جعفر بن ادریس قزوینی جعفر بن ادریس قزوینی جعفر بن ادریس قزوینی بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
جعفر بن ادریس قزوینی جعفر بن ادریس قزوینی جعفر بن ادریس قزوینی جعفر بن ادریس قزوینی جعفر بن ادریس قزوینی

جعفر بن ادریس قزوینی

امام و مؤذن مسجدالحرام ابوعبدالله جعفر بن ادریس بن محمد بن زید بن یونس قزوینی (م.حدود 312ق.) به تیره بنی‌عدی بن کعب از قریش، نسب، برده[1] و از اعقاب عمر بن خطاب‌٭، مقیم قزوین می‌باشد.[2] از زمان و مکان تولد و دوران کودکی او اطلاعی در دست

امام و مؤذن مسجدالحرام

ابوعبدالله جعفر بن ادريس بن محمد بن زيد بن يونس قزويني (م.حدود 312ق.) به تيره بني‌عدي بن كعب از قريش، نسب، برده[1] و از اعقاب عمر بن خطاب‌٭، مقيم قزوين مي‌باشد.[2] از زمان و مكان تولد و دوران كودكي او اطلاعي در دست نيست. خاندان وي از خاندان‌هاي مشهور شيعي در قزوين بودند. احمد بن ادريس برادر جعفر، و حسن بن احمد بن ادريس و محمد بن احمد بن ادريس برادرزادگان جعفر از اين خاندان‌اند.[3]

جعفر در قزوين علومي چون فقه و حديث را نزد اكابر علماي عصر خويش، مانند يحيي بن عبدك و ابن ماجه، فرا گرفت.[4] ابن ماجه (209-273ق.)، صاحب سنن، از مشايخ
وي است.

جعفر از راويان حديث بود.[5] او از طريق كساني مانند داوود بن سليمان و او با
واسطه از امام رضا(عليه السلام)روايت نقل كرده
است.[6] شيخ طوسي نيز در امالي روايتي از جعفر را نقل كرده است.[7]

جعفر حدود سال 280ق.، به قصد زيارت خانه خدا، به مكه رفت و مجاور خانه خدا شد. اما از تاريخ سفر او اطلاعي در دست نيست. بنا به گزارشي، وي 30 سال امام مسجدالحرام بود.[8] در نقلي، جعفر علاوه بر امامت مسجدالحرام، در ماه رمضان، از مؤذنين آن نيز بود.[9]

جعفر بن ادريس، در مكه، مجلس تدريس فقه و حديث برپا كرد و شاگرداني را تربيت نمود كه برخي از آنان در شمار ناقلان روايت از وي قرار دارند. عبدالواحد حسن بصلاني البندار و ابوبكر احمد بن ابراهيم بن سعيد الشروطي[10] از آن جمله‌اند.

جعفر حدود سال 312ق. درگذشت.[11] از مدت زندگي، مكان درگذشت و محل دفن وي اطلاعي در دست نيست.

… منابع

الاستبصار فيما اختلف من الاخبار: محمد بن حسن الطوسي (385-460ق.)، به كوشش سيد حسن موسوي الخرسان، تهران، دار الكتب الاسلاميه، 1363ش؛ اعيان الشيعه: سيد محسن الامين (م.1371ق.)، به كوشش سيد حسن الامين، بيروت، دار التعارف،
1403ق؛ الامالي: محمد بن حسن
الطوسي (385-460ق.)، تصحيح محققان بنياد بعثت، قم، دار الثقافه، 1414ق؛ الانتقاء
من فضائل الثلاثه الائمه الفقهاء: يوسف بن عبدالله بن عبدالبر (368-463ق.)، بيروت، دار الكتب العلميه، بي‌تا؛ البيان و التبيين: عمرو بن بحر الجاحظ (م.255ق.)، مكتبه التجاريه الكبري، 1345ق؛ تاريخ الاسلام و
وفيات المشاهير: شمس‌الدين محمد بن احمد الذهبي (م.748ق.)، به كوشش عمر عبدالسلام، بيروت، دار الكتاب العربي، 1410ق؛ تاريخ الطبري (تاريخ الامم و الملوك): محمد بن جرير الطبري (224-310ق.)، تحقيق
محمد ابوالفضل ابراهيم، بيروت، دار احياء التراث العربي؛ تاريخ الكوفه: السيد حسين البراتي (م.1332ق.)، به كوشش العطيه، الحيدريه، 1424ق؛ تاريخ بيهقي: علي بن
زيد بيهقي (م.565ق.)، به كوشش احمد بهمنيار، تهران، فروغي، 1361ش؛ تاريخ نيسابور: عبدالفاخر بن اسماعيل (م.529ق.)، قم، دفتر انتشارات اسلامي، 1403ق؛ التدوين في اخبار القزوين: عبدالكريم بن محمد رافعي قزويني (م.623ق.)، به كوشش عزيز الله العطاردي، تهران، عطارد، 1376ش؛ تذكرة الخواص (تذكرة الخواص الائمة في خصائص الائمه): يوسف بن قزاوغلي، سبط ابن الجوزي، قم، شريف رضي، 1418ق؛ تهذيب الكمال في اسماء الرجال: يوسف بن عبدالرحمن المزي (م.742ق.)، به كوشش بشار عواد معروف، بيروت، مؤسسة الرساله، 1985م؛ تهذيب المقال: السيد محمد علي الابطحي، قم، ابن المؤلف، 1417ق.

غلام‌رضا ملايي

 
[1]. التدوين، ج1، ص170؛ ج2، ص375؛ ضيافة الاخوان، ص136.

[2]. التدوين، ج1، ص170؛ ضيافة الاخوان، ص137.

[3]. ضيافة الاخوان، ص137.

[4]. التدوين، ج2، ص375؛ ضيافة الاخوان، ص136-137.

[5]. المجروحين، ج2، ص152؛ ج3، ص17؛ الانتقاء، ص136-137؛ الشريعه، ج4، ص2012.

[6]. الامالي، ص448؛ ضيافة الاخوان، ص137.

[7]. الامالي، ص448؛ ضيافة الاخوان، ص137.

[8]. التدوين، ج2، ص136، 375.

[9]. الشريعه، ج5، ص2376.

[10]. التدوين، ج2، ص375.

[11]. التدوين، ج2، ص376؛ ضيافة الاخوان، ص137. 




نظرات کاربران