برگزاری پرشکوه جشن میلاد امام حسن (ع) در مکه مکرمه
عمره گزاران ایرانی که توفیق دارند در این آخرین روزهای دوره عمره امسال به شهر خدا مکه مکرمه مشرف شوند ، سه شنبه شب با برگزاری جشن باشکوهی فرخنده میلاد مسعود کریم اهل بیت حضرت امام حسن مجتبی (ع ) را جشن گرفتند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج ، در اين مراسم بعد ازقرائت قرآن كريم و مولودي خواني حجت الاسلام والمسلمين محسن قمي عضو شورايعالي انقلاب فرهنگي در سخناني به بيان گوشه هايي از سيره امام حسن مجتبي (ع) و معيارهاي تربيتي دربيت كوثر خدا پرداخت .
اين استاد حوزه و دانشگاه در ادامه برخي معيارهاي تربيت ديني را مورد اشاره قرار داد و از پدران و مادران خواست تا در ارتباط با فرزندانشان ازرهنمودهاي قرآن كريم و رفتارهاي ائمه (ع) سرمشق بگيرند .
اين مراسم در بعثه مقام معظم رهبري در مكه مكرمه برگزار شد و عموم زائران ايراني عمره گزار از آن استقبال كردند.
<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
* گوشه اي از فضايل و اخلاق كريم اهل بيت
هر سال كه ماه مبارك رمضان به نيمه مي رسد و سالروز ولادت كريم اهل بيت امام حسن مجتبي (ع) را بشارت مي دهد، گويي نسيمي شروع به وزيدن مي كند و پيروان آن امام را با ذكر خلق كريمانه و فضايل اخلاقي آن حضرت مسرور مي كند.
ابن شهرآشوب در مناقب و ابن ابي الحديد در شرح نهج البلاغه روايت كرد كه حسن بن علي (ع) بر جمعي از فقرا عبور كرد كه روي زمين نشسته و تكههاي ناني در پيش روي خود گذارده و ميخوردند، و چون آن حضرت را ديدند تعارف كرده گفتند اي پسر دختر رسول خدا بفرما! به صبحانه!
امام (ع) پياده شد و اين آيه را خواند "ان الله لا يحب المستكبرين" و سپس شروع كرد به خوردن غذاي آنان و چون سير شدند امام (ع) آنها را به مهماني خود دعوت كرد و از آنها پذيرايي و اطعام كرده و جامه نيز بر تن آنها پوشانيد و سپس فرمود: فضيلت و برتري از آنهاست. چون آنها غير از آنچه ما را بدان پذيرايي و اطعام كردند چيز ديگري نداشتند، ولي ما بيش از آنچه داديم باز هم داريم.
درباره سخاوت امام مجتبي (ع) در حديثي آمده كه آن حضرت هيچ گاه سائلي را رد نكرد و در برابر درخواست او"نه" نگفت و چون به آن حضرت عرض شد: چگونه است كه هيچ گاه سائلي را رد نميكنيد پاسخ داد: من سائل درگاه خدا و راغب در پيشگاه اويم و من شرم دارم كه خود درخواست كننده باشم و سائلي را رد كنم. خداوند مرا عادت داده كه نعمت هاي خود را بر من فرو ريزد و من نيز در برابر او عادت كرده ام كه نعمتش را به مردم بدهم و ترس آن را دارم كه اگر عادتم را ترك كنم اصل آن نعمت را از من دريغ دارد.
مرحوم شيخ صدوق در كتاب امالي از امام صادق(ع) روايت كرده كه آن حضرت فرمود: حسن بن علي (ع) عابدترين مردم زمان خود و زاهدترين آنها و برترين آنها بود، و چنان بود كه وقتي حج به جاي ميآورد، پياده به حج ميرفت.
امام حسن مجتبي (ع) وقتي ياد مرگ و قبر ميكرد ميگريست، و چون از قيامت ياد ميكرد ميگريست، و چون متذكر عبور و گذشت از صراط در قيامت ميشد ميگريست و هر گاه به ياد توقف در پيشگاه خداي تعالي در محشر ميافتاد، فريادي ميزد و روي زمين ميافتاد.
آن حضرت هنگامي كه به نماز ميايستاد بندهاي بدنش ميلرزيد و چون نام بهشت و جهنم نزد او برده ميشد مضطرب و نگران ميشد و از خداي تعالي رسيدن به بهشت و دوري از جهنم را درخواست ميكرد.
هر گاه حسن بن علي (ع) در وقتخواندن قرآن به جمله "يا ايها الذين امنوا" ميرسيد ميگفت "لبيك اللهم لبيك" و پيوسته در هر حالي كه كسي آن حضرت را ميديد به ذكر خدا مشغول بود و از همه مردم راستگوتر و در نطق و بيان از همه كس فصيحتر بود.
مرحوم ابن شهرآشوب در كتاب مناقب مي نويسد: حسن بن علي (ع) چنان بود كه چون وضو ميگرفت بندهاي استخوانش به هم ميخورد و رنگش زرد ميگشت و چون سببش را مي پرسيدند آن حضرت مي فرمود هر كس كه در پيشگاه پروردگار ميايستد بايد اين گونه باشد كه بندهايش به هم بخورد و رنگش زرد شود.
هنگامي كه آن حضرت بر در مسجد ميرسيد، سرش را بلند كرده و مي فرمود "خدايا ميهمانت بر در خانه توست، اي نيكوكار! بدكار به در خانهات آمده. پس از زشتي هايي كه نزد من است به خوبيهايي كه نزد تو است درگذر، اي بزرگوار".
زمخشري نيز در كتاب فائق روايت مي كند: رسم حسن بن علي (ع) چنان بود كه چون از نماز صبح فارغ ميشد با كسي سخن نميگفت تا آفتاب طلوع كند.
و آن حضرت بيست و پنجبار پياده حج به جاي آورد و اموال خود را دو بار با خدا تقسيم كرد.(يعني نصف آن را در راه خدا به فقرا داد) و از حلية الاولياء ابي نعيم نقل كرده كه امام باقر(ع) روايت نموده كه آن حضرت فرمود: من از خدا شرم دارم كه ديدارش كنم و پياده به خانهاش نرفته باشم و به همين خاطر بيستبار پياده از مدينه به حج رفت.
از كتاب سير "اعلام النبلاء ذهبي" يكي از دانشمندان اهل سنت روايت شده كه گفته رسم حسن بن علي(ع) آن بود كه چون به بستر خواب ميرفت، سوره كهف را ميخواند و ميخوابيد.
برگرفته از كتاب: زندگاني امام حسن مجتبي عليه السلام نوشته "سيدهاشم رسولي محلاتي"