حج و عاشورا

خوشا به حال مردان و زناني كه قلبشان با عاشورا زياد تماس داشته باشد. اولا كه آنها با اهل بيت(عليهم‌السلام)هم مصيبتند. مصيبات دنياي خودشان همان عاشوراست. انسان مصائبي كه در دنيا مي بيند خود عاشوراست، خود كربلاست. بيخود نفرمود كه هر روز عاشوراست و هر زميني هم كربلاست.
هر بشري از در اين عالم عبور مي كند اين مصائب را تا حدي ملاقات مي‌كند، از گرسنگي، از تشنگي، از مرض، از غربت،‌از همه چيز. نمي‌شود يك نفر در دنيا عبور كند و اين حالت‌ها را نبيند؛ ولو عمرش هم خيلي كم باشد. يك «آن» هم شده باشد زيارت مي كند؛ از غربت، از تنهايي، از بي‌صاحبي، از مرض، از وحشت، از خوشي. نمي‌شود اينها را نبيند، ولو عمرش ده سال باشد يعني ده سال به بلوغ رسيده باشد.
اين از عاشورا. ذي الحجه هم متعلق به راه خدا و مقصد و مكه و مانند اينها است. آن هم قرباني دارد. اينها شبيه به هم هستند. لذا فرمود نماز و روزه و حج و عاشورا اركان ايمانند. جاي ديگر دارد نماز و روزه و حج و ولايت. ولايت باز هم عاشوراست. «و افضلها ولايه» يعني ولايت اهل بيت(عليهم‌السلام). خلاصه‌اش ما در راهمان دو وثيقه محكم داريم. يكي عاشوراست، يكي هم ذي الحجه.