یاداشت : کاری کارستان
یادمان نرود وقتی همدلی باشد، همراهان خوبی خواهیم داشت. دست به کارهای بزرگی میتوان زد و به عنوان باقیات الصالحات، خیر و برکت آن را به یادگار گذاشت.
گاه هم بعضي از اين كارها سنت حسنه و آغازي ميشود براي ادامه و توسعه آن توسط افراد خير و نيكانديش. بسياري از كارهاي نيك در جامعه ما در همدليها ريشه دارد. ماندگاري آن هم به خاطر رنگ اخلاصي است كه به خود ميگيرد.
در موسم حج بعضي مديران، روحانيان و حجاج در كاروانها دست به كارها و خلاقيتهايي ميزنند كه تا هميشه ماندگار خواهد بود. مهرباني و شادابي را به همراه ميآورد. روح حج را در كالبد وجود ميدمد، حتي شنيدن خبر آن، اشك ذوق را جاري ميكند.
يادم ميآيد چند سال پيش حاجيهاي يكي از روستاهاي شمال به نام نجار كلاي قديم، بهتر بگويم مردم زادگاه شهيد كشوري، با درايت و ژرفانديشي خويش جمع شدند و تصميم گرفتند هنگام بازگشت، براي ديد و بازديد همه در همان مسجد و حسينيه روستا بنشينند، تشريك مساعي كنند.
به جاي تشريفات زيادي و سفره پهن كردنها، يك جا وليمه بدهند و به جاي اسراف و تبذيرها، براي بچههاي روستا، يك باب مدرسه چندكلاسه بسازند.
يك سال بعد يعني سال 83 بچههاي روستا، ديگر مجبور نبودند كه در سرما و گرما، براي تحصيل به روستاهاي مجاور بروند. از آن سال تاكنون آنها در روستا ماندهاند و در اولين مدرسه 5 كلاسه اهدايي زائران حج مشغول تحصيل ميشوند. خبرهايي از اين دستكم نيست.
«زائران بيتاللهالحرام خوي هزينه ساخت 10 واحد مسكوني براي مستمندان را متقبل شدند.»، «تهيه جهيزيه براي 5 دختر مستمند به جاي وليمه از سوي يك حاجي!»، «اهداي 30 راس گوسفند از سوي حجاج يك كاروان به يكي از آسايشگاههاي معلولين»و ... .
محمد خامهيار