سطح معنویت جامعه را در دوران کرونا افزایش دهیم

هستی‌آگاهی و خدا آگاهی و پی بردن به عظمت موجودات باعث می‌شود که خود و مشکلات خود را کوچک ببینیم و از استرس دور شویم. اگر این استرس ایجادشده در دوران کرونا ناشی از ترس از مرگ باشد باید بدانیم که مرگ غفلت ما را از حقیقت هستی جدا می‌کند و اگر بتوانیم مراقبه و درحال زیستن را گسترش دهیم، حیات قوی را تجربه خواهیم کرد.

معنویت در واقع یک زیست در جهان‌بینی توحیدی و زندگی با نگاه به حقیقت هستی است که مجموعه هستی به تدبیر خداوند اداره می‌شود و رابطه این مدیر با موجودات علاوه‌بر خالقیت، رابطه‌ی ربوبیت است.

ربوبیت به معنای توجه دائم به مربوب و رفع نیاز خود از او است. زندگی در عالم طبیعت برای انسان تنها یک مرحله‌ای از زندگی است. انسان موجود مختاری است که در هر لحظه با کلام و باور خود صورت جدیدی به خود می‌گیرد که برآیند این صورت‌ها یا به سوی کمال و یا به سوی پست شدن است.

دو ثمره‌ی مهم این جهان‌بینی، زیبابینی و احساس مسئولیت شدید است که فرد نسبت به هر گام اختیاری احساس مسئولیت دارد.

ثمره‌ی زیبابینی، خیر دیدن سختی‌ها و شرور است و مسئله‌ای مثل کرونا که مشقتی برای همگان داشته است، با نگاه حسی موجود است. اما با نگاه توحیدی به دلیل این‌که شر از امور نسبی است، هر حادثه‌ای در این عالم می‌تواند به دنبال خود خیرات کثیری داشته باشد.

بنابراین نگاه توحیدی نگاه نازنین‌بینی است که با توجه به آن اضطراب تبدیل به آرامش می‌شود و هر سختی می‌تواند شکل ابتلا یا امتحان الهی به خود بگیرد که منجر به بروز استعداد انسانی چه در حیطه شقاوت و چه در حیطه سعادت می‌شود.

بنابراین زمانی که حادثه‌ای باعث بروز کمال وجودی انسان شود، عین خیر است و زمینه‌ی بهترین موضع‌گیری در این حوادت برای رسیدن به رضایت حق برایمان فراهم می‌شود.

پناه به رب یعنی توجه به هستی رب و مدیریت و ربوبیت او و در نهایت توجه به ظرفیت خود انسان و توانایی‌های او برای بازخوانی قوانین هستی در جهت یافتن راه حل مشکلات است، بدین معنا که به جای دمیدن در موضوع، باید در هنگام مشکلات و بلایا به رب خود پناه برد.

در حقیقت رضا، حتی اگر بی‌تدبیری انسان حادثه‌ای را ایجاد کند، رب به گونه‌ای خیریت حادثه را می‌چیند که مخلوق با کمالات خود از آن حادثه خارج شود و از جنبه‌های خیر این حادثه برای کاهش بار شر استفاده می‌شود چراکه هیچ شری در عالم نیست که خیرات زیادی نداشته باشد.

خیرات بیماری کرونا شامل بهره‌گیری از فضای مجازی جهت عدالت آموزشی، ترویج بهداشت، کاهش مصرف‌های اضافه و... شده است. بنابراین حقیقت رضا این فرصت را به ما می‌دهد که سختی حادثه کم شود.

حقیقت شکر به ما این امکان را می‌دهد که انسان‌ خود را به زیر نگاه رب ببیند و با این نگاه حتی شکایت و سوءظن نیز نداشته باشیم که چرا بیماری به ما رسیده است. چراکه هرچقدر ارتباط با خدا قوی‌تر باشد، ادب قوی‌تر و لذت این نگاه بالاتر است.

آسیب دیگر کرونا برای انسان‌ها اضطراب از مرگ است که علتش عدم نگاه توحیدی انسان‌ها به مرگ است، علت ترس ما از مرگ از عدم نگاه صحیح به زندگی برمی‌خیزد.

درک عظمت هستی چنان سرمستی می‌آورد که تمام سعی انسان در ایجاد ارتباطی عمیق با خداوند و خلق است.

جلوه این احساس در رعایت بهداشت و به مخاطره نینداختن جان خود و دیگران و مشارکت اجتماعی است. زیرا در نگاه توحیدی کمک به دیگران بزرگترین عامل شکوفایی خود و دیگران است که در قرآن هم به عنوان زکات و هم به عنوان انفاق از آن یاد شده است، همچنین از نظر نظام و سیستم علت و معلولی، علت و معلول‌های غیرمادی می‌توانند علل مادی مانند بیماری کرونا را به عنوان یک بلا محدود کنند.

دکتر منصوره شایسته