ای کاش از ازل نام من «سقا» نبود / یا در این دشت بلا «دریا» نبود ! ...
شعری زیبا و مشهور از مقایسه حماسه غیرتمندانه حضرت عباس (ع) در روز عاشورا با طواف خانه خدا، باز تقدیم می شود.
بس که عطشانند آل فاطمه / اشک هم خشکیده در چشم همه
آب آب کودکان زد آتشم / خجلت از سقایی خود میکشم
کاش از ازل نام من سقا نبود / یا در این دشت بلا دریا نبود
چون کمر بهر طواف عشق بست / در طواف اولش افتاد دست
طوف دوم در مطاف داورش / شد فدای دوست، دست دیگرش
دور سوم خون به جای اشک خورد / تیر دشمن آمد و بر مشک خورد
دور چهارم داشت عزم ترک سر / کرد پیش تیر چشمش را سپر
دور پنجم با عمود آهنین / گشت سرو قامتش نقش زمین
گشت در دور ششم با تیغ تیز / عضو عضوش قطعه قطعه ریز ریز
دور هفتم داده بود از کف قرار / خویشتن را دید در آغوش یار
شد سراپا چشم زخم پیکرش / دید زهرا را به بالای سرش
با زبان حال میگفتش بتول / مرحبا عباس من حجت قبول !