وداع امام سجاد(ع) با ماه رمضان وداع امام سجاد(ع) با ماه رمضان وداع امام سجاد(ع) با ماه رمضان بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
وداع امام سجاد(ع) با ماه رمضان وداع امام سجاد(ع) با ماه رمضان وداع امام سجاد(ع) با ماه رمضان وداع امام سجاد(ع) با ماه رمضان وداع امام سجاد(ع) با ماه رمضان

وداع امام سجاد(ع) با ماه رمضان

ماه مهمانی خدا، ماه آمرزش و پاکی از پلیدی هاست. از این رو، امام سجاد علیه السلام در وداع با این ماه مبارک می‌فرماید: «درود بر تو‌ای همسایه‌ای که دل‌ها بر اثر عبادت و بندگی در آن نرم و فروتن گردید و گناهان بر اثر آمرزش و عفو خدای بزرگ در آن کم شد. درود بر تو! چه بسیار گناهان را محو کردی و چه بسیار زشتی‌ها را پوشاندی».

به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، پيامبر گرامي اسلام نيز در فضيلت ماه رمضان مي‌فرمايد: «ماه رمضان، ماه خدا و ماه مغفرت است».
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي وَدَاعِ شَهْرِ رَمَضَانَ: و از دعاي آن حضرت (ع) به وقت در وداع ماه رمضان:
اللَّهُمَّ يَا مَنْ لَا يَرْغَبُ فِي الْجَزَاءِ وَ يَا مَنْ لَا يَنْدَمُ عَلَى الْعَطَاءِ وَ يَا مَنْ لَا يُكَافِئُ عَبْدَهُ عَلَى السَّوَاءِ. مِنَّتُكَ ابْتِدَاءٌ، وَ عَفْوُكَ تَفَضُّلٌ، وَ عُقُوبَتُكَ عَدْلٌ، وَ قَضَاؤُكَ خِيَرَةٌ إِنْ أَعْطَيْتَ لَمْ تَشُبْ عَطَاءَكَ بِمَنٍّ، وَ إِنْ مَنَعْتَ لَمْ يَكُنْ مَنْعُكَ تَعَدِّياً.‌
اي خدايي كه در برابر احسان به بندگان پاداش نخواهي، و از عطا و بخشش پشيمان نمي‌گردي،‌اي كسي كه مزد بنده خود را بيش از عمل او مي‌دهي، نعمتت بي‌استحقاق به بندگان رسد، و عفوت تفضل، و مجازاتت عدالت، و قضايت عين خير است. اگر بخشش كني عطايت را به منّت آلوده نكني، و اگر عنايت نكني از باب ستم نيست.
تَشْكُرُ مَنْ شَكَرَكَ وَ أَنْتَ أَلْهَمْتَهُ شُكْرَكَ. وَ تُكَافِئُ مَنْ حَمِدَكَ وَ أَنْتَ عَلَّمْتَهُ حَمْدَكَ. تَسْتُرُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ فَضَحْتَهُ، وَ تَجُودُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ مَنَعْتَهُ، وَ كِلَاهُمَا أَهْلٌ مِنْكَ لِلْفَضِيحَةِ وَ الْمَنْعِ غَيْرَ أَنَّكَ بَنَيْتَ أَفْعَالَكَ عَلَى التَّفَضُّلِ، وَ أَجْرَيْتَ قُدْرَتَكَ عَلَى التَّجَاوُزِ. وَ تَلَقَّيْتَ مَنْ عَصَاكَ بِالْحِلْمِ، وَ أَمْهَلْتَ مَنْ قَصَدَ لِنَفْسِهِ بِالظُّلْمِ، تَسْتَنْظِرُهُمْ بِأَنَاتِكَ إِلَى الْإِنَابَةِ، وَ تَتْرُكُ مُعَاجَلَتَهُمْ إِلَى التَّوْبَةِ لِكَيْلَا يَهْلِكَ عَلَيْكَ هَالِكُهُمْ، وَ لَا يَشْقَى بِنِعْمَتِكَ شَقِيُّهُمْ إِلَّا عَنْ طُولِ الْإِعْذَارِ إِلَيْهِ، وَ بَعْدَ تَرَادُفِ الْحُجَّةِ عَلَيْهِ، كَرَماً مِنْ عَفْوِكَ يَا كَرِيمُ، وَ عَائِدَةً مِنْ عَطْفِكَ يَا حَلِيمُ. آن كه تو را شكر كند شكرش كني، در صورتي كه خودت آن شكر را به او الهام فرمود: ي، و هر كه تو را بستايد پاداشش مي‌دهي در حالي كه آن ستايش را خودت به او تعليم كردي، پرده مي‌پوشي بر آن كه اگر مي‌خواستي رسوايش مي‌كردي، و جود و كرم كني بر آن كه اگر مي‌خواستي از وي دريغ مي‌كردي، در صورتي كه هر دو مستحق رسوايي و دريغ تو‌اند، امّا تو تمام امورت را براساس تفضل بنا نهاده‌اي، و قدرتت را بر آئين گذشت مقرّر كرده‌اي، و با آن كه با تو به مخالفت برخاسته با بردباري روبرو مي‌شوي، و به آن كه در حق خويش ستم كرده مهلت مي‌دهي، با صبر و بردباري خود مهلتشان مي‌دهي تا به حضرتت بازگردند، و در مؤاخذه عاصيان شتاب نمي‌كني تا به توبه موفق شوند، تا هلاك شونده آنان بدون رضاي تو هلاك نشود، و تيره بختشان به نعمتت بدبخت نگردد مگر پس از قطع بهانه و بعد از اتمام حجت همه جانبه بر او، و اين همه بزرگواري و آقايي از عفو و گذشت توست‌اي بزرگوار، و بهره‌اي است از محبتت‌اي بردبار.
أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ، وَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ، وَ جَعَلْتَ عَلَى ذَلِكَ الْبَابِ دَلِيلًا مِنْ وَحْيِكَ لِئَلَّا يَضِلُّوا عَنْهُ، فَقُلْتَ- تَبَارَكَ اسْمُكَ-: «تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسى‏ رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ يَوْمَ لا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ، نُورُهُمْ يَسْعى‏ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمانِهِمْ، يَقُولُونَ: رَبَّنا أَتْمِمْ لَنا نُورَنا، وَ اغْفِرْ لَنا، إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ» فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ ذَلِكَ الْمَنْزِلِ بَعْدَ فَتْحِ الْبَابِ وَ إِقَامَةِ الدَّلِيلِ! تويي كه بر بندگانت دري به سوي بخشش خود باز كرده‌اي، و آن را باب توبه ناميده‌اي، و بر آن درِ گشوده راهنمايي از وحي خود قرار داده‌اي، تا آن را گم نكنند، پس خود - كه نامت والا و مبارك است - فرمود: ي: «به سوي خدا توبه خالص و بي‌پيرايه آوريد، باشد كه پروردگارتان گناهان شما را محو كند، و شما را داخل بهشت‌هايي نمايد كه نهر‌ها از زير آن روان است، در آن روزي كه خداوند پيامبر خود و آنان را كه به او ايمان آوردند خوار وذليل نمي‌كند، درحالي كه نورشان پيش رويشان و از جانب راستشان روان است مي‌گويند: خداوندا نورمان را كامل كن، و ما را مورد مغفرت قرار ده، كه تو بر هر چيز توانايي». پس عذر كسي كه از ورود به آن خانه غفلت كند پس از گشوده شدن در و به پا داشتن راهنما چه خواهد بود؟
وَ أَنْتَ الَّذِي زِدْتَ فِي السَّوْمِ عَلَى نَفْسِكَ لِعِبَادِكَ، تُرِيدُ رِبْحَهُمْ فِي مُتَاجَرَتِهِمْ لَكَ، وَ فَوْزَهُمْ بِالْوِفَادَةِ عَلَيْكَ، وَ الزِّيَادَةِ مِنْكَ، فَقُلْتَ- تَبَارَكَ اسْمُكَ وَ تَعَالَيْتَ-: «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها، وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلا يُجْزى‏ إِلَّا مِثْلَها». وَ قُلْتَ: «مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ، وَ اللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ» وَ قُلْتَ: «مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثِيرَةً» وَ مَا أَنْزَلْتَ مِنْ نَظَائِرِهِنَّ فِي الْقُرْآنِ مِنْ تَضَاعِيفِ الْحَسَنَاتِ. وَ أَنْتَ الَّذِي دَلَلْتَهُمْ بِقَوْلِكَ مِنْ غَيْبِكَ وَ تَرْغِيبِكَ الَّذِي فِيهِ حَظُّهُمْ عَلَى مَا لَوْ سَتَرْتَهُ عَنْهُمْ لَمْ تُدْرِكْهُ‏ أَبْصَارُهُمْ، وَ لَمْ تَعِهِ أَسْمَاعُهُمْ، وَ لَمْ تَلْحَقْهُ أَوْهَامُهُمْ، فَقُلْتَ: «فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ، وَ اشْكُرُوا لِي وَ لا تَكْفُرُونِ» وَ قُلْتَ: «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ، وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِي لَشَدِيدٌ»؛ و ...... و تويي كه در معامله با بندگانت بر عطاي خود افزوده‌اي، تا در اين تجارتشان از عنايت تو سود برند، و در حركت كردن به جانب تو كامياب گردند، و از حضرتت بهره‌اي افزون دريافت نمايند، به همين خاطر، تو خود - كه نامت مبارك است و بس والايي - فرمود: ي: «هر كس كه يك كار نيك كند ده برابر آن پاداش دارد، و هر كس يك كار بد كند جز به مانند كارش عقوبت نبيند»، و نيز فرمود: ي: «مثل آنان كه اموالشان را در راه خدا انفاق مي‌كنند مانند دانه‌اي است كه هفت خوشه رويانده، در هر خوشه صد دانه باشد، و خداوند براي هر كه بخواهد آن را چند برابر كند»، و فرمود: ي: «كيست آن كه به خداوند قرض الحسنه دهد تا خدا آن را چندين برابر سازد؟» و امثال و نظائر اين وعده‌ها كه در قرآن درباره چند برابر كردن كار‌هاي نيك فرو فرستاده‌اي؛ و تويي آن خداوندي كه با گفتار از غيب خود و به سبب ترغيبت كه در برگيرنده سود ايشان است آنان را به چيزي راهنمايي فرمود:‌ي كه اگر از آنان مي‌پوشاندي ديدگانشان درك نمي‌كرد، و گوشهاشان فرانمي گرفت، و فكرشان به آن نمي‌رسيد، چرا كه فرمود: ي: «مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم، و مرا سپاس آوريد و كفران نورزيد»، و فرمود: ي: «هرآينه اگر شكر آريد شما را افزوني دهم، و اگر ناسپاسي كنيد همانا عذاب من شديد است».و ......
منبع: باشگاه خبرنگاران




مطالب مرتبط

نظرات کاربران