میزبانی خراسانی در سامرا
یک‌ماه به اربعین مانده بود. زائران در تب و تاب ثبت‌نام و خادمان در فکر مهیا کردن امکانات بودند. این یک‌ماه برای کسانی که دستی در کار داشتند، کوتاه به‌نظر می‌آمد. امسال در ستاد اربعین خراسان رضوی، تصمیم تازه‌ای گرفته شده بود؛ اینکه در حد توان، غبار غربت ا
يك‌ماه به اربعين مانده بود. زائران در تب و تاب ثبت‌نام و خادمان در فكر مهيا كردن امكانات بودند.
اين يك‌ماه براي كساني كه دستي در كار داشتند، كوتاه به‌نظر مي‌آمد. امسال در ستاد اربعين خراسان رضوي، تصميم تازه‌اي گرفته شده بود؛ اينكه در حد توان، غبار غربت از چهره سامرا و زائرانش زدوده شود؛ شده است با برپايي يك موكب؛ موكبي كه هنوز اسم هيچ شهيدي برايش انتخاب نشده بود. «مرتضي امجدي از بچه‌هاي خودمان بود. در مسجد امام هادي(ع) رفت‌وآمد داشت و بسيجي‌ها او را خوب مي‌شناختند. اين مسجد براي همه ما حكم پناهگاه را داشت و دارد؛ جايي براي خلوت و آرامش، توسل، برنامه‌ريزي و فعاليت. بي‌اسم‌بودن اين موكب زياد طول نكشيد. مرتضي در سوريه شهيد شد و نخستين موكب سامرا را به نام خودش كرد.» صحبت از پركشيدن دوست صميمي كه مي‌شود، حرف‌هاي حاج‌آقا بوي بغض مي‌گيرد. خاطره‌اي از توسلش به روح شهيد امجدي مي‌گويد. حجت‌السلام مجيد خداوردي كه امسال در ستاد اربعين خراسان رضوي، مسئوليت كارگروه خادمان مردمي را عهده‌دار بود، زمان را به عقب باز مي‌گرداند؛ به ايام ميزباني از زوار سامرا در ايام اربعين.
«قرار بود در سامرا، مهمانسراي حرم امام‌هادي(ع) و امام عسكري(ع) را در اختيار بگيريم و در آنجا براي زائران پخت‌وپز انجام بدهيم. اعتباري در كار نبود و بنا بود تمام هزينه‌هاي اين ۱۴روز خدمت، با مشاركت خيران تأمين شود. به دلايلي نامعلوم چندنفر از خيران كه روي كمكشان حساب باز كرده بوديم و قول‌هايي داده بودند، دقيقه ۹۰ دستمان را خالي گذاشتند؛ يعني همان زماني كه ملزومات آشپزي و مواد غذايي را بايد تهيه مي‌كرديم. تمام كمك‌هايي كه تا آن لحظه جمع شده بود، يك‌دهم نيازمان را هم كفاف نمي‌داد. يادم هست در ستاد اربعين، خسته و ناراحت گوشه‌اي نشسته بودم. هيچ راهي به ذهنم نمي‌رسيد. براي خدمت به زائران سامرا، تعهد كرده بوديم و حالا در انجامش مانده بوديم. نمي‌دانم چطور شد كه دلم هواي مرتضي را كرد. به او گفتم رفيق! اين موكب به اسم توست. مگر نمي‌گويند شهدا پيش خدا آبرو دارند؟ كمك كن آبرويمان پيش امام هادي(ع) و امام عسكري(ع) نرود.» بغض و لبخند حاج آقا خداوردي با يادآوري آن معجزه شيرين درهم آميخته مي‌شود. مي‌گويد كه حدود يك ساعت بعد، خيرانديشي ديگر، مبلغي به‌حساب جمعيت خادمان واريز كرد كه چندبرابر كل كمك‌هاي گردآوري شده بود.
غربتي ديرينه
دليل اصرار حاج آقا و دوستانشان را كه براي برپا كردن موكب در سامرا مي‌پرسيم به سفري اشاره مي‌كند كه در زمان صدام به اين شهر انجام داده بود؛ «غربت امامين عسكريين، ديروز و امروز نمي‌شناسد. اوضاع نسبت به قديم بهتر شده است اما الان هم اين مظلوميت را به وضوح مي‌شود حس كرد. كساني كه به عتبات عاليات مشرف شده‌اند مي‌دانند به‌خاطر ناامني‌هايي كه در عراق وجود دارد، نزديك‌شدن خودرو به حرم‌هاي ائمه ممنوع است. اين وضعيت در سامرا به‌مراتب شديد‌تر است و تا شعاع 2كيلومتري اطراف حرم هيچ امكاناتي وجود ندارد.»
دوباره روي واژه «هيچ» تأكيد مي‌كند و ادامه مي‌دهد: «سكنه و هتل‌هاي اطراف تخليه شده‌اند و در عمل، زائران اين دو امام از حداقل ملزومات مورد نيازشان محروم هستند. كساني كه در ايام اربعين توفيق تشرف به كربلا و نجف را داشته‌اند تأييد مي‌كنند كه در فاصله ۸۰ كيلومتري اين دو شهر، آنقدر حجم كمك‌هاي مردمي بالاست كه زائر كمبودي حس نمي‌كند اما اوضاع براي سامرا بسيار متفاوت است. مي‌دانستيم زائري كه حدفاصل كربلا تا سامرا را در آن ازدحام جمعيت طي كرده و خسته از راه رسيده است حتما به حداقل‌هايي مثل غذا احتياج دارد. فلسفه راه‌اندازي موكب شهيد امجدي، تأمين اين نياز بود».
به سوي سامرا
با نزديك‌شدن به اربعين كار‌ها رفته‌رفته سامان بيشتري پيدا مي‌كرد. در كارگروه خادمان مردمي، حاج آقا خداوردي و همكارانشان براي تأمين نيروي انساني موكب‌ها به تشكل‌هاي مردمي فراخوان داده بودند و هر يك از تشكل‌ها بنا به خواست خودشان خدمت در يكي از شهرهاي كربلا، نجف، كاظمين و جاده‌هاي منتهي به آنها را انتخاب كرده بودند. بچه‌هاي مسجد امام هادي(ع) مشهد براي خدمت در سامرا اعلام آمادگي كرده بودند؛ ۱۰۰ نفر كه غالبشان را جوانان تشكيل مي‌دادند پاي كار آمده بودند. نمي‌شد آنها را در طبقه‌اي خاص جاي داد. برخي محصل بودند، برخي دانشجو، عده‌اي كاسب، تعدادي كارمند، پزشك، كارگر و... وجه مشترك آنها دلدادگي‌شان بود. با توجه به نياز مهمانسراي حرم، ۸۰ نفر انتخاب و با هزينه‌هاي شخصي مهياي سفر شدند.
با وجود آنكه اين شهر، همواره در معرض نيت‌هاي سوء دشمنان اهل‌بيت بوده است، داوطلبان‌خدمت نگران خطرات احتمالي سفر به سامرا و ۲ هفته ماندن در اين شهر نبودند؟ حاج آقا خداوردي مي‌گويد: «اتفاقا ۱۲ روز مانده به اربعين و چند روز مانده به آغاز خدمت خادمان در سامرا، انفجاري تروريستي در فاصله‌اي نه چندان دور از حرم رخ داد كه به شهادت چند تن از زائران منجر شد. اين دست اتفاقات در اراده بچه‌هاي مسجد و در حجم زائران تأثيري نداشت».
وي ادامه مي‌دهد: «اوضاع عراق را با ايران مقايسه نكنيد. امنيت كه نباشد هيچ‌چيز سر جايش نيست. با وجود هماهنگي‌هايي كه براي حضور ۸۰ خادم در سامرا صورت گرفته بود، ورود اتوبوس‌هاي حامل آنها با تيراندازي هوايي نيروهاي امنيتي عراق همراه شد. اين تيراندازي مضمون هشدار و درخواست بازگشت از خادمان را داشت اما بچه‌ها با آرامش، پياده شدند و به سمت مهمانسرا كه در مجاورت حرم است راهي شدند».
گستره خدمت
بزرگي فعاليت‌هاي اين گروه كوچك را وقتي بهتر متوجه مي‌شويم كه حاج آقا نتايج كارشان را به زبان آمار برايمان بازگو مي‌كند: «در بازه‌اي ۱۴ روزه كه از يك هفته قبل از اربعين تا يك هفته پس از آن را شامل مي‌شد، به‌طور متوسط روزانه ۴۰ هزار پرس غذاي گرم طبخ و ميان زائران توزيع شد. نيروهاي خدماتي به ۳ گروه آشپز‌ها و كمك‌آشپز‌ها، بسته‌بندي و توزيع تقسيم شده بودند تا كار، با نظم انجام شود. وعده‌هاي غذايي بعد از نمازهاي سه‌گانه ميان نمازگزاران توزيع مي‌شد».
۴۰ هزار پرس غذا، به زبان ساده مي‌آيد. وقتي از حجت‌الاسلام خداوردي مي‌پرسيم از ابتدا بناي برداشتن اين سنگ بزرگ را داشتند يا خير، پاسخ منفي مي‌دهد: «تصميمي كه در ستاد گرفته بوديم، طبخ روزانه ۲۰ هزار پرس بود. يكي دو روز اول را هم با همين حجم كار پيش رفتيم اما مي‌ديديم درخواست‌ها خيلي بيشتر از غذايي است كه طبخ كرده‌ايم. تعداد زائران سامرا در اربعين امسال آنقدر زياد بود كه بنا به گفته مسئولان توليت حرم امامين عسكريين، تا به حال نظير نداشته است. وضعيت طوري بود كه در هر ساعتي از شبانه‌روز كه غذا طبخ مي‌شد زائر تازه واردي براي استفاده از اين خدمت وجود داشت؛ زائري كه وارد شهري مي‌شد كه هيچ نوع امكاناتي غير از امكانات حرم نداشت. اينطور شد كه با همان تعداد نيرو و امكاناتي كه داشتيم، حجم كار را به ۲ برابر رسانديم. فعاليت‌ها به‌معناي واقعي شبانه‌روزي بود و هيچ كدام از نيرو‌ها نتوانستند براي زيارت اربعين به كربلا مشرف شوند. البته بخشي از هزينه‌هاي مالي اين خدمت از سوي خيران تأمين شده و بخش ديگري همچنان باقي است».
از سامرا تا مشهد
انگار خستگي براي خادمان گمنام پايگاه شهيد امجدي معنايي ندارد. آنها بلافاصله پس از بازگشت به مشهد، ايستگاه صلواتي خود را در نزديك‌ترين فاصله به حرم مطهر امام رضا(ع) واقع در چهارراه شهدا برپا و در 3روز دهه آخر صفر، روزانه ۱۰ هزار پرس غذا را ميان زائران توزيع كردند. كاسته‌شدن از گستره خدمتشان به نسبت سامرا به‌دليل همان بدهي‌هايي است كه حاج‌آقا از آن با لبخند ياد مي‌كند و با عنايت‌هايي كه از ائمه ديده است با آرامش مي‌گويد: «فراهم مي‌شود».
حاج‌آقا خداوردي و دوستانشان در ديگر پايگاه‌هاي بسيج، سال‌هاست كه توان خود را در جمعيتي فراگير به‌نام «جمعيت خدمتگزاران‌زائران پياده امام هشتم(ع)» منسجم كرده‌اند. آنها جز تلاش براي تأمين نيازهاي اوليه زائران امام رئوف و زائران اربعين، فعاليت‌هاي ديگري نيز دارند. اجراي برنامه‌هاي فرهنگي براي زوار، دغدغه اصلي آنها در طول سال است؛ برنامه‌هايي كه به گفته وي، جز هزينه‌هاي مادي، نيازمند خادماني متخصص، به‌ويژه در فضاي مجازي است.
شما چه مي‌كنيد؟
اعضاي پايگاه بسيج شهيد مرتضي امجدي طي ايام محرم در سامرا موكبي به راه مي‌اندازند.شما براي همراهي با آنها چه مي‌كنيد؟ نظرات و پيشنهاد‌‌هاي خود را به 30003344 پيامك كنيد يا با شماره تلفن 84321000 تماس بگيريد.
منبع: همشهري