جواد الائمه(ع) و سه کرامت بزرگ جواد الائمه(ع) و سه کرامت بزرگ جواد الائمه(ع) و سه کرامت بزرگ بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
جواد الائمه(ع) و سه کرامت بزرگ جواد الائمه(ع) و سه کرامت بزرگ جواد الائمه(ع) و سه کرامت بزرگ جواد الائمه(ع) و سه کرامت بزرگ جواد الائمه(ع) و سه کرامت بزرگ

جواد الائمه(ع) و سه کرامت بزرگ

امام جواد(ع) تا پایان خلافت مأمون در مدینه ساکن بود و پس از مرگ مأمون به دستور معتصم عباسی و در سال 220 هجری قمری، به همراه همسرش ام الفضل به بغداد رفت. ایشان در ماه ذی القعده سال 220 هجری قمری، با دستور معتصم عباسی مسموم و در بیست و نهم ماه ذی القعده به شهادت رسید.

مشرق: امام نهم كه نامش «محمد»، كنیه اش «ابو جعفر» و معروف‏ترین القاب او «تقی» و «جواد» است، در ماه رمضان سال 195 هجری قمری در شهر «مدینه» دیده به جهان گشود. 
پدر آن حضرت «امام علی بن موسی الرضا علیهماالسلام» امام هشتم بود. 
 
مادر او نیز «سبیكه» نام داشت كه از خاندان «ماریه قبطیه» همسر پیامبر اکرم(ص) به شمار می رفت و از نظر فضائل اخلاقی در درجه والایی قرار داشت و برترین زنان زمان خود بود؛ به طوری كه امام رضا - علیه السلام - از او به عنوان بانویی منزه و پاكدامن و با فضیلت یاد می كرد. 
 
دلیل شناخت کمتر نسبت به امام جواد(ع) 
 امام جواد(ع) به دو دلیل، در بین مردم نسبت به دیگر امامان کمتر شناخته شده است: 
اول) کوتاه بودن عمر آن حضرت: بنا بر آنچه در تاریخ آمده است، امام جواد(ع) در سن 25 سالگی به شهادت رسید. لذا کوتاه بودن عمر حضرت جواد(ع) یکی از دلایلی است که می توانیم بگوییم که امام جواد(ع) نسبت به ائمه دیگر که از عمر بیشتری برخورد بودند، کمتر در بین مردم مطرح شده است. اما در واقع مطابق آنچه در منابع حدیثی شیعه آمده، ما در مورد امام جواد(ع) کم معارف نداریم، یعنی دانستنی ها و مطالب زیادی داریم که متاسفانه این ها کمتر در میان شیعه مطرح شده است. اگر محققین و اهل تحقیق بتوانند در این زمینه میراث فرهنگی و علمی زندگی دوران امام جواد(ع) را برای مردم تشریح و مطرح کنند، شاید بتوان گفت که آنچه که در مورد امام نهم حضرت جواد(ع) وجود دارد، نسبت به ائمه دیگر کمتر نیست. 
دوم) شرایط خاص دوران امام(ع): امام جواد(ع) در دوره و برهه خاصی از تاریخ زندگی می کردند که با پیچیدگی ها و مسائلی روبه رو شد که این موارد در زندگانی سائر امان شیعه(ع) کمتر وجود داشت. امام(ع) در دوران حکومت «مأمون» و «معتصم» عباسی زندگی کردند. در این دوران حکومت عباسیان در افولی قرار گرفته بود که با مرگ مأمون عباسی و قدرت گرفتن معتصم، رو به نزول بیشتر گرایید. زمانی که یک حاکم قدرتمند در در جامعه زندگی می کند بر روی تمام مسائل آن زمان تاثیر دارد؛ مانند وقتی که «یزید» به حکومت رسید و امام حسین(ع) در برابر او قیام کرد و آن حادثه مهم اتفاق افتاد و نقطه اوجی شد که در زمان سایر ائمه و امامان معصوم(ع) وجود ندارد. 
 ویژگی های اخلاقی و علمی امام جواد الائمه(ع) 
 
1. اخلاق حسنه: حضرت جوادالائمه(ع) این ویژگی را از جدّ بزرگوارشان پیامبر مکرم حضرت محمدبن عبدالله(ص) به ارث بردند. در قرآن هم تاکید می شده که مسلمانان از اخلاق پیامبر(ص) الگو و سرمشق بگیرید، یعنی به مسلمانان توصیه شده است که در رفتار و زندگی خودشان در تمام مراحل باید از پیامبر الگو بگیرند. فرزندان پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) مانند پیامبر بزرگوار(ص) متّصف و متخلّق به آن اخلاق نیکو و حسنه هستند. 
2. علم فراوان: یکی از ویژگی های دیگر امام جواد(ع) علم فراوان و وسیع ایشان است؛ چنانچه پدران بزرگوارشان هم این علم وسیع (علم لدنی) را داشتند و به معنای واقعی کلمه عالم بودند. این امر در مناظراتی که ایشان انجام دادند و چند نمونه آن وجود دارد قابل مشاهده است. ما شیعیان معتقد هستیم که این علم از طریق اجدادشان منتقل شده و به قدرت الهی، علم پیامبر(ص) به امام علی بن ابی طالب(ع) و نسل به نسل تا حضرت مهدی موعود(عج) منتقل شده و این علم لدنی که خداوند در اختیار این الگوهای بشریت گذاشته در نزد امام جواد(ع) هم بوده است. 
3. تقوا و پارسایی: امام جواد(ع) مانند همه امامان شیعه، الگوی کامل تقوا و پارسایی و نمونه بارز عبادت، بندگی و سجده های طولانی برای خداوند بودند. 
4. ادب و گشاده رویی با دوست و دشمن: امام جواد(ع) با همگان با ادب و احترام برخورد می کردند. این امر باعث جذب مخالفان و دشمنان امام به سوی ایشان می شد. سازش و نرم خویی با دوستان و شیعیان نیز از صفات ایشان است. 
5. حرّیت و آزادگی: همه ائمه اهل بیت(ع) از این ویژگی برخوردار بودند. آن بزرگواران هیچ گاه تسلیم ظلم و ستم نمی شدند و حاضر بودند در این راه تمام سختی ها را تحمل کنند. این ویژگی الگویی برای ماست که در هیچ زمانی ظلم و ستم را قبول نکنیم و با آزادگی، اعتقادات و مبانی خودمان را مطرح کنیم و تسلیم فتنه ها و توطئه های دشمنان قسم خورده اسلام و مخالفان نشویم. در این زمان که حمله به مقدسات مسلمانان از سوی آمریکائی ها و صهیونیست ها با چاپ و نشر کاریکاتورها و فیلم ها شروع شده مسلمانان و به ویژه پیروان واقعی اهل بیت(ع)می بایست با وحدت و یکپارچگی خاص با حضور در راه پیمائی ها و تظاهرات به مبارزه با استکبار جهانی برخیزند که همین کار هم کردند. 
 کرامات مهم در زندگی حضرت جواد(ع) 
 اول) تولد حضرت(ع): تولد امام جواد(ع) ـ که در اواخر عمر امام رضا(ع) رخ داد ـ یک کرامت الهی بود؛ آنچنانکه امام رضا(ع) بارها از حضرت جواد(ع) به عنوان مولودی پرخیر و بركت یاد می کرد. «ابو یحیای صنعانی» می گوید: روزی در محضر امام رضا - علیه السلام -، فرزندش ابو جعفر را كه خردسال بود، آوردند. امام فرمود:«این مولودی است كه برای شیعیان ما، با بركت تر از او زاده نشده است». دو تن از شیعیان به نام «ابن اسباط» و «عبّاد بن اسماعیل» هم می گویند: در محضر امام رضا - علیه السلام - بودیم كه ابو جعفر را آوردند، عرض كردیم: این همان مولود پرخیر و بركت است؟ حضرت فرمود: «آری، این همان مولودی است كه در اسلام بابركت تر از او زاده نشده است». 
دلیل این خیر و بركت و کرامت خاصّ این بود كه عصر امام رضا(ع) عصر ویژه ای بوده و تعیین جانشین و معرفی امام بعدی، با مشكلاتی روبرو شده بود كه در عصر امامان قبلی، بی سابقه بود؛ زیرا از یك سو پس از شهادت امام كاظم(ع) گروهی كه به «واقفیه» معروف شدند، براساس انگیزه های مادی، امامت حضرت رضا(ع) را انكار كردند و از سوی دیگر امام رضا(ع) تا حدود چهل و هفت سالگی دارای فرزند نشده بود و چون احادیث رسیده از پیامبر حاكی بود كه امامان دوازده نفرند كه نه نفر آنان از نسل امام حسین خواهند بود، فقدان فرزند برای امام رضا(ع)، هم امامت خود آن حضرت، و هم تداوم امامت را زیر سؤال می برد و واقفیه این موضوع را دستاویز قرار داده امامت حضرت رضا(ع) را انكار می كردند. گواه این معنا، اعتراض «حسین بن قیاما واسطی» از سران «واقفیه» بود که طی نامه ای به امام رضا(ع) او را متهم به عقیمی كرد و نوشت: چگونه ممكن است امام باشی در صورتی كه فرزندی نداری؟! امام(ع) هم در پاسخ نوشت: "از كجا می دانی كه م دارای فرزندی نخواهم بود، سوگند به خدا بیش از چند روز نمی گذرد كه خداوند پسری به من عطا می كند كه حق را از باطل جدا می كند". 
دوم) امامت حضرت(ع) در کودکی: اینکه امامت به قدرت الهی به یک نوجوان هشت ساله که هنوز به سن بلوغ نرسیده است منتقل شد یک کرامت مهم بود؛ آنچنانکه پیش از این، نبوت به حضرت عیسی(ع) در نوزادی داده شده بود. 
سوم) مناظرات علمی حضرت(ع): مناظراتی که امام(ع) با دانشمندان فرقه ها و مذاهب مختلف در این دوره دارد، بسیار مهم است. اینکه چگونه یک نوجوان می تواند در مناظرات و بحث های مختلف اسلامی و فکری با دانشمندان آن زمان، آنان را مغلوب کند، هم کرامتی بزرگ بود و هم علامتی بر حقانیت امامت ایشان. 
 
شاگردان امام جواد(ع) 
 
امام جواد(ع) با وجود کوتاهی دوران حیات و امامت، شاگردان بزرگی را تربیت می کنند؛ امثال «حضرت عبدالعظیم حسنی»، «جناب علی بن مهزیار اهوازی»، «فضل بن شاذان نیشابوری»، «محمد بن سنان زاهری»، «ابو نصر بزنطی کوفی» و «دعبل خزاعی» از شاگردان آن حضرت هستند که نزد ایشان، رشد علمی یافته و تربیت شدند و یا از آن حضرت(ع) حدیث نقل کردند. 
 
روایان احادیث جوادالائمه(ع) تنها محدثان شیعه نبودند؛ بلكه علماء و دانشمندان اهل تسنن نیز معارف و حقایقي از اسلام را از آن حضرت نقل كرده‏اند. به عنوان نمونه «خطیب بغدادي‏» احادیثي با سند خود از آن حضرت نقل كرده است. همچنین «حافظ عبدالعزیز بن اخضر جنابذي‏» در كتاب معالم العترة الطاهرة و مؤلفاني مانند «ابو بكر احمد بن ثابت»، «ابواسحاق ثعلبي» و «محمد بن مندة بن مهربذ» در كتب تاریخ و تفسیر خویش روایاتي از آن حضرت نقل كرده‏اند. 
 
شهادت امام جواد(ع) 
 
مأمون خلیفه عباسی که چون سایر خلفای بنی‌عباس از نفوذ باطنی امامان معصوم در بین مردم هراس داشت سعی کرد ابن الرضا(ع) را تحت مراقبت خاص خویش قرار دهد که یکی از حیله‌های وی برای اینکار ازدواج دخترش با امام بود. لذا دختر خویش «ام الفضل» را به ازدواج حضرت امام جواد(ع) درآورد تا مراقبی دائمی و از درون خانه، بر امام گمارده باشد. 
دلیل دیگری که مأمون دختر خود را به ازدواج امام در آورد کشاندن امام به سمت خود بود؛ چرا که تصور می کرد امام با این وصلت مجذوب مادیات و جاه و مقام شده، قداست وی خدشه دار و از راه اصلی منحرف، شیعیان متفرق شده و مأمون خود قوی می شود. 
مأمون همچنین می خواست با این وصلت علویان را از اعتراض و قیام بر ضد خود باز داشته، خود را دوستدار و علاقمند به آنان نشان دهد. 
امام جواد(ع) نیر ـ که مانند بقیه امامان(ع) از آینده اطلاع داشت و هیچ کاری را بدون آگاهی انجام نمی داد ـ بخوبی از دسیسه های مأمون آگاه بود و با علم به وصلت با دختر وی رضایت داد. یکی از دلایل پذیرش این وصلت از سوی امامان، حفظ شیعیان از دسیسه های کینه توزانه مأمون حفظ کند . 
لذا امام(ع) اگرچه تن به این ازدواج داد، اما شواهد تاریخی گواه این حقیقت است که مأمون نتوانست به حیله‏های از پیش تعیین شده خود دست یابد. 
امام جواد(ع) تا پایان خلافت مأمون در مدینه ساکن بود و پس از مرگ مأمون به دستور معتصم عباسی و در سال 220 هجری قمری، به همراه همسرش ام الفضل به بغداد رفت. ایشان در ماه ذی القعده سال 220 هجری قمری، با دستور معتصم عباسی مسموم و در بیست و نهم ماه ذی القعده به شهادت رسید. 
 
مزار مطهر وی در کاظمین بغداد و در کنار قبر جدش «امام کاظم(ع)» هم اکنون قبله حاجات عابدان و موحدان است. 
 
منابع علمی در باره تاریخ و زندگانی امام جواد(ع) 
در باره تاریخ اهل بیت عصمت و طهارت(ع) ـ عموماً ـ و امام جواد(ع) ـ خصوصاً ـ کتاب های فراوانی منتشر شده است که هم به صورت تشریحی و هم توصیفی در این مورد بحث کرده است. مانند کتاب معجم ما کتب عن الرسول(ص) و اهل بیته(ع) اثر «عبد الجبار الرفاعی» که در واقع یک دایرة المعارف بزرگ است و در 10 جلد چاپ شده است. 
کتاب الذریعة الی تصانیف الشیعة از «مرحوم آغا بزرگ تهرانی» و سائر کتب رجالی و حدیثی و تاریخی بزرگان شیعه مانند «شیخ کلینی»، «شیخ مفید»، «شیخ صدوق»، «علامه برقی» و «شیخ طوسی» هم پر است از آثار مختلف که اهل علم و نخبگان با آنها آشنا هستند. 
 
به غیر از این کتاب ها، منابع زیر را نیز می توان معرفی کرد: 
 
الف) کتاب‌های عربی 
1. اعلام الهدایة؛ الامام محمد بن علیّ "الجواد"علیه السلام؛ لجنه التالیف فی المجمع العالمی لاهل البیت(ع)، قم المقدسه 1422ق، 251ص 
2. الامام التاسع أبو جعفر محمد الجواد علیه السلام، الشيخ محمدحسن القبيسي العاملي، بيروت: 1403ه ـ 1983م ، 117ص . 
3. الامام الجواد علیه السلام، السيد عبدالرزاق الموسوي المقرّم ، النجف الاشرف: المطبعة الحيدرية، 1371ه، 103ص. 
4. الامام الجواد علیه السلام، لجنة التأليف في مؤسسة البلاغ، طهران: مؤسسة البلاغ، ط 2 1409ه 1989م ، 119ص. 
5. الامام الجواد علیه السلام؛ قدوة و أسوة، السيد محمدتقي المدرسي، طهران: رابطة الاخوة الاسلامية 1363ش / 1984م، 72ص. 
6. الامام الجواد علیه السلام من المهد الي اللحد، السيد محمدكاظم القزويني، بيروت: مؤسسة البلاغ، 1408ه. 
7. الامام محمد بن علي الجواد علیه السلام، عبد الزهراء عثمان محمد، مشهد: مجمع البحوث الاسلامية، 1408ه 149ص20 . 
8. الامام المعجزة محمد الجواد علیه السلام؛ سيرة ودراسة وتحليل، كامل سليمان ، بيروت: دار الكتاب اللبناني . 
9. الحياة السياسية للامام الجواد علیه السلام؛ نبذة يسيرة؛ السيد جعفر مرتضي العاملي، بيروت: الدار الاسلامية، 1405ه ـ 1985م، 117ص. 
10. محمد الجواد علیه السلام، الامام المعجزة (سيرة و دراسة و تحليل)، كامل سليمان، بيروت: الشركة العالمية ـ 1988م، 360ص . 
11. مسند الامام الجواد علیه السلام، الشيخ عزيز الله العطاردي. مشهد: الموتمر العالمي للامام الرضا(ع) ، 1410ه، 355ص . 
12. أبوجعفر؛ محمد الجواد علیه السلام... [تاسع أئمة اهل البيت الطاهر"صلوات الله عليهم اجمعين"، مولده و وفاته و مدة عمره و مدفنه فی اعيان الشيعة ] السيد محسن الامين العاملی، بيروت: دارالتعارف للمطبوعات، 1403ه ـ 1983م . 
 
ب) کتاب‌های فارسی 
1. پیشوایان هدایت؛ جواد الائمه، حضرت امام محمدتقی(ع) ؛ تألیف: گروه پژوهش مجمع جهانی اهل بیت(ع)؛ ترجمه: اداره ترجمه مجمع جهانی اهل بیت(ع)، قم: انتشارات مجمع جهانی اهل بیت(ع) وزیری، 385 ص. 
2. امام جواد(ع)، گروه نويسندگان مؤسسة البلاغ، ترجمه: محمود شريفي، تهران، سازمان تبليغات اسلامي، 1368، جيبي، 168ص؛ 
3. امام محمد تقي(ع)، سيد كاظم ارفع، تهران، مؤسسه انتشاراتي فيض كاشاني، 1370، رقعي، 49 ص؛ 
4. پيشواي نهم حضرت امام محمدتقي(ع)، گروه نويسندگان، چاپ مكرر، قم، مؤسسه در راه حق، 1371، رقعي، 56 ص؛ 
5. تحليلي از زندگاني و دوران امام محمدتقي(ع)، فضل الله صلواتي، اصفهان، انتشارات خرد، 1364، رقعي، 610ص؛ 
6. تحليلي از زندگاني و زمان امام جواد(ع)، گروه نويسندگان، زير نظر قوام الدين وشنوي قمي، قم، مؤسسه احياء و نشر ميراث اسلامي، 1359، جيبي، 138ص؛ 
7. ذكر حالات حضرت امام محمدتقي(ع) و... ، عباس فيض قمي(م1394ق)، قم، چاپخانه قم، 1364ق، رقعي، 320ص؛ 
8. حضرت امام جواد(ع)، گروه كودكان و نوجوانان بنياد بعثت، بازنويسي: مهدي رحيمي، چاپ دوم، تهران، بنياد بعثت، 1374، رقعي، 68ص؛ 
9. حضرت امام محمدتقي(ع)، عبدالامير فولاد زاده، تهران، انتشارات اعلمي، 1359، وزيري، 35ص؛ 
10. حضرت امام محمدتقي(ع)، فضل الله كمپاني(م1414ق)، تهران، انتشارات مفيد،1362؛ 
12. حضرت امام محمدتقي(ع)، مير ابوالفتح دعوتي، قم، انتشارات شفق، بي تا، وزيري، 32ص؛ 
13. زندگاني امام جواد(ع)، احمد صادقي اردستاني، قم، انتشارات نقش، 1376ش، رقعي، 250ص؛ 
14. زندگاني امام جواد(ع)، سيف الله يعقوبي قمشه‌اي، تهران، مسجد الغدير، 1364، رقعي، 124ص؛ 
15. زندگاني امام محمدتقي(ع)، حسين عمادزاده(1410ق)، تهران، شركت سهامي طبع كتاب، 1341ش1382/ق، وزيري، 334ص؛ 
16. زندگاني امام محمدتقي(ع) نهمين پيشواي معصوم، عبدالرحيم عقيقي بخشايشي، قم، انتشارات نسل جوان، 1357ش ، جيبي، 119ص؛ 
17. زندگاني امام نهم حضرت امام جواد(ع)، نوشته: هيئت تحریريه مؤسسه در راه حق، ساده‌نويسي، دفتر تحقيق و تأليف كتب درسي، چاپ سوم، تهران، سازمان نهضت سواد آموزي، 1375، رقعي، 24ص؛ 
18. زندگاني حضرت امام جواد(ع)، مرتضي مدرسي چهاردهي(1407ق)، چاپ پنجم، تهران، انتشارات موسوي، 1361، رقعي، 252ص؛ 
19. زندگاني سياسي امام جواد(ع)، تألیف: سيد جعفر مرتضي عاملي، ترجمه: سيد محمد حسيني، چاپ دوم، قم، دفتر انتشارات اسلامي، 1367، رقعي، 144ص؛ 
20. زندگي امام جواد(ع)، سيد محمد حسيني شاهرودي، تهران، انتشارات فيض كاشاني، 1375، وزيري، 224 ص؛ 
21. نگاهي بر زندگي امام جواد(ع)، محمد محمدي اشتهاردي، تهران، نشر مطهر، 1416/ق، رقعي، 144ص؛ 22. نگاهي گذرا بر زندگاني امام جواد(ع)، تألیف: سيد عبدالرزاق موسوي مقرّم(1391ق)، ترجمه: پرويز لولاور، مشهد، بنياد پژوهش‌هاي اسلامي، 1371 ش، وزيري، 177ص.
23. امام جواد(ع)، اميد اميدار، قم، انتشارات شفق، 1355، جيبي، 32 ص؛


| شناسه مطلب: 192







نظرات کاربران