نوفل بن حارث
نوفل بن حارث بن عبدالمطّلب در نزد پیامبر(صلی الله علیه و آله) شخصیتی محترم و معزّز داشت. او پسر عموی آن حضرت بود و از تمام افراد بنی‌هاشم که شیوه مسلمانی برمی‌گزیدند، سن و سال بیشتری داشت. او هم‌سن عباس عموی پیامبر(صلی الله علیه و آله) بود.
نوفل بن حارث بن عبدالمطّلب در نزد پيامبر(صلي الله عليه و آله) شخصيتي محترم و معزّز داشت. او پسر عموي آن حضرت بود و از تمام افراد بني‌هاشم كه شيوه مسلماني برمي‌گزيدند، سن و سال بيشتري داشت. او هم‌سن عباس عموي پيامبر(صلي الله عليه و آله) بود.
نوفل بن حارث بر اثر تعصب ويژ‌ه‌اي كه داشت در مكه مسلمان نشد، ليكن همواره اسلام را محترم مي‌شمرد. نوفل، ناگزير همراه مشركان در جنگ بدر حضور يافت، ليكن اشعاري از او نقل شده كه نشان مي‌دهد وي به پيروزي پيامبر(صلي الله عليه و آله) و لشكر اسلام يقين داشته است. او در جنگ بدر اسير شد. پيامبر(صلي الله عليه و آله) به وي پيشنهاد كرد كه فديه خود را بپردازد و آزاد شود. نوفل گفت: مال و ثروتي ندارم. پيامبر(صلي الله عليه و آله) به او فرمود: نيزه‌‌هايي را كه در جدّه داري بده. نوفل هزار عدد نيزه در جده داشت كه احدي از آن آگاه نبود. در اين هنگام خطاب به پيامبر گفت: اكنون يقين كردم كه تو پيامبر خدايي؛ زيرا هيچ‌كس جز خدا نمي‌دانست كه من در جده چه دارم. آن نيزه‌ها را داد و آزاد شد و آيين اسلام را برگزيد.
لطف پيامبر به نوفل بن حارث
بر اساس شواهد تاريخي، پيامبر(صلي الله عليه و آله) در چندين مورد به نوفل بن حارث لطف فراوان نمود و اين به خاطر نقشي است كه نوفل در دادن ابزار جنگي به پيامبر(صلي الله عليه و آله) ايفا كرده بود؛ چه آنكه «در جنگ حنين، سه هزار نيزه فراهم ساخت و به پيامبر(صلي الله عليه و آله) بخشيد تا آنها را ميان سربازان جبهه اسلام تقسيم كنند. همچنين طبق نقل ابن سعد در طبقات، بسياري از افراد در جنگ حنين پا به فرار گذاشتند اما نوفل جزو ده نفري بود كه استقامت ورزيدند و در مقابل دشمن ايستادند و از نبرد نگريختند». اشاره شد كه در برابر از خودگذشتگي‌ها و كمك‌هاي قابل توجه نوفل به مسلمانان، مانند دادن وسايل دفاعي به آنان، پيامبرخدا(صلي الله عليه و آله) به وي لطف فراوان كرد؛ از جمله اينكه، پس از هجرت نوفل به مدينه، پيامبر(صلي الله عليه و آله) در نزديكي مسجد، خانه‌اي به او و عباس بخشيد كه با يك ديوار از هم جدا مي‌شد. او تا زماني كه زنده بود، در آن خانه زيست و همواره آن خانه را از الطاف پيامبر(صلي الله عليه و آله) به خودش مي‌دانست و در نزد همگان به آن افتخار مي‌كرد.
بدرود حيات و دفن در بقيع
نوفل بن حارث، در قضاياي دوره خلافت، بي‌طرف ماند ولي در دل، حق را به علي(عليه السلام) و خاندان رسالت داد. عاقبت در سال ١۵ هجري، در زمان خلافت عمر، از دنيا رفت و در بقيع مدفون گرديد:
فَحَمَلَهُ عُمَرُ بْنُ الخَطَّابِ بَيْنَ الْعَمُودَيْنِ حَتّي وَضَعَهُ بِالبَقِيع وَصَلَّي عَلَيهِ بِالبَقِيعِ.
او را عمر بن خطاب، ميان دو ستون حمل كرد تا آنكه در بقيع بر زمين نهاد و بر او در بقيع نماز خواند و دفنش نمود.
نوفل بن حارث بر اثر تعصب ويژ‌ه‌اي كه داشت در مكه مسلمان نشد، ليكن همواره اسلام را محترم مي‌شمرد. نوفل، ناگزير همراه مشركان در جنگ بدر حضور يافت، ليكن اشعاري از او نقل شده كه نشان مي‌دهد وي به پيروزي پيامبر(صلي الله عليه و آله) و لشكر اسلام يقين داشته است. او در جنگ بدر اسير شد. پيامبر(صلي الله عليه و آله) به وي پيشنهاد كرد كه فديه خود را بپردازد و آزاد شود. نوفل گفت: مال و ثروتي ندارم. پيامبر(صلي الله عليه و آله) به او فرمود: نيزه‌‌هايي را كه در جدّه داري بده. نوفل هزار عدد نيزه در جده داشت كه احدي از آن آگاه نبود. در اين هنگام خطاب به پيامبر گفت: اكنون يقين كردم كه تو پيامبر خدايي؛ زيرا هيچ‌كس جز خدا نمي‌دانست كه من در جده چه دارم. آن نيزه‌ها را داد و آزاد شد و آيين اسلام را برگزيد.
لطف پيامبر به نوفل بن حارث
بر اساس شواهد تاريخي، پيامبر(صلي الله عليه و آله) در چندين مورد به نوفل بن حارث لطف فراوان نمود و اين به خاطر نقشي است كه نوفل در دادن ابزار جنگي به پيامبر(صلي الله عليه و آله) ايفا كرده بود؛ چه آنكه «در جنگ حنين، سه هزار نيزه فراهم ساخت و به پيامبر(صلي الله عليه و آله) بخشيد تا آنها را ميان سربازان جبهه اسلام تقسيم كنند. همچنين طبق نقل ابن سعد در طبقات، بسياري از افراد در جنگ حنين پا به فرار گذاشتند اما نوفل جزو ده نفري بود كه استقامت ورزيدند و در مقابل دشمن ايستادند و از نبرد نگريختند». اشاره شد كه در برابر از خودگذشتگي‌ها و كمك‌هاي قابل توجه نوفل به مسلمانان، مانند دادن وسايل دفاعي به آنان، پيامبرخدا(صلي الله عليه و آله) به وي لطف فراوان كرد؛ از جمله اينكه، پس از هجرت نوفل به مدينه، پيامبر(صلي الله عليه و آله) در نزديكي مسجد، خانه‌اي به او و عباس بخشيد كه با يك ديوار از هم جدا مي‌شد. او تا زماني كه زنده بود، در آن خانه زيست و همواره آن خانه را از الطاف پيامبر(صلي الله عليه و آله) به خودش مي‌دانست و در نزد همگان به آن افتخار مي‌كرد.
بدرود حيات و دفن در بقيع
نوفل بن حارث، در قضاياي دوره خلافت، بي‌طرف ماند ولي در دل، حق را به علي(عليه السلام) و خاندان رسالت داد. عاقبت در سال ١۵ هجري، در زمان خلافت عمر، از دنيا رفت و در بقيع مدفون گرديد:
فَحَمَلَهُ عُمَرُ بْنُ الخَطَّابِ بَيْنَ الْعَمُودَيْنِ حَتّي وَضَعَهُ بِالبَقِيع وَصَلَّي عَلَيهِ بِالبَقِيعِ.
او را عمر بن خطاب، ميان دو ستون حمل كرد تا آنكه در بقيع بر زمين نهاد و بر او در بقيع نماز خواند و دفنش نمود.