اِیبیسینیوز گزارش داد؛
سفر به مکه و مدینه در رمضان، رویایی که واقعی شد
یک خبرنگار استرالیایی که در ماه رمضان سال گذشته سفری به مکه و مدینه داشته، مشاهدات و تجربههای خود از این سفر را در گزارشی منتشر کرده است.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، اروين رِنالدي خبرنگار مسلمان استراليايي پايگاه خبري اِي.بي.سينيوز در اين مطلب تجربه سفرش به مكه و مدينه در ماه رمضان را به اشتراك گذاشته است؛ وي در اين گزارش ميگويد:
تجربه گذراندن ماه رمضان در مدينه، پايتخت دوران اوليه اسلام، مانند ميليونها مسلمان ديگر هميشه روياي من بود. وقتي در سال ۲۰۱۷ ميلادي (سال ۱۳۹۶) از استراليا به مدينه رفتم و ميليونها مسلمان را ديدم كه همگي با لباس سفيد به سمت مسجد باشكوه و مشهور مسجدالنبي ميآمدند، صداي زمزمه نيايش جمعيت من را تحت تأثير قرار داد.
بيش از هزار و چهارصد سال پيش، اين مسجد خانهاي كوچك ساخته از گل و برگهاي نخل بود كه متعلق به حضرت محمد (ص) بود اما اكنون در شهر مدينه فرودگاهي شلوغ، هتل هاي بزرگ متعلق به شركتهاي بين المللي بزرگ و فروشگاههاي مدرن وجود دارد.
واقعاً جالب بود كه فروشگاههاي مخصوص مد را در وسط بازاري كه نزديك مسجد است ميتوان ديد. همين طور مشاهده فروشگاههاي زنجيرهاي بين المللي با فاصله چند متري از مدفن خويشاوندان و صحابه پيامبر (ص) برايم شگفت انگيز بود.
عمارت مرمرين
خانه اي كه در مدينه متعلق به پيامبر اسلام بوده و بعدها مقبره وي و محل نيايش و عبادتگاه مردم شده است، مسجدالنبي نام دارد. گنبد سبز رنگ بزرگي در بالاي آن قرار گرفته و چند مناره مرتفع دارد كه چراغهاي روشن آنها در شب كل شهر را روشن ميكنند.
اين مسجد، كه در دل صحرا ساخته شده، واقعاً شبيه قلعه مرمري سفيدي در ميان صحرا به نظر ميرسد. لحظه ورود به اين مسجد را فراموش نمي كنم. لحظه اي كه تاريخ آغاز اسلام را در آن مسجد باشكوه احساس كردم. تاريخي كه فقط در قرآن و كتابهاي ديگر دربارهاش خوانده بودم.
وقتي يك ساعت قبل از غروب آفتاب براي باز كردن روزه ۱۶ ساعته وارد مسجد شدم، مسجد مملو از جمعيت بود. مردم دور سفره، رو در روي هم نشسته بودند. داوطلبان سفرههاي پلاستيكي پهن ميكردند و خرماي تازه و بستههايي شامل ماست خنك، نان، و فنجانهاي آب به روزهداران ميدادند.
من سر سفره بين يك پيرمرد كه مشغول تلاوت قرآن بود و يك مرد جوان كه بعداً متوجه شدم فلسطيني است، نشسته بودم.
مردم محلي كه بسيار دست و دل باز بودند، و از روي لهجه عربي و لباس هايشان قابل تشخيص بودند، مراقب بودند كه به همه هزاران نفري كه سر سفره افطار نشسته بودند، غذا برسد.
صرف نظر از تحول شهر، مدينه همچنان شهري پر از آرامش براي بازديدكنندگان است. شايد دليل اين احساس آرامش تاريخ اين شهر است كه بعد از آزار و اذيت پيامبر و اولين پيروانش در مكه، پناه و آرام آن حضرت و يارانش شد. امروزه نيز اين شهر براي مسلمانان جهان كه اغلب از سوي ديگران درك و شناخته نميشوند، مثل پناهگاه است.
مكه و كعبه
در روزهاي پيش از پايان ماه رمضان، كاروان ما به سمت مكه كه حدود ۴ ساعت با مدينه فاصله دارد، حركت كرد. شهري كه كعبه، بناي مكعبي شكل سياهي كه قبله گاه مسلمانان دنيا است، در آن قرار دارد.
مسجدالحرام در اين شهر واقع شده است. اين مسجد در بخش قديمي شهر مكه قرار گرفته است. برج ساعت بزرگي كه يكي از مرتفع ترين ساختمانهاي دنيا است و هتلهاي پنج ستاره زيادي در آن واقع شده و فروشگاه سه طبقه بزرگي نيز دارد، بر فراز مسجدالحرام كه كعبه درون آن قرار گرفته، مشاهده ميشود.
مسلمانان باور دارند، كعبه اولين نماد يكتاپرستي است كه حضرت ابراهيم آن را ساخت و پس از آن عربهاي بت پرست بتهاي خود را در آنجا قرار دادند كه رسول اكرم پس از ورود به مكه آن بتها را شكست و دين اسلام و يكتاپرستي را رواج داد. گفته ميشود، رسول اكرم پيام آور يكتاپرستي و توحيد است و مسلمان يعني كسي كه تسليم امر خداي واحد است. كعبه نماد اتحاد است. هر مسلماني، با هر شأن و مقام و نژادي بايد به امر خدا به يك سو رو كند.
آزمون صبر
۱۰ روز آخر ماه رمضان شلوغ ترين زمان در مكه و به خصوص در مسجدالحرام است. هر شبي كه به مسجدالحرام رفتم، شلوغ و پر ازدحام بود.
لحظهاي كه وارد مسجد شدم، متوجه شدم اولين آزمون پيدا كردن جاي خالي براي نمازخواندن است. پيدا كردن جاي خالي مهم ترين كار بود، چرا كه ميخواستم تمام شب را آنجا باشم.
در استراليا، ميتوانيم روزه خود را در جايي متفاوت از جايي كه نماز ميخوانيم باز كنيم. يعني ابتدا افطار ميكنيم و سپس بعد از افطار مسجدي را براي اقامه نماز پيدا ميكنيم. در مكان شلوغي مانند مكه، وقتي وارد مسجد شديد بايد همانجا جايي پيدا كنيد و تا آخر در آن بمانيد. ديگر نميتوانيد بيرون بيرويد و دوباره برگرديد.
به نظرم آزمون ديگري كه در اين مسجد در روزهاي شلوغش وجود دارد اين است كه بايد سعي كنيد با كسي جر و بحث نكنيد و كساني را كه به شما برخورد ميكنند، ببخشيد و از آن بگذريد.
وقتي پس از ۱۶ ساعت روزه داري در دماي ۵۰ درجه، بالاخره اذان مغرب پخش شد، روزهمان را با يك جرعه آب باز كرديم. احساس قدرداني و شكرگزاري عميقي در آن لحظه در من به وجود آمد كه هرگز تجربه اش نكرده بودم. جالب اينجا بود كه پس از اين افطار مختصر، در كمتر از ۵ دقيقه همگي از جا برخاستند و براي اقامه نماز به آرامي در كنار هم صف بستند.
عيد را جشن نميگيرند
عيد فطر جشن پايان ماه رمضان است اما جالب است كه در مكه اين روز را جشن نميگيرند.
خبري از لباس نو و يا غذاهاي مخصوص نيست. در واقع، روز عيد فطر، مردم مكه عجله ميكنند كه براي اقامه نماز عيد در مسجد دور هم جمع شوند. نماز معمولاً بعد از طلوع آفتاب اقامه ميشود اما مردم از ساعتها پيش از طلوع آفتاب به مسجد ميروند.
بچهها شيريني و شكلات پخش ميكنند و مردم پس از اقامه نماز به خانههايشان ميروند و برخي به فرودگاه ميروند تا به كشور خود برگردند. در يك چشم بر هم زدن مساجد كاملاً خالي از مردم ميشود، طوري كه انگار هرگز كسي در آن نبوده است. سپري كردن ماه رمضان در اين سرزمين مقدس برايم عجيب اما زيبا بود. من ياد گرفتم روزه فقط خودداري نفس از غرايز اصلي نيست.
يادگرفتم كه رمضان آزمون صبوري كردن، آماده شدن براي مشكلات و سختيهاي زندگي روزمره است. مهم ترين درسي كه گرفتم بخشش به ديگران است، حتي اگر خودمان در سختي و تنگنا هستيم و شكرگزاري به خاطر آنچه داريم نيز درس بزرگي است كه از اين ماه گرفتم.
منبع: ايكنا