آیا «کربلاء» نام‌های دیگری هم دارد؟
در طول تاریخ بر سرزمین کربلا نام‌هایی اطلاق گردیده است. برخی از این اسامی، نام روستاهای مجاور کربلا است که بر این سرزمین نیز اطلاق شده، و برخی دیگر بر اثر گذشت زمان بر کربلا اطلاق شده است.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، در احاديث، گاه واژگان «كربلاء» همراه با واژگان‌هاي «كرب» و «بلا» يعني درد و بلا و اندوه و مصيبت مورد استفاده قرار گرفته است كه البته نمي‌توان گفت كه مراد از اين دسته از روايات، بيان معناي لغوي كربلاء است، بلكه شايد همنشيني اين واژگان‌ها تنها به دليل آرايه‌هاي ادبي؛ مانند سجع و جناس باشد:
1.جبرئيل به پيامبر اكرم(ص) گفت: اين نوه شما(حسين ع) همراه با گروهي از فرزندان، اهل‌بيتش و جمعي از برگزيدگان و نيكان امتت در كنار فرات و منطقه‌اي به نام كربلا كشته مي‌شود. به دنبال اين واقعه و در روزي كه دشواري‌اش پايان ناپذير بوده و حسرتش تمام نخواهد شد(روز قيامت)، كرب و بلاي فراواني دامن‌گير دشمنان تو و دشمنان خاندانت خواهد شد! اين نقطه از زمين، مقدس و پاكيزه‌ترين مكان‌هاي روي زمين محسوب مي‌گردد و از احترام و قداست خاصي برخوردار است و اين قطعه، از زمين‌هاي بهشت مي‌باشد.
2.على(ع) به كربلاء آمد و در آن‌جا ايستاد. به او گفته شد: اى امير مؤمنان! اين‌جا، كربلاء است. فرمود: «ذَاتُ كَرْبٍ وَ بَلَاءٍ؛ آميخته با رنج و بلا است». آن‌گاه با دستش به مكانى اشاره كرد و فرمود: «اين‌جا، جايگاه اسباب سفر و خواب‌گاه مركب‌هاى آنان است»، و به جايى ديگر اشاره كرد و فرمود: «اين‌جا خونشان ريخته مي‌شود».
3.وقتي به امام حسين(ع) گفتند اسم اين زمين كربلاء است، فرمود: «پيامبر براستي سخن فرموده: اين زمين غم و اندوه و بلا است».
همچنين وقتى حسين(ع) به اين سرزمين رسيد، پرسيد: اين‌جا چه نام دارد؟ گفتند: كربلا، چشمان آن‌حضرت پر از اشك شد و مي‌فرمود: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكَرْبِ وَ الْبَلَاء» و يقين كرد كه شهادت‌گاه خود و يارانش همين‌جا است و فرمود: «هذا مَوْضِعُ كَرْبٍ وَ بَلَاءٍ! انْزِلُوا هَاهُنا مَحَطُّ رِحالِنا وَ مَسْفَكُ دِمائِنا وَ هُنا مَحَلُّ قُبُورِنا»؛ اين‌جا سرزمين رنج و گرفتارى و بلا است! اين‌جا محلّ فرود آمدن ما، جايگاه ريخته شدن خون‌هاى ما و محل قبرهاى ما است.
در طول تاريخ بر سرزمين كربلا نام‌هايي اطلاق گرديده است. برخي از اين اسامي، نام روستاهاي مجاور كربلا است كه بر اين سرزمين نيز اطلاق شده، و برخي ديگر بر اثر گذشت زمان بر كربلا اطلاق شده است؛ از جمله اين نام‌ها عبارت‌اند از: نينوا، غاضريه، عمورا، و طفّ. اما اسم «كربلاء» به تدريج و به مرور زمان از لحاظ شيوع و انتشار ميان مردم و در تاريخ بر ساير اسامي غلبه يافته و امروزه تنها باقيمانده نام‌هاي ديگر اين سرزمين محسوب مي‌شود، به طوري كه فعلاً اين ناحيه، فقط به اسم كربلاء شناخته مي‌شود.
قديمي‌ترين شعري كه نام كربلاء در آن آمده، شعر متعلق به معن بن اوس مزنيّ است كه عصر جاهليت را درك كرده است؛ وى آن قدر عمر كرد كه روزگار عبدالله بن زبير را دريافت و با وى همراه گرديد! او در پايان عمرش نابينا گرديد. او در آغاز قصيده خود چنين سروده است:
اذا هي حلّت كربلاء فَلَعْلَعاً *** فَجَوْزَ العُذَيب دونَها فالنّوابِحا
منبع:سايت تبيان