چاه رَوا
چاهی در مجاورت صحرای عرفات روا یا رِوی به معنای آب گوارا[1]، نام چاهی است که در خارج از حرم و کنار صحرای عرفات قرار داشت. قریش، پیش از آن که به رهبری قُصَی بن کِلاب٭ در مکه پراکنده شوند، از برکه‌ها و آبگیرهای بالای کوه‌های اطراف مکه می‌
چاهي در مجاورت صحراي عرفات
روا يا رِوي به معناي آب گوارا[1]، نام
چاهي است كه در خارج از حرم و كنار صحراي عرفات قرار داشت. قريش، پيش از آن كه به رهبري قُصَي بن كِلاب٭ در مكه پراكنده شوند، از بركه‌ها و آبگيرهاي بالاي كوه‌هاي اطراف مكه مي‌نوشيدند و به
حفر چاه‌هايي در اطراف مي‌پرداختند. از مُرَّة بن كعب بن لُؤَي، جد ششم پيامبر(صلي الله عليه و آله)،
به عنوان كسي ياد شده است كه چاه روا را حفر كرده است.[2] امروزه در منابع، يادي از اين چاه نيست.
چاهي است كه در خارج از حرم و كنار صحراي عرفات قرار داشت. قريش، پيش از آن كه به رهبري قُصَي بن كِلاب٭ در مكه پراكنده شوند، از بركه‌ها و آبگيرهاي بالاي كوه‌هاي اطراف مكه مي‌نوشيدند و به
حفر چاه‌هايي در اطراف مي‌پرداختند. از مُرَّة بن كعب بن لُؤَي، جد ششم پيامبر(صلي الله عليه و آله)،
به عنوان كسي ياد شده است كه چاه روا را حفر كرده است.[2] امروزه در منابع، يادي از اين چاه نيست.
منابع
اخبار مكة و ما جاء فيها من الآثار: محمد بن عبدالله الازرقي (م.248ق.)، به كوشش رشدي الصالح ملحس، مكه، دار الثقافه، 1415ق؛ فتوح البلدان: احمد بن يحيي البلاذري (م.279ق.)، تصحيح صلاح‌الدين منجد، قاهره، مكتبة النهضة المصريه، 1957م؛ لسان العرب: محمد بن مكرم ابن منظور (630-711ق.)، قم، انتشارات ادب الحوزه، 1405ق.
قهرمان كرمي