چرا وهابیت حضرت ابراهیم(ع) را دروغگو می­دانند؟ چرا وهابیت حضرت ابراهیم(ع) را دروغگو می­دانند؟ چرا وهابیت حضرت ابراهیم(ع) را دروغگو می­دانند؟ بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
چرا وهابیت حضرت ابراهیم(ع) را دروغگو می­دانند؟ چرا وهابیت حضرت ابراهیم(ع) را دروغگو می­دانند؟ چرا وهابیت حضرت ابراهیم(ع) را دروغگو می­دانند؟ چرا وهابیت حضرت ابراهیم(ع) را دروغگو می­دانند؟ چرا وهابیت حضرت ابراهیم(ع) را دروغگو می­دانند؟

چرا وهابیت حضرت ابراهیم(ع) را دروغگو می­دانند؟

   ابن تیمیه، شاگرد او ابن قیم و محمد بن عبدالوهاب موسس این فرقه، حضرت ابراهیم خلیل، پیامبر اولوالعزم را با نهایت بی شرمی به دروغگویی متهم نموده و می گویند که حضرت ابراهیم (ع) در تمام عمرش سه بار دروغ گفته است. آیا این سخن رهبران وهابیها

 
 ابن تيميه، شاگرد او ابن قيم و محمد بن عبدالوهاب موسس اين فرقه، حضرت ابراهيم خليل، پيامبر اولوالعزم را با نهايت بي شرمي به دروغگويي متهم نموده و مي گويند كه حضرت ابراهيم (ع) در تمام عمرش سه بار دروغ گفته است.
آيا اين سخن رهبران وهابيها افزون بر اينكه از درون ناپاك آنان حكايت دارد  با عصمت حضرت ابراهيم(ع) صريحا منافات ندارد؟ آيا سخن سخيف آنان در مورد حضرت ابراهيم(ع)، با تمجيدي كه خداوند از مقام ابراهيم (ع) دارد، چه گونه قابل توجيه است؟ خداوند در باره اين پيامبر بزرگش مي فرمايد:« وَ إِذِ ابْتَلى‏ إِبْراهيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتي‏ قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمينَ [1] (به خاطر آوريد) هنگامى كه خداوند، ابراهيم را با وسايل گوناگونى آزمود. و او به خوبى از عهده اين آزمايشها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پيشواى مردم قرار دادم!» ابراهيم عرض كرد: «از دودمان من (نيز امامانى قرار بده!)» خداوند فرمود: «پيمان من، به ستمكاران نمى‏رسد! (و تنها آن دسته از فرزندان تو كه پاك و معصوم باشند، شايسته اين مقامند)».
  علامه طباطبايي ميگويد مراد ازكلمه «ظالمين» در آيه مورد بحث (كه ابراهيم درخواست‏ كرد امامت را به ذريه من نيز بده، و خداى تعالى در پاسخش فرمود: اين عهد من به ظالمين نمى‏رسد) مطلق هر كسى است كه ظلمى از او صادر شود، هر چند آن كسى كه يك ظلم و آنهم ظلمى بسيار كوچك مرتكب شده باشد، حال چه اينكه آن ظلم شرك باشد، و چه معصيت، چه اينكه در همه عمرش باشد، و چه اينكه در ابتداء باشد، و بعد توبه كرده و صالح شده باشد، هيچيك از اين افراد نمى‏توانند امام باشند، پس امام تنها آن كسى است كه در تمامى عمرش حتى كوچكترين ظلمى را مرتكب نشده باشد[2].
 اگر پندار وهابيان در مورد  حضرت ابراهيم خليل (ع) درست بود ممكن نبود  خداوند مقام امامت را به او مي داد زيرا خدا اعطاء اين مقام را به كسي كه مرتكب كوچكترين گناه شده باشد به گونه تابيد نفي نموده و گناهكاران را در هيچ زماني شايسته آن نمي داند.
  افزون بر اينها خداوند در قرآن به صراحت اورا صديق معرفي نموده و چنين مي فرمايد:« وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِبْراهيمَ إِنَّهُ كانَ صِدِّيقاً نَبِيًّا»[3] (در اين كتاب، ابراهيم را ياد كن، كه او بسيار راستگو، و پيامبر (خدا) بود! )
ظاهراً كلمه" صديق" مبالغه از صدق باشد، و صديق كسى را گويند كه در صدق مبالغه كند يعنى آنچه را كه انجام مى‏دهد مى‏گويد، و آنچه را كه مى‏گويد انجام مى‏دهد، و ميان گفتار و كردارش تناقضى نباشد و ابراهيم (ع) چنين بود چون در محيطى كه يك پارچه وثنى و بت‏پرست بودند دم از توحيد زد، با پدر و معاصرينش در افتاد، و با پادشاه بابل در افتاد، و خدايان دروغين را بشكست، و بر آنچه مى‏گفت مقاومت و ايستادگى مى‏نمود، تا آنجا كه در آتش افكنده شد و در آخر هم همانطور كه به پدرش وعده داده بود از همه كناره‏گيرى و اعتزال جست، و خداوند به پاداش اين استقامت اسحاق و يعقوب را به او ارزانى داشت و وعده‏هاى ديگرى هم كه خدا از موهبت‏هايش به وى داده بود در باره‏اش تنفيذ نمود.[4] با اين وصفي كه خداوند براي ابراهيم خليل ثابت مي داند چگونه آنطوري كه وهابي­ها مي پندارند او العياذ بالله دروغ گفته باشد؟


[1] . بقره/124
[2] . ترجمه الميزان، ج 1ص415.
[3] . مريم/41.
[4] .ترجمه الميزان، ج‏14، ص 74
 


| شناسه مطلب: 84358







نظرات کاربران