ماه مبارک رمضان ، ماه تقدیر خوبی ها
ماه مبارک رمضان بهترین فرصت برای به دست آوردن کمال و معنویت و ماهی که می توان در آن حقایق را آنگونه که هست نظاره کرد. شب قدر که بهتر از هزار ماه می باشد در این ماه است و در آن شب مبارک " تقدیر خوبی ها و سفر به سرزمین وحی و کربلای حسینی" رقم خواهد خورد.
در این ماه شریف ؛ روحانیت خاصی بر جسم و روح انسان حاکم است و آدم خاکی به واسطه تاثیر این حالات احساسی آسمانی دارد .
رمضان ؛ ماه رحمت و غفران الهی است که دریای بیکران لطف و عنایت حضرت دوست در آن جوشش و تلاطم دیگری دارد .
پیامبر اعظم (ص ) شعبان را ماه خود و رمضان را ماه خدا دانست و امت خویش را نسبت به اهمیت آن آگاه فرمود .
امام سجاد (ع) نیز در وداع از ماه مبارک رمضان ؛ مناجاتی جانسوز دارد و مانند کسی که می خواهد از عزیزترین خویش جدا شود با این ماه پر عظمت بدرود
می گوید .
رمضان از اسماء الهی است
رمضان اسمي از اسماء الهي است و نباید به تنهائي ذکر کرد مثلا بگوئیم، رمضان آمد یا رفت، بلکه باید گفت ماه رمضان آمد، یعني ماه را باید به اسم اضافه نمود، در این باره به سخنان حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) اشاره می کنیم .
هشام بن سالم نقل روایت می کندو می گوید: ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابی جعفرامام باقر (ع ) بودیم ، پس سخن از رمضان به میان می آوردیم .
امام علیه السلام فرمود: نگوئید این است رمضان، و نگوئید رمضان رفت و یا آمد، زیرا رمضان نامي از اسماء الله است که نميرود و نميآید که شيء زائل و نابود شدني ميرود و ميآید، بلکه بگوئید ماه رمضان، پس ماه را اضافه کنید در تلفظ به اسم، که اسم اسم الله ميباشد، و ماه رمضان ماهي است، که قرآن در او نازل شده است، و خداوند آن را مثل و عید قرار داده است همچنانکه پروردگار بزرگ عیسي بن مریم (سلام الله علیهما) را براي بني اسرائیل مثل قرار داده است، و از حضرت علي بن ابي طالب (علیه السلام) روایتشده که حضرت فرمود: «لا تقولوا رمضان و لکن قولوا شهر رمضان فانکم لا تدرون ما رمضان» (2) شما به راستي نميدانید که رمضان چیست (و چه فضائلي در او نهفته است).
واژه رمضان و معناي اصطلاحي آن
رمضان از مصدر «رمض» به معناي شدت گرما ، و تابش آفتاب بر رمل... معنا شده است ، انتخاب چنین واژهاي براستي از دقت نظر و لطافت خاصي برخوردار است ، چرا که سخن از گداخته شدن است ، و شاید به تعبیري دگرگون شدن در زیر آفتاب گرم و سوزان نفس و تحمل ضربات بي امانش ، زیرا که رمضان ماه تحمل شدائد و عطش است ، عطشي ناشي از آفتاب سوزان یا گرماي شدید روزهاي طولاني تابستان.
و عطش دیگر حاصل از نفس سرکشي که پیوسته ميگدازد، و سوزشش براستي جبران ناپذیر است.
در مقایسه این دو سوزش، دقیقا رابطه عکس برقرار است، بدین مفهوم که نفس سرکش با چشیدن آب تشنهتر مي گردد، وهرگز به یک جرعه بسنده نميکند، و پیوسته آدمي را در تلاش خستگي ناپذیر جهت ارضاي تمایلات خود وا ميدارد. و در همین رابطه است که مولوي با لطافت هرچه تمامتر این تشبیه والا را به کار ميگیرد و ميگوید:
آب کم جو تشنگي آور به دست تا بجوشد آبت از بالا و پست تا سقا هم ربهم آید جواب تشنه باش الله اعلم بالصواب زین طلب بنده به کوي حق رسید درد مریم را به خرما بن کشید
اما از سوي دیگر، عطش ناشي از آفتاب سوزان سیري پذیر است، و قانع کننده.
این ماه ماه نزول قرآن و ماه خداوند است و شب های قدر در آن قرار دارد.
فضیلت ماه رمضان بسیار زیاد و نامحدود است که به برخی از حوادث و رویدادهای مهم این ماه اشاره می کنیم :
وفات حضرت خدیجه در دهم رمضان سال دهم بعثت.
ولادت امام حسن (ع ) نیمه رمضان سال دوم هجرت.
جنگ بدر در سال دوم هجرت. فتح مکه در سال هشتم هجرت.
مراسم عقد اخوت و پیمان برادری میان مسلمان، و ایجاد اخوت اسلامی بین پیامبر و حضرت علی (ع ) .
بیعت مردم به ولایت عهدی امام رضا (ع ) در سال 201 قمری.