خاطره‌ای درس‌آموز از حج علامه جعفری
محمدتقی جعفری مرد فکر بود که آزاداندیشی و دین مداری را همیشه و با هم داشت. وی به سوی قلعه های ناشناخته «بودن» و «شدن» شتافت، و عشق به فتح این قلعه ها بود که وی را راهی سرزمین هایی دیگر کرد تا موفق به ابداع حیات معقول گردید.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، در روايات آمده است كه خداوند متعال به عيسي‌بن مريم(ع) مي‌فرمايد: «علما را بزرگ بشمار و فضل آنها را بشناس؛ زيرا آنها به همه مخلوقات من برتري دارند، جز رسولان و پيامبرانم. برتري آنها نسبت به مردم، مانند برتري خورشيد است نسبت به ساير كواكب و يا مانند برتري آخرت است نسبت به دنيا و يا مانند برتري من است نسبت به همه موجودات.»
در ادامه خاطره‌اي از حج رحوم «علامه محمدتقي جعفري» به نقل از دكتر فضل الله صلواتي در پي مي‌آيد:
علامه از اولين سفر حج واجب خود، خاطره جالبي را تعريف كردند كه شنيدني است: در اين سفر حج كه با تعدادي از دوستان و فضلا همسفر بودم، در فرودگاه جدّه متوجه شدم تعدادي از اهالي روستايي از اطراف مراغه به علت نداشتن روحاني كاروان، ناراحت و مضطرب هستند. از همراهان خود پوزش طلبيده، جهت انجام مناسك حج به جمع روستاييان پيوستم.
در اين سفر، بيش از ديگر سفرها لذت بردم، چون آن ها عنوان خاصي برايم قائل نبودند و مرا به صورت دانشمند و استاد و اين چيزها نمي شناختند. آنان خيلي ساده و بي پيرايه دور من جمع مي شدند و ضمن طرح مسائل شرعي خود، از براي اطمينان، حمد و سوره خود را نيز مي خواندند. حتي براي صدا زدن من، عنوان «شيخ» را به كار مي بردند و پيوسته دستور مي دادند: شيخ ! چنين كن و چنان كن. براي من بسيار شيرين بود كه در ميان آن ها باشم و بدون تشريفات و بي ريا، با آن ها دعا بخوانم و برخي از مسائل حج را براي آن ها بگويم.
از مرحوم «علامه محمدتقي جعفري» (نفر سمت راست) در لباس احرام تصويري به يادگار مانده است.