چرا به امام یازدهم عسکری می‌گویند؟
در واقع واژه "عسکری"، لقبی است که ما امروزه این امام همام را به آن لقب می‌شناسیم، ولی در ابتدای دوره امامت حضرت، این لقب شبیه به یک اسم رمز برای امام یازدهم بوده است.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، وقتي مقداري از فضائل و كمالات هر امامي بروز و ظهور پيدا مي‌كرد، همان فضيلت مي‌شد لقب عمومي و مشهور آن امام بزرگوار اما چرا اين رويه در مورد امام يازدهم رعايت نشده است؟ و لقب مشهور ايشان به نام محل سكونت ايشان"عسكري" است.
در واقع واژه "عسكري"، لقبي است كه ما امروزه اين امام همام را به آن لقب مي‌شناسيم ولي در ابتداي دوره امامت حضرت، اين لقب شبيه به يك اسم رمز براي امام يازدهم بوده است. يعني گاه شيعيان به‌جاي نام و كنيه امام، از اين تعبير استفاده مي‌كردند تا به نحوي در گفتگوها و نامه‌نگاري‌ها جانب احتياط را رعايت نمايند. راويان براي مخفي ماندن نام امام در مكالمات و مكاتبات، گاهي از واژه "الرجل" به معناي آن مرد و گاهي از واژه "الرجل العسكري" استفاده مي‌كرده‌اند...
ما شيعيان همه اهل‌بيت عليهم‌السلام را با القابي مي‌شناسيم كه گوياي فضائل اخلاقي و شخصيتي آن‌هاست.
امام علي بن الحسين "سجاد" و بسيار اهل سجده و عبادت
امام جعفر "صادق" و راست‌گو
امام موسي بن جعفر "كاظم" به معني فرو برنده خشم
امام محمد بن علي "الجواد" و بسيار بخشنده
امام علي بن محمد "هادي" و هدايتگر انسان‌ها
البته هركدام از اهل‌بيت داراي همه صفات پسنديده هستند، اما كاربرد يك لقب معنايش اين است كه شرايط جامعه مثلاً در دوره امام چهارم، به‌گونه‌اي بود كه عبادت و سجده‌هاي طولاني حضرت ظهور و بروز پيدا كرد و لذا اين امام بزرگوار به لقب سجاد ملقب شدند؛ همچنان كه در دوره امامت امام پنجم شيعيان، شرايط جامعه به‌گونه‌اي بود كه كمالات علمي حضرت بروز و ظهور پيدا كرد و ملقب به باقرالعلوم شدند.
يعني ازآنجاكه در دوره‌هاي حيات و امامت امامان معصوم، جامعه هنوز به ميزان لازم رشد نكرده بود و توان بهره‌مندي از همه فضائل و كمالات امامان عليهم‌السلام را نداشت، لذا فقط مقداري از فضائل و كمالات امام بروز و ظهور پيدا مي‌كرد و بر همگان روشن مي‌شد و همان فضيلت مي‌شد لقب عمومي و مشهور آن امام بزرگوار. حال چرا بين همه امامان، لقب مشهور امام يازدهم، "عسكري" است؟ (عسكر به معناي لشگر و منطقه نظامي است.)
چرا اين رويه در مورد امام يازدهم رعايت نشده است؟ چرا لقب مشهور ايشان به نام محل سكونت ايشان است، آن‌هم محل سكونتي كه از جانب خليفه وقت بر امام تحميل‌شده؟ يعني خفقان آنقدر بالا بوده كه حتي يك مورد از فضائل و كمالات امام نيز بروز و ظهور عمومي پيدا نكرده است؟
امام يازدهم شيعيان، اكثر دوره حيات شريفشان (از سن 10 سالگي تا لحظه شهادت) در شهر سامرا و در يك كمپ نظامي تحت نظارت شديد خلفاي ستمگر عباسي بود. يك‌جهت واضح و پررنگ در اين لقب، مظلوميت اين امام بزرگوار است، گو اينكه شرايطي مهيا نشد كه عموم جامعه محضر امام را به معناي درست كلمه ببينند و فضائلش را درك كنند، لااقل به‌قدري كه يكي از فضائل اخلاقي لقب امام قرار گيرد.
از سوي ديگر، همين لقب گوياي اقتدار و دست بالاي امام نيز هست! درواقع واژه "عسكري"، لقبي است كه ما امروزه اين امام همام را به آن لقب مي‌شناسيم ولي در ابتداي دوره امامت حضرت، اين لقب شبيه به يك اسم رمز براي امام يازدهم بوده است. يعني گاه شيعيان به‌جاي نام و كنيه امام، از اين تعبير استفاده مي‌كردند تا به نحوي در گفتگوها و نامه‌نگاري‌ها جانب احتياط را رعايت نمايند. راويان براي مخفي ماندن نام امام در مكالمات و مكاتبات، گاهي از واژه "الرجل" به معناي آن مرد و گاهي از واژه "الرجل العسكري" استفاده مي‌كرده‌اند.
اين نكته، از يك‌سو بيانگر رشد شيعيان در اثر تعليمات اهل‌بيت نسبت به زمان‌هاي سابق است؛ يعني اينكه اهل‌بيت عليهم‌السلام كه در ساليان طولاني از جانب خلفاي ظالم تحت‌فشار بودند، هم بايد ارتباطشان را با شيعيان حفظ مي‌كردند و هم به آن‌ها ياد مي‌دادند كه ضمن اينكه ارتباطشان با امام را حفظ كنند، با رعايت نكات مختلف امنيتي بتوانند خودشان و همچنين امام معصوم را از گزند لطمه‌هاي خلفا و سربازانشان مصون نگه‌دارند.همچنين بنابر اين بوده كه شيعيان آموزش ببينند و براي دوره غيبت صغرا و كبرا و ارتباط از طريق نواب خاص و عام آمادگي پيدا كنند.
به‌طور مثال دوره امامت حضرت زين‌العابدين نيز كه خفقان شديدي براي حضرت وجود داشت؛ استفاده شيعيان از محضر مبارك امام بسيار كم بوده است؛ درحالي‌كه اگر توانمندي در اين زمينه داشتند قطعاً مي‌توانستند با رعايت احتياطات لازم بهره بيشتري از محضر امامشان ببرند.
منبع: حوزه نيوز