رمضان، آغازگر نهضت امام حسین (ع) برای احیای موازین اسلام

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی حج، حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید عبدالفتاح نواب نماینده ولی‌فقیه در امور حج و زیارت در اولین نشست مجازی با عنوان «رمضان طلیعه نهضت امام حسین (ع)» با بیان اینکه رمضان ماه بسیار مهمی است، گفت: در طول تاریخ  بسیاری از تحولات در ماه مبارک رمضان رخ‌ داده است، همچنین شب‌های قدر، غزوه بدر، معراج پیامبر، نزول قرآن، فتح مکه و ولادت امام مجتبی (علیه‌السلام) دراین ماه اتفاق افتاده است، ازسوی دیگر قضایای دردناکی همچون رحلت حضرت خدیجه و شهادت حضرت علی (علیه‌السلام) نیز در این ماه بوقوع پیوسته است.

وی با بیان اینکه زمینه نهضت امام حسین (علیه‌السلام) در ماه رمضان شکل گرفت؛ افزود: هرچند اساس و بنیان قیام امام حسین به قبل از ماه رمضان باز می‌گردد، اما یکی از مباحث موردتوجه ، موضوع رمضان و طلیعه نهضت حسینی است.

سرپرست حجاج ایرانی تصریح کرد: معاویه تا زمانی که زنده بود، باتوجه به صلح نامه ای که با امام مجتبی و امام حسین (علیهماالسلام) داشت، قراربود که حاکمیت در اختیار او باشد، موازین اسلامی را عملیاتی کند، مسلمانان را موردتوجه قرار بدهد و حقوق افراد را رعایت کند که البته بخشی از این کارها را برای عوام فریبی انجام می‌داد و بخش زیادی را هم انجام نمی‌داد، زیرا اساس تفکر اموی این بود که سلطه و پادشاهی کنند.

وی یادآور شد: معاویه پس از صلح با امام مجتبی (علیه‌السلام) به کوفه آمد و اولین صحبتی که با مردم این منطقه کرد، این بود که من با حسن بن علی نجنگیدم که شما نماز بخوانید و زکات دهید و به حج بروید، من با او جنگیدم که حاکمیت را به دست بیاورم و پادشاهی کنم و به هر حرف و قراری که زدم، عمل نمی‌کنم.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین نواب با بیان اینکه ریشه این تفکر را باید در سخنان ابوسفیان یافت، گفت: وقتی عثمان به‌عنوان خلیفه سوم مطرح شد، شبی در منزل عثمان، افراد بنی امیه را جمع کرد و گفت، این حکومت را مانند گوی در دستان خودتان بچرخانید و نگذارید به دست غیر از بنی‌امیه برسد. این تفکر در ذهن معاویه هم وجود داشت و به همین دلیل در اواخر حاکمیتش بر خلاف مفاد صلح نامه از مردم برای یزد بیعت گرفت تا این گوی در اختیار دیگران قرار نگیرد.

وی با اشاره به اینکه افراد زیادی قبل از مرگ معاویه به‌عنوان جانشین و خلیفه با یزید بیعت کردند؛ اظهار داشت: امام مجتبی (علیه‌السلام) و امام حسین (علیه‌السلام) بر پیمانی که با معاویه بسته بودند، متعهدانه پایدار ماندند و این پیمان را زیر پا نگذاشتند، حتی برخی از افراد به امام حسین (علیه‌السلام) خورده می‌گرفتند و شاید روحیه و فضای پیش‌آمده را می‌دیدند و احساس می‌کردند، امام در مقابل معاویه خواهد ایستاد؛ ولی ایشان فرمودند تا زمانی که این فرد زنده است، ما قیام نمی‌کنیم و به همان عهد و پیمان خود باقی خواهیم ماند؛ بنابراین از ناحیه امام مجتبی و امام حسین (علیهماالسلام) به خاطر همان پیمانی که بسته بودند، قیام و نهضتی در زمان معاویه صورت نگرفت.

سرپرست حجاج ایرانی با بیان اینکه این نکات تاریخی و روایی  درس وفاداری به عهد و پیمان را به انسان می آموزد، افزود: انسان در هر شرایطی باید به عهد و پیمان خود عمل کند، حتی اگر عهد و پیمان او با غیرمسلمان باشد، همچنان که امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) تا زمانی که معاویه زنده بود، بر عهد و پیمان خود وفادارباقی ماندند.

وی با اشاره به اینکه  با فوت معاویه در رجب سال 60 قمری، به‌ طور طبیعی عهد و پیمان امام حسن (علیه‌السلام) با معاویه از بین رفت، اظهار داشت: در این شرایط یزید برای به دست گرفتن حکومت وارد عمل شد و از امام حسین (علیه‌السلام)، عبدالله بن زبیر و عبدالله بن عمر به‌عنوان سه چهره سرشناس و مهم اسلام خواست که با او بیعت کنند.

نماینده ولی‌فقیه با بیان اینکه بدلیل اهمیت بیعت امام حسین (علیه‌السلام) در ابقای حکومت یزید، او ابتدا به سراغ حسین بن علی رفت، گفت: یزید باید به شکلی حضرت را برای بیعت با خود راضی می‌کرد، البته معاویه در زمان حیاتش به یزید توصیه کرده بود که حتماً ازآن حضرت بیعت بگیرد.

وی افزود: علاوه براین معاویه در زمان حکومت خود برخی اقدامات را برای بقای یزید انجام داد که ازجمله خطبه‌ای بود که درمقام و جایگاه یزید ارائه کرد و حضرت سیدالشهدا (علیه‌السلام) نیز درهمان زمان، به معاویه اعتراض کردند که معاویه گویا سخن از فرد مخفی و یا غائبی به میان آورده ای ، یزید را همه می شناسند و این اقدام خلاف عهد و پیمان دوطرفه است.

وی اضافه کرد: یزید برای بیعت گرفتن از امام حسین (علیه‌السلام) از والی مدینه خواست و او با برنامه ریزی قبلی امام را به محل دار الاماره مدینه منوره دعوت کرد و امام از این نقشه‌ مطلع شد لذا زمانی که  امیر مدینه از امام حسین خواست که با یزید بیعت کند، امام با تدبیر و شناخت کاملی که از او داشت، این بیعت را نپذیرفتند و با خطبه‌ای بسیار روشن، تمامی رذایل یزید را به ‌صورت شفاف بیان و مقابل درخواست وی ایستادگی کردند.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین نواب با اشاره به اینکه امام در پی این اتفاق و مخالفت بیعت با یزید، شهر مدینه منوره را به ‌سوی مکه مکرمه ترک کردند، گفت: حضرت دیگر نمی توانستند در مدینه بمانند بنابراین سیدالشهدا (علیه‌السلام) آهنگ حرکت به‌سوی مکه را به صدا در آوردند، در این هنگام برخی آمدند و از ایشان خواستند حرکت نکند که حضرت فلسفه آن را بیان و تصریح کردند می‌خواهم این روند غلط اصلاح شود.

وی با بیان اینکه سخنان امام حسین (علیه‌السلام) و حرکت به‌سوی مکه مکرمه، زمینه‌ جمع‌کردن یاران و قیام ایشان را فراهم کرد، افزود: پس از مرگ معاویه، خبر بیعت نکردن و حرکت اصلاحی امام حسین (علیه‌السلام) به مردم کوفه رسید و آنها در منزل سلیمان بن صرر خزاعی تجمع کردند و تعداد زیادی به امام نامه نوشتند و از حضرت درخواست کردند که به کوفه بیایید و رهبری آن‌ها را بر عهده بگیرد.

وی با بیان اینکه زمان نوشتن نامه‌ها به حضرت درماه شعبان به ثبت رسیده ؛ ولی زمانی که نامه ها به دست امام حسین رسید، ماه رمضان بود، اضافه کرد: قبل از اینکه نامه‌ها و درخواست مردم کوفه به دست امام برسد، ایشان تنها وظیفه مصلح بودن را داشتند، اما با درخواست رسمی مردم، دیگر قیام و مقابل ظلم ایستادن یک تکلیف شرعی برای امام بود و ایشان نمی‌توانستند در مقابل این درخواست درنگ کنند؛ ازاین‌رو نمایندگان خود مسلم بن عقیل و قیس بن مصهر را به ‌سوی کوفه اعزام کردند و از همان زمان نهضت حضرت سیدالشهدا کلید خورد؛ بنابراین از ماه رمضان می توان به عنوان طلیعه و آغاز قیام آن حضرت نام برد.