دلنوشته این روزهای نجف را با کدامین صفت ها وصف کنم؟
وقتی مسافر نجف شده ای یعنی داری به خانه بر می گردی.یعنی جایی رفته بودی مسافرت؛ حالا داری بر می گردی!نجف خانه پدریست،بی جهت نیست که در آن احساس آرامش می کنی.نجف وطن است...
وقتي مسافر نجف شده اي يعني داري به خانه بر مي گردي.يعني جايي رفته بودي مسافرت؛ حالا داري بر مي گردي!نجف خانه پدريست،بي جهت نيست كه در آن احساس آرامش مي كني.نجف وطن است...
هر جاي عالم كه بروي مسافري.روز مادر بايد به خانه برگردي.سراغت را مي گيرم از هر رهگذري سراغ خانه پدري،سراغ مادر را.مادري كه نشاني ندارد؛بايد سراغش را از بابا بگيري...
مگررسول نفرمود كه من و علي پدران امتيم؟كوچه ها را يكي يكي رد مي كني تا برسي به حرم.به وادي امن،به خانه.
خانه اي كه صاحبش مولا بُوَد...
خانه دارش حضرت زهرا بُوَد...
دلم آرام مي گيرد ميان حرم،چشمم روي تابلوها مي چرخد تا صحن و سراي فاطمي را بيابم.انگار در صحن مادر راحت تر مي توانم درد و دل كنم.بگويم كه فرزند خوبي برايش نبوده ام.بگويم بارها به قول و قرارهاي مادر و فرزنديمان خيانت كرده ام.بگويم كه دوستش دارم،بگويم كه طاقت اخمش را ندارم.بگويم تمام عمرم را مي دهم كه يك لبخندش را ببينم.صحن شلوغ است...
مادري ها آمده اند خانه پدري. عرض تبريك بگويند.حرم را گل باران كرده اند.انگار همه منتظرند مادر از ميان ضريح بيرون بيايد.مادرانه ترين لحظات زمين اين شب هاست.و اشرقت الارض بنور ربها. زمين روشن شد بوسيله نور پروردگار و فرمود كه هذا نور من نوري.خلق كرده است از نور خودش،اينگونه شد كه زهرا ناميدند او را.
با كدامين صفت ها وصف كنم نجف را؟مگر مي شود نوشت كه مادركيست؟آسمان ها و زمين،صفا ومروه و بيت الحرام،ملائك و پيامبران،بهشت و جهنم و بگذار به يكبار بگويم عالم را به حُرمتش خلق كرده است.
مادرم لولاك(اگرنبودي)،نبودم.درصحن مقدس فاطمه زهرا هر روز جواب سلامتان را مي دهم.يادم نمي رود كه در لحظات آخر فرموديد:علي جان سلام من را به فرزندانم تا روز قيامت برسان...
من اكنون در نجف اشرف جواب سلام مادر را مي گويم:
السلام عليكِ يا محبوبه المصطفي و يا سيده النساء العالمين،السلام عليك يا اماه يا فاطمه الزهرا.....