ما ارزاني دار.
از تو باراني درشت و تندبار مي خواهيم تا آنها را كه مرده اند زنده سازي و آنچه را كه از دست رفته است تدارك فرمايي.
اي خداوند، باراني از تو مي خواهيم جانبخش و سيراب كننده كه همه را دربر گيرد و به همه جاي برسد. باراني پاكيزه ، بركت دهنده ، گوارا و پر نعمت ، كه گياهش بسيار بود و شاخه هايش پربار و برگهايش تر و تازه كه بدان بندگان ناتوانت را تن و توش دهي و بلاد مرده ات را زنده گرداني.
بار خدايا، باراني عطا كن تا زمينهاي بلند پر علف شوند و در زمينهاي پست آب روان گردد و پيرامون ما سبز و خرم شود و ميوه هايمان فراوان گردد و ستورانمان به راحت رسند و مردمان دور از ما نيز از آن تمتع برند و صحراها و مزارع آفتاب زده ، از آن بهره مند گردند....
متن حديث:
اللَّهُمَّ قَدِ انْصَاحَتْ جِبَالُنَا، وَ اغْبَرَّتْ اءَرْضُنَا، وَ هامَتْ دَوابُّنا، وَ تَحَيَّرَتْ فِي مَرَابِضِها، وَ عَجَّتْ عَجِيجَ الثَّكالَي عَلَي اءَوْلادِها، وَ مَلَّتِ التَّرَدُّدَ فِي مَراتِعِهَا، وَ الْحَنِينَ إ لي مَوارِدِها.
اللَّهُمَّ فَارْحَمْ اءَنِينَ الْآنَّةِ، وَ حَنِينَ الْحَانَّةِ.
اللَّهُمَّ فَارْحَمْ حَيْرَتَها فِي مَذاهِبِها، وَ اءَنِينَها فِي مَوَالِجِها.
اللَّهُمَّ خَرَجْنا إِلَيْكَ حِينَ اعْتَكَرَتْ عَلَيْنا حَدابِيرُ السِّنِينَ، وَ اءَخْلَفَتْنا مَخايِلُ الْجُودِ، فَكُنْتَ الرَّجَاءَ لِلْمُبْتَئِسِ، وَ الْبَلاغَ لِلْمُلْتَمِسِ، نَدْعُوكَ حِينَ قَنِطَ الْاءَنامُ، وَ مُنِعَ الْغَمامُ، وَ هَلَكَ السَّوامُ، اءَلا تُؤ اخِذَنا بِاءَعْمالِنا، وَ لا تَأْخُذَنا بِذُنُوبِنا، وَ انْشُرْ عَلَيْنا رَحْمَتَكَ بِالسَّحابِ الْمُنْبَعِقِ، وَ الرَّبِيعِ الْمُغْدِقِ، وَ النَّباتِ الْمُونِقِ، سَحّا وَابِلاً، تُحْيِي بِهِ ما قَدْ ماتَ، وَ تَرُدُّ بِهِ ما قَدْ فاتَ.
اللَّهُمَّ سُقْيا مِنْكَ، مُحْيِيَةً، مُرْوِيَةً، تَامَّةً، عَامَّةً، طَيِّبَةً، مُبَارَكَةً، هَنِيئَةً، مَرِيئَةً مَرِيعَةً، زاكِيا نَبْتُها، ثامِرا فَرْعُها، نَاضِرا وَرَقُها، تُنْعِشُ بِهَا الضَّعِيفَ مِنْ عِبَادِكَ، وَ تُحْيِي بِهَا الْمَيِّتَ مِنْ بِلاَدِكَ.
اللَّهُمَّ سُقْيا مِنْكَ تُعْشِبُ بِهَا نِجَادُنَا، وَ تَجْرِي بِها وِهَادُنَا، وَ يُخْصِبُ بِها جَنَابُنا، وَ تُقْبِلُ بِها ثِمارُنا، وَ تَعِيشُ بِها مَواشِينا، وَ تَنْدَي بِها اءَقَاصِينا، وَ تَسْتَعِينُ بِها ضَواحِينا، مِنْ بَرَكاتِكَ الْواسِعَةِ، وَ عَطاياكَ الْجَزِيلَةِ عَلَي بَرِيَّتِكَ الْمُرْمِلَةِ، وَ وَحْشِكَ الْمُهْمَلَةِ....
«نهج البلاغه، خطبه114»