فرقه‌های ناچیز در مقابل اکثریت امامیه
نویسنده در صفحه 52 از برخی از قدمای امامیه، مثل قمی، نوبختی و دیگران نقل می‌کند که شیعه بعد از حضرت عسکری(علیه السلام) به چهارده گروه تقسیم شده‌اند. پاسخ اگر بر فرض بپذیریم که چنین گروه‌هایی وجود داشته‌اند، تعداد پیروانشان بسیار
نويسنده در صفحه 52 از برخي از قدماي اماميه، مثل قمي، نوبختي و ديگران نقل مي‌كند كه شيعه بعد از حضرت عسكري(عليه السلام) به چهارده گروه تقسيم شده‌اند.
پاسخ
اگر بر فرض بپذيريم كه چنين گروه‌هايي وجود داشته‌اند، تعداد پيروانشان بسيار كم بوده است. البته اثبات اين فرقه‌ها معمولاً مستند به سعد بن عبدالله قمي (متوفاي 301ه .ق) و نوبختي است كه شيخ مفيد= نيز از نوبختي نقل كرده است[1] و گزارش نوبختي مثل بسياري از فرقه‌نويسان، سندهاي قابل اعتمادي ندارد.
شيخ مفيد= مي‌گويد:
در سال 373ه .ق، يعني 113 سال بعد از رحلت حضرت عسكري(عليه السلام) هيچ‌كدام از اين گروه‌ها جز فرقه اماميه اثناعشريه باقي نمانده‌اند و از نظر جمعيت، علم و همچنين تعداد متكلمان، صالحان و عابدان، فقها، اُدبا و شعرا، فرقه اماميه در ميان فرقه‌هاي شيعه، بيشتر و برترند؛ ولي ديگر فرقه‌ها منقرض شدند و كسي يا سخني از آنها باقي نمانده است؛ جز اخبار و سخنان بيهوده‌اي كه ثابت نيست.[2]
اگر به تعداد شيعيان و پراكندگي آنان در سراسر سرزمين‌هاي اسلامي آن روز، از مصر، آفريقا، حجاز، يمن، كوفه، خراسان، ري، قم و ديگر شهرها همچنين به نابودشدن اين چهارده گروه در فاصله حدود صد سال توجه كنيم به اندك بودن و ضعف منطق آنان مقابل اكثريت شيعه پي‌مي‌بريم.
در اوايل پيروزي انقلاب اسلامي نيز گروه‌هاي بسياري با نام‌هاي گوناگون تشكيل شدند، در‌حالي‌كه نيروي اندكي داشتند و بعد از مدتي، همه آنها نابود شدند.
بنابراين، زياد بودن گروه‌ها و فرقه‌ها هرگز دليل بر اختلاف عميق در يك مكتب يا كشور نيست. گاهي طرفداران يك فكر انحرافي، به سبب در دست داشتن امكانات، از سر و صداي فراواني برخوردارند؛ اما در واقع، اندكي بيش نيستند. زياد بودن گروه‌ها گاهي مثل زياد بودن برخي كشورهاي كوچك است كه گرچه در شمارش بسيارند، اما گاهي مقدار جمعيت آنها روي‌هم به مقدار يك استان كشور بزرگ نمي‌شود.
ازاين‌‌رو زياد بودن گروه‌ها و فرقه‌ها در طول تاريخ تشيع، نتوانست به پيشرفت شيعه صدمه‌اي جدي وارد كند و به اذن خداوند، مذهب اهل بيت: با وجود همه مشكلات و كارشكني‌ها، پرصلابت به پيش رفت؛ تا اكنون كه چون خورشيد در آسمان اسلام مي‌درخشد و صدها ميليون نفر در سراسر عالم به آن معتقدند. شيعيان امروز، احياي معنويت و ارزش‌هاي ديني را مديون انقلاب اسلامي ايران به رهبري بزرگ‌مرد تاريخ اسلام، حضرت امام خميني۱ مي‌دانند.
اگر اهل سنت، توسعه اسلام را مرهون خليفه دوم مي‌دانند، امروز نيز نفوذ معنوي اسلام مرهون نايب حجة بن الحسن العسكري(عليه السلام) ابرمردي از فرزندان پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) است كه جهان را هوشيار و بيدار كرده
است.
است.