چرا وهابیّت حضرت موسی (ع) را شخص طغیانگر در برابر خداوند معرفی می کنند؟
ابن تیمیه در کتاب های متعددی می گوید : هنگامی­که حضرت عزرائیل فرشته مرگ از طرف خداوند مامور گشت که تا حضرت موسی (ع) را قبض روح کند ، حضرت موسی (ع) در مقام دفاع از خود سیلی محکمی بر صورت حضرت عزرائیل کوبید که در اثر ضرب این سیلی چشم وی
ابن تيميه در كتاب هاي متعددي مي گويد : هنگاميكه حضرت عزرائيل فرشته مرگ از طرف خداوند مامور گشت كه تا حضرت موسي (ع) را قبض روح كند ، حضرت موسي (ع) در مقام دفاع از خود سيلي محكمي بر صورت حضرت عزرائيل كوبيد كه در اثر ضرب اين سيلي چشم وي كور شد و به سوي خدا بر گشت و عرض كرد: خدايا مرا به نزد بندهاي فرستادي كه قصد مردن ندارد.[1]
اين برخورد حضرت موسي (ع)چگونه با مباني توحيد و آموزه هاي نبوت سازگار مي باشد؟ و چرا حضرت موسي (ع) تسليم اين قضاي الهي نشده و از آن سر بر مي تابد؟ اگر او به علت ترس از مرگ اين عمل را انجام داده است در اين صورت نبوت او زير سوال نمي رود؟ و با پذيرش اين داستان، توحيد او در حوزهي قضا و قدر خدشه دار نمي گردد؟ زيرا بنا به صريح قران كريم هركه اجلش فرا رسد هيچ تاخيري در آن راه ندارد. خداوندمي فرمايد: « يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرْكُمْ إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذا جاءَ لا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُون(.نوح/4.؛) اگر چنين كنيد، خدا گناهانتان را مىآمرزد و تا زمان معيّنى شما را عمر مىدهد زيرا هنگامى كه اجل الهى فرا رسد، تأخيرى نخواهد داشت[2]
[1] . ابن تيميه، الرد علي البكري، ج 2، ص721 ؛ اجتماع الجيوش الاسلامي، ج 1، ص58 ؛ مجموع الفتاوي، ج 27، ص271.
[2] . مفسرين در توضيح اين مطلب مي فرمايدكه اين آيه تاخير مرگ تا اجلى معين را نتيجه عبادت خدا و تقوى و اطاعت رسول دانسته، و اين خود دليل بر اين است كه دو اجل در كار بوده، يكى اجل مسمى، يعنى معين، كه از آن ديگرى دورتر و طولانىتر است، و ديگرى اجلى كه معين نشده و كوتاهتر از اولى است.بنا بر اين، خداى تعالى در اين آيه كفار را وعده داده كه اگر صاحب ايمان و تقوا و اطاعت شوند، اجل كوتاهترشان را تا اجل مسمى تاخير مىاندازد،وقتىكه اجل اللَّه برسد ديگر عقبانداخته نمىشود، مطلق اجل حتمى است، حال چه اجل مسمى باشد، و چه غير مسمى،عدم تاخيرهر دو قسم اجل را شامل مىشود، پس هيچ عاملى نمىتواند قضاى خدا را رد كند و حكم او را عقب اندازد[2].
حالا با توجه به اين آيه شريفه اگر اجل حضرت موسي(ع) فرا رسيده بود نبايد مرگ او به تاخير افتاده وقضاي حتمي خداوند توسط حضرت مو سي (ع) به شكست مواجه مي گرديد. آيا پذيرش شكست قضاي الهي در اين داستان كفر آشكار نمي باشد؟ و اگرزمان مرگ و اجل حضرت موسي نبوده است پس چرا فرشته مرگ را مامور اين كار مي كند؟ آيا او را به سراغ موسي مي فرستد تا اين صحنه ي نا هنجار به وجود آيد و با سيلي موسي (ع)نا بينا گردد؟!!
و بالآخره آيا اين برخورد نا شايستي كه وهابيها به حضرت موسي (ع) نسبت داده اند با تمجيد هاي فوق العاده خداوند از موسي(ع) اصلا قابل جمع مي باشد خداوند مي فرمايد:« وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ مُوسى إِنَّهُ كانَ مُخْلَصاً وَ كانَ رَسُولاً نَبِيًّا»[2]
معناى كلمه" مخلص"- به فتح لام- عبارت است از كسى كه خداوند او را خالص براى خود قرار داده و غير خدا كسى در او نصيبى نداشته باشد، نه در او و نه در عمل او، و اين مقام، بلندترين مقامهاى عبوديت است[2]، ونيز خطاب به حضرت موسي (ع) مي فرمايد:«وَ اصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسي»[2] (و من تو را براى خودم ساختم (و پرورش دادم)!
علامه طباطبايي مي گويد از نظر سياق مناسبتر آن است كه بگوييم" اصطناع" متضمن معناى اخلاص است، و به هر حال معناى آن اين است كه من تو را خالص براى خودم قرار دادم، و همه نعمتهايى كه در اختيار تو است همه اينها از من و احسان من است، و در آن غير من كسى شركت ندارد، پس تو خالص براى منى، آن وقت مضمون آيه مورد بحث با آيه" وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ مُوسى إِنَّهُ كانَ مُخْلَصاً". روشن مىشود