حجت الاسلام والمسلمین صادقی واعظ:
برخی ازویژگی های حضرت عباس (ع) ایثار،بصیرت وادب وفروتنی است.
حجت الاسلام والمسلمین صادقی واعظ گفت: ایثاریکی از مهم ترین فضایل اخلاقی و ایثاگری مصداق کاملی از احسان است که با گذشت از خود همراه است ایشان همچنین به برخی از ویژگی حضرت ابوالفضل عباس(ع) ایثار و فداکاری، بصیرت ، ادب و فروتنی اشاره کرد.
به گزارش خبرنگار اعزامي پايگاه اطلاع رساني حج از كربلاي معلي، حجت الاسلام والمسلمين صادقي واعظ از سخنرانان بعثه مقام معظم رهبري در كربلا كه در جمع زائران حسيني در سرداب علقمي حرم مطهر حضرت اباالفضل العباس( ع) سخن مي گفت، اظهار داشت: ايثاگري ،احسان و گذشت از خود همراه است. انسان با گذشت از آن چه بدان نياز دارد، ديگري را مقدم بر خود مي دارد؛ به طوري كه اميرمومنان(ع) در جايي ايثار را برترين فضيلت اخلاقي مي داند و در جايي ديگر، حضرت علي (ع) ايثار را بالاترين عبادت معرفي مي نمايد .
وي همچنين گفت:حضرت عباس (ع) فرزند كسي است كه از سلاله دودماني است كه خود اسوه ايثار و از خودگذشتگي بودند كه امام زين العابدين(ع) درباره عمويش حضرت عباس(ع) درباره ايثارگري ايشان مي فرمايد: خداوند حضرت عباس (ع) را رحمت كند كه به حق ايثار كرد و امتحان شد وبه شهادت نائل گرديد.
وي يكي ديگر از ويژگي هاي حضرت عباس(ع) "بصيرت"در حماسه عاشورا دانست و گفت: مقصود از بصيرت ، قوه‌اي است كه انسان به واسطۀ آن مي‌تواند هنگامي كه حق و باطل درهم آميخته است راه حق و حقيقت را گم نكند. بصيرت حضرت عباس (ع) وياران امام حسين(ع) را در حماسه عاشورا مي بينم كه بي هدف و كوركورانه به كربلا نيامده بودند. و دراين مورد امام صادق(ع) در توصيف حضرت ابوالفضل عباس مي‌فرمايد:عموي ما عباس داراي بصيرتي نافذ و ايماني استوار داشت، به طوري كه در ياري رساندن به سيدالشهدا(ع) و شناخت حقّ و باطل در عرصۀ منازعات درون جامعۀ اسلامي بهترين شناخت را از خود نشان داده است.
حجت الاسلام والمسلمين صادقي واعظ يكي ديگر از ويژگي هاي حضرت عباس (ع)به ادب و فروتني ايشان اشاره كرد وگفت: حضرت عباس (ع)سفارش هاي پدر بزرگوار خود را به بهترين صورت عملي مي كرد .نام گرامي حضرت ابوالفضل عباس(ع) در بين مردم در خصوص ادب وفروتني ايشان ياد آور است و در تاريخ نمونه هاي گويايي از اين ويژگي ايشان به چشم مي خورد. وي هرگز بدون اجازه در محضر امام حسين (ع) نمي نشست. آن بزرگوار در طول عمر خود هرگز برادرانش را به اسم يا كنيه، يا با خطاب «برادرم!» صدا نمي زد، بلكه با تعبيرهايي مؤدبانه مانند «فرزند پيامبر خداصلي الله عليه وآله!»، «مولاي من!» و «سرور من!»، جايگاه بلند ايشان را پاس مي داشت
در پايان مراسم نوحه خواني و سينه زني توسط مداح اهلبيت در سرداب علقمي برگزار شد