میزان در توحید عبادی و زیارت صحیح چیست؟
وهابیان میان توحید و عبادت و زیارت قبور انبیا و اولیا خطا کرده‌اند. ازاین‌رو وقتی زائران شیعه و غیر شیعه به قصد زیارت قبر پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و دیگر ائمه: به آنها نزدیک می‌شوند، مبلغان وهابی به آنها می‌گویند: زیارت با توحی
وهابيان ميان توحيد و عبادت و زيارت قبور انبيا و اوليا خطا كرده‌اند. ازاين‌رو وقتي زائران شيعه و غير شيعه به قصد زيارت قبر پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) و ديگر ائمه: به آنها نزديك مي‌شوند، مبلغان وهابي به آنها مي‌گويند: زيارت با توحيد در عبادت، منافات دارد و نوعي شرك در عبادت است. ازاين‌رو، اين پرسش براي زائر مطرح مي‌شود كه چه رابطه‌اي ميان زيارت و توحيد عبادي وجود دارد.
× پاسخ
پرسش كمي مبهم است. اگر منظور پرسشگر محترم اين باشد كه آيا زيارت قبور انبيا و اوليا با توحيد عبادي منافات دارد و باعث شرك در عبادت مي‌شود، پاسخ اين است كه هيچ ارتباطي ميان زيارت قبور انبيا و اوليا و توحيد عبادي وجود ندارد. عبادت، دو جنبه دارد: خضوع و خشوع در برابر معبود حقيقي و اعتقاد به الوهيت آن معبود. هر دو جنبه بايد در كنار هم باشد تا عبادت صدق كند[1]؛ براي مثال، خشوع و خضوع در برابر بزرگان دين و همچنين توسل و زيارت قبور آنها و درخواست شفاعت از آنها هيچ‌كدام عبادت به شمار نمي‌رود. هر يك از اين موارد، در قرآن و روايات صحيح، دلايل خاص خود را دارد كه در جاي خود بحث و بررسي و تبيين شده است.
ميان مذاهب، فقط وهابيت، توحيد عبادي را گسترش داده است؛ به‌گونه‌اي كه بسياري از اعمالي كه عموم مسلمانان آن را جايز، مستحب و پسنديده مي‌دانند، آنها حرام و موجب شرك مي‌دانند. وهابيان مدعي‌اند: «هركس غير خدا را براي جلب منفعت و دفع مفسده قصد كند، او را عبادت كرده است».[2]
وهابيت، توسل، تبرك، زيارت و شفاعت را طلب حاجت از اوليا و عبادت غير خدا و منافي توحيد در عبوديت ميداند. ازاين‌رو، بسياري از مسلمانان را مشرك مي‌شمارد. غافل از اين كه ميان توحيد در عبادت و موارد يادشده، تفاوت زيادي وجود دارد.
بديهي است كه زيارت قبور انبيا و اوليا و مومنان و توسل به انبيا و اوليا و مجاز شمردن طلب شفاعت از آنان، دلايل و مستندهاي ويژه‌اي دارد كه نه فقط در اسلام از آنها نهي نشده، بلكه فوائد و پيامدهاي معنوي بسياري نيز براي آن بيان شده است. البته هيچ مسلماني هنگام زيارت قبر پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله) و ائمه هدي، به اولوهيت آنان اعتقاد ندارد و فقط آنان را بندگان مقرب الهي ميداند. همه مسلمانان در شبانه روز، چندين بار در تشهد نماز مي‌گويند: «اَشْهَدُ اَنْ لاَ اِلَهَ إلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسوُلُهُ». بنابراين، چگونه ممكن است هنگام زيارت قصد الوهيت كنند؟