چاه ذَرع
از چاه‌های مدینه و محل وضوی پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) چاه ذرع از چاه‌های متعلق به تیره بنی‌خَطمه قبیله اوس٭ است.[1] این تیره در قسمت عوالی (جنوب شرقی مدینه)[2] و در شرق مسجد فضیخ٭ (رد الشمس) در قبا٭[3] ساکن بودند. منابع موقعیت مکا
از چاه‌هاي مدينه و محل وضوي پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله)
چاه ذرع از چاه‌هاي متعلق به تيره بني‌خَطمه قبيله اوس٭ است.[1] اين تيره در قسمت عوالي (جنوب شرقي مدينه)[2] و در شرق مسجد فضيخ٭ (رد الشمس) در قبا٭[3] ساكن بودند. منابع موقعيت مكاني اين چاه را كنار
قلعه دفاعي بني‌خطمه[4] و جلوي
مسجد آنان[5] دانسته‌اند. از اين رو اين چاه را با نام بني‌خطمه٭ نيز مي‌شناسند.[6]
قلعه دفاعي بني‌خطمه[4] و جلوي
مسجد آنان[5] دانسته‌اند. از اين رو اين چاه را با نام بني‌خطمه٭ نيز مي‌شناسند.[6]
به گزارشي، پيامبر(صلي الله عليه و آله)، پس از نماز در مسجد بني‌خطمه٭ يا در منزل يكي از آنان[7]، از آب چاه آنان تجديد وضو كرد و آب چاه با وضوي آن حضرت متبرك شد.[8] برخي، با استناد به روايتي، آورده‌اند كه يكي از مركب‌هاي پيامبر(صلي الله عليه و آله)، پس از رحلت آن حضرت، خود را به درون اين چاه انداخت.[9] سمهودي(م.911ق.) از نامشخص بودن مكان اين چاه، در عصر خود، ياد كرده است.[10]
منابع
بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار: محمد باقر المجلسي (1037-1110ق.)، تصحيح محمدباقر بهبودي و سيد ابراهيم ميانجي و سيد محمدمهدي موسوي خرسان، بيروت، دار احياء التراث العربي و مؤسسة الوفاء، 1403ق؛ تاريخ المدينة المنوره: عمر بن شبه النميري (م.262ق.)، به كوشش فهيم محمد شلتوت، قم، دار الفكر، 1410ق؛ تاريخ المعالم المدينة المنورة قديماً و حديثا، احمد بن ياسين خياري، رياض، مكتبة الملك فهد، 1419ق؛ سبل الهدي و الرشاد في سيرة خير العباد: محمد بن يوسف الشمس الشامي (م.942ق.)، به كوشش عادل احمد عبدالموجود و علي محمد معوض، بيروت، دار الكتب العلميه، 1414ق؛ فرهنگ اعلام جغرافيايي ـ تاريخي در حديث و سيره نبوي: محمد محمد حسن شراب، ترجمه شيخي، تهران، مشعر، 1386ش؛ الكافي: محمد بن يعقوب كليني (م.329ق.)، به كوشش علي‌اكبر غفاري، تهران، دار الكتب الاسلاميه، 1375ش؛ المعالم الاثيره: محمد محمد حسن شراب، بيروت، دار القلم، 1411ق؛ موسوعة مرآة الحرمين الشريفين: ايوب صبري باشا (م.1290ق.)، القاهرة، دار الآفاق العربية، 1424ق؛ وفاء الوفاء باخبار دارالمصطفي: علي بن عبدالله السمهودي (م.911ق.)، به كوشش محمد محيي‌الدين عبدالحميد، بيروت، دار الكتب العلميه، 2006م.
منصور رمضانخاني
[1]. تاريخ المدينه، ج1، ص161؛ وفاء الوفاء، ج1، ص157؛ تاريخ معالم المدينه، ص275.
[2]. موسوعة مرآة الحرمين، ج4، ص779؛ المعالم الاثيره، ص42.
[3]. معالم المدينة المنوره، ج4، ص166.
[4]. وفاء الوفاء، ج1، ص157.
[5]. تاريخ معالم المدينه، ص275.
[6]. تاريخ المدينه، ج1، ص161؛ الكافي، ج1، ص237؛ وفاء الوفاء، ج1، ص157.
[7]. فرهنگ اعلام جغرافيايي، ص366.
[8]. تاريخ المدينه، ج1، ص161؛ وفاء الوفاء، ج3، ص136؛
سبل الهدي، ج7، ص227.
سبل الهدي، ج7، ص227.
[9]. الكافي، ج1، ص237؛ بحار الانوار، ج17، ص404.
[10]. وفاء الوفاء، ج3، ص136.