برخویش داشتندزمعبودخویش رنگ

برخويش داشتندزمعبودخويش رنگ
ميخواستندتاكه به شيطان زنندسنگ

دردل اميدوبرلبشان ذكردوست بود
فكري اگركه بوديقين فكردوست بود

رفتندبراطاعت مولاي دلنواز
ره بسته بودوراه دگربودبازباز

تن خسته راه بسته ودل بي شكيب بود
آن راه بازراه وصال حبيب بود

احرام گشت بال وبه پروازآمدند
گفتندعرشيان كه چه بانازآمدند

يكدم گذشت وهردم ماغرق آه شد
يارب چه روي دادمناقتلگاه شد

پاك ازگناه ودل همه پربودازصفا
دادندتشنه جان همه درزيردست وپا

نشنيدكس صداي توغيرازخداي تو
بيگانه سوخت تاچه رسدآشناي تو

شرح غم تودادم ودل دربلافتاد
دردل دوباره شورغم كربلافتاد

گفتم فتادجسم تودرزيردست وپا
يادحسين كردم وآن سم اسبها

ماندي ميان معركه دل گشت بي قرار
يادآمدم زبانگ عليكن بالفرار

باآنكه گفته اندبلاهست للولأ
روزي فلك نديده چوغوغاي كربلا

رفتيدزودترزپي ماتم حسين
عالم نديده است غمي چون غم حسين