کتاب «وحی‌شناسی» تجدید چاپ شد
کتاب «وحی‌شناسی» نوشته «مصطفی کریمی» به همت مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) تجدید چاپ شد.
در اين اثر سعی شده است تا به ياری آيات و روايات، مسائل وحی، به ويژه تحليل آن و نقش فرشته و پيامبر در اين زمينه، با نگاهی نو، جامع و دقيق بررسی شود. تحقيق پيش‌روی، از همين منظر و با هدف پاسخ‌گويی به نيازهای دانش‌پژوهان رشته علوم قرآنی و تفسير تدوين يافته است.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج ، متن حاضر در 16 درس و به ارزش سه واحد فراهم آمده است. تلاش بر اين است كه در تمام مراحل تحقيق، مؤلفه‌های يك متن درسی رعايت شود. از اين روی در هر درس اهداف پيش‌سازمان‌دهنده، فعاليت ضمن درس، چكيده، پرسش، منابع برای مطالعه بيشتر و موضوع تحقيق طراحی و ارائه شده است.
درس نخست اين نوشته به مفهوم و كاربردهای لغوی و قرآنی وحی و مفهوم اصطلاحی آن می‌پردازد. درس دوم با نقد دلايل منكران، ثابت كرده است كه نه تنها هيچ دليل بر عدم امكان وحی نيست، بلكه با عنايت به قدرت خدا و ويژگی‌های روحانی انسان، شواهدی بر امكان وحی دلالت دارد.
مؤلف در درس سوم ضمن پاسخ به دلايل عدم ضرورت وحی و بررسی دلايل حكما و متكلمان در اثبات ضرورت آن، برهانی كامل‌تر بيان كرده و در درس چهارم ديدگاه‌های مادی‌گرايان و منكران وحی، و نيز پندارهايی كه رهاورد پيامبران را حاصل جنون، نبوغ فكری يا عواطف شديد می‌انگارند، بررسی و نقد كرده، منشأ الهی وحی را اثبات می‌كند.
در درس پنجم نويسنده با بررسی عوامل و آثار تحليل وحی به تجربه پيامبران، و نقد دلايل آن، ناصحيح بودن اين تحليل، به ويژه درباره وحی قرآنی را اثبات كرده است. درس ششم با بيان تحليل عقلی حكما از وحی، نشان می‌دهد كه آن‌چه حكما در تحليل وحی گفته‌اند، به رغم گمان برخی محققان، چندان با ادله و شواهد درون‌متنی تعارض ندارد.
نگارنده در درس هفتم به اين موضوع می‌پردازد كه وحی سخن حضوری و غير مادی خداوند با برخی انسان‌هاست. درس هشتم با استفاده از آيات و روايات، سه قسم وحی بی‌واسطه، از ورای حجاب و به واسطه فرشته، و نيز فرايند هر يك از اين قسم‌ها را بيان می‌كند. هم‌چنين در درس نهم ثابت شده است كه وحی الهی به پيامبران، به سه‌گونه قابل تصور است؛ نشان دادن واقع، بيان زبانی و نشان دادن واقع همراه با بيان زبانی.
مؤلف در درس دهم با آوردن ادله و شواهد نشان می‌دهد كه قرآن كريم وحی زبانی بوده، افزون بر محتوا، واژگان و ساختار آن نيز از سوی خداست. درس يازدهم از دلايل عقلی و نقلی سلامت وحی در تمام مراحل تا رسيدن به مردم و راز اين سلامتی سخن می‌گويد.
نويسنده در درس دوازدهم ضمن بيان اصناف فرشتگان وحی، بيان می‌كند كه پيامبران در كسب استعداد نبوت نقشی ندارند، هر چند از استعداد خدادادی خوب استفاده كرده‌اند و آنان و نيز فرشته در امر وحی، تنها نقش واسطه دريافت و رساندن آن را دارند و اين نقش در اقسام و گونه‌های وحی متفاوت است.
در درس سيزدهم اين نوشتار با نقد ديدگاه‌هايی كه وحی، و به ويژه وحی قرآنی را بازتاب زمانه يا متأثر از فرهنگ غلط مردم می‌داند، تعين پيشين وحی و استقلال آن از عوامل انسانی، ثابث شده است. درس چهاردهم ثابت می‌كند وحی اصطلاحی كه با هبوط حضرت آدم(ع) بر زمين آغاز شده بود، با رحلت پيامبر اسلام(ص) تمام شده و نزول وحی قرآنی پايان يافته است. گرچه اين امر به معنای خاتمه هرگونه دريافت انسان از خدا نبوده؛ زيرا همواره امامی در ميان مردم هست كه به او الهام می‌شود.
نگارنده در درس پانزدهم فرق وحی با مفاهيمی هم‌چون حديث قدسی، تجربه نبوی، تحديث، الهام، حديث نبوی، عرفان و القائات شيطانی را بيان می‌كند و سرانجام درس شانزدهم با عنايت به وحی‌محور بودن دين يهود و مسيحيت، وحی در اين دو آيين و كتاب مقدس را بررسی می‌كند.
كتاب «وحی‌شناسی» نوشته «مصطفی كريمی» به تازگی هفتم مردادماه سال جاری به همت مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی(ره) به شمارگان 1500 نسخه در قطع وزيری (شوميز) در 424 صفحه و به بهای 29000 ريال تجديد چاپ شد.