بازدید کاروان شوق تلاوت از شهر تاریخی بابل
کاروان شوق تلاوت در بازدید از شهر تاریخی بابل در عراق پس از زیارت امامزاده شهید زید(ع) فرزند امام سجاد(ع) به محل تولد حضرت ابراهیم(ع) رفتند.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، كاروان قرآني شوق تلاوت 14 اسفندماه به شهر بابل رفته و از بناهاي تاريخي اين شهر بازديد كردند.
سپس به حرم شهيد زيد فرزند امام سجاد(ع) رفتند و پس از اقامه نماز ناهار را ميهمان عتبه اين حرم مطهر بودند. حرم اين شهيد بزرگوار آرامش خاصي داشت به طوري كه بسياري از زائران ايشان با صوت زيبا قرآن ميخواندند يا آياتي را زمزمه ميكردند.
اين امامزاده بزرگوار پس از واقعه كربلا به خونخواهي حضرت امام حسين(ع) و ياران و باوفايش جنگهاي مختلفي با دشمنان داشت كه در نهايت در جنگ با هشام بن عبدالملك هنگام غروب آفتاب ناگهان تيري به طرف چپ پيشاني زيد اصابت كرد و شدت آن به حدي بود كه تا انتها در پيشاني او فرو رفت و پس از ساعاتي به شهادت رسيد.
ياران زيد براي اينكه بدن به دست دشمنان نيفتد به دنبال راهي بودند بعضي گفتند: زره آهنين را به تن او ميپوشانيم تا بدن سنگين شود، آنگاه آن را به امواج آبهاي فرات ميسپاريم تا به قعر آب فرو رود. برخي ديگر گفتند بهتر است كه سر او را از بدنش جدا سازيم تا شناخته نشود و بدن را ميان ديگر كشتهشدگان رها سازيم. ديگري گفت: بهتر است بدن را تا عباسيه ببريم و در آنجا دفنش كنيم، اين سخن پذيرفته شد و همه تصميم گرفتند از تاريكي همان شب استفاده كنند و بي صدا بدن را دفن كنند. آنان بدن را به آرامي كنار جوي آبي بردند و آب را بستند و در وسط جوي قبري حفر كردند و پس از دفن پيكر و خاك ريزي روي آن، آب را از روي آن عبور دادند تا دشمن به هيچ وجه متوجه پيكر مبارك ايشان نشود. در هنگام دفن يك غلام جوان، ناظر دفن كردن پيكر بود و او به طمع جايزه صبح زود نزد حكم بن صلت رئيس شرطه كوفه و معاون يوسف بن عمر رفت و سرگذشت دفن بدن را گزارش داد و دشمنان زيد را به محل قبر راهنمايي كرد. دشمنان نيز نبش كردند.
به گفته يكي از خادمان اين امامزاده هر كه با اخلاص اين شهيد زيد(ع) را زيارت كند در كمترين زمان به خواسته دنيوي خود ميرسد.
در ادامه نيز قاريان نوجوان كشورمان به جايي كه نمرود حضرت ابراهيم(ع) را با منجنيق به آتش افكند، در بين شهر حله و نجف رفتند. در رواياتي داريم كه زماني نمرود حضرت را در آتش افكند خاصيت آتش كه سوزانندگي است تغيير كرد و آن را خنك گرداند تا جايي كه در برخي ديگر از روايات آمده آتش آنچنان سرد شد كه سرما ابراهيم را آزار داد.
در آن طرف نيز محل تولد حضرت ابراهيم(ع) قرار داشت. جايي كه حضرت ابراهيم(ع) تا 12 سالگي به تنهايي در كوهي كه هماكنون زيارتگاه شده است، زندگي ميكرد و تنها يك غزال از وجود مباركشان باخبر بود و حضرت از شير غزال تغذيه ميكرد.
يكي از نكات جالب در اين مكان حاصلخيز بودن اطراف بود، در حالي كه بخش مرتبط به محل آتش زدن حضرت ابراهيم(ع) مثل بيابان بود و كشت و زراعتي نيز در آنجا صورت نميگرفت؛ حتي به گفته مسئولان متوليان عتبه عباسيه(ع) هر كسي در اين محل زندگي كند، عقيم ميشود.
در مسير رفتن به محل تولد حضرت ابراهيم(ع)، كاروان شوق تلاوت به مرقد حضرت ايوب(ع) نير رفتند.
مرجع : خبرگزاري فارس