عاقبت کسانی که به پیامبر(ص) توهین می کنند چیست؟

پایگاه اطلاع رسانی حج: خداوند متعال در برخی آیات قرآن توهین و تهمت کافران و مشرکان مکه به پیامبر اکرم(ص) را بیان فرموده است: وَ یَقُولُونَ أَ إِنَّا لَتارِکُوا آلِهَتِنا لِشاعِرٍ مَجْنُونٍ می‏گفتند: آیا به خاطر شاعر دیوانه ‏ای خدایانمان را ترک گوییم؟ در آیات بعدی مجازات این توهین چنین بیان شده است: إِنَّکُمْ لَذائِقُوا الْعَذابِ الْأَلیمِ .شما عذاب دردآور را خواهید چشید.

یک آیه یا حدیث درباره توهین و اهانت به پیامبر اکرم(ص) و یا مجازات این کار توسط خداوند و عاقبت اینگونه افراد بیان نمایید؟

پاسخ:
خداوند متعال در برخی آیات قرآن توهین و تهمت کافران و مشرکان مکه به پیامبر اکرم(ص) را بیان فرموده است:
وَ یَقُولُونَ أَ إِنَّا لَتارِکُوا آلِهَتِنا لِشاعِرٍ مَجْنُونٍ(1)
می‏گفتند: آیا به خاطر شاعر دیوانه ‏ای خدایانمان را ترک گوییم؟
در آیات بعدی مجازات این توهین چنین بیان شده است:
إِنَّکُمْ لَذائِقُوا الْعَذابِ الْأَلیمِ(2)
شما عذاب دردآور را خواهید چشید.
در آیه دیگر می فرماید:
"أَمْ یَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصینَ "(3) بلکه(کافران) گویند: (محمّد) شاعری است ماهر و ما حادثه مرگ او را انتظار داریم. بگو: شما به انتظار(مرگ من) باشید که من هم از منتظران(مرگ و هلاک شما) هستم.
همچنین در آیه ای درباره کسانی که پیامبر اکرم(ص) را اذیت می کنند می فرماید: "إِنَّ الَّذینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهیناً "(4) ؛ بی‏گمان، کسانی که خدا و پیامبر او را آزار می‏رسانند، خدا آنان را در دنیا و آخرت لعنت کرده و برایشان عذابی خفّت‏آور آماده ساخته است.(توهین به پیامبر اکرم(ص) نیز از مصادیق آزار و اذیت ایشان می باشد. )
در روایاتی آمده که کسی که توهین به پیامبر کند به جنگ با خداوند برخاسته یا جایگاه او آتش جهنم است:
پیامبر اکرم(ص) فرمودند: " قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی مَنْ أَهَانَ لِی وَلِیّاً فَقَدْ أَرْصَدَ لِمُحَارَبَتِی‏"(5) ؛ خداوند تبارک و تعالی فرموده است: هر که به یکی از دوستان من تحقیر و توهین روا دارد، به جنگ با من برخاسته است.(مسلما مصداق اکمل دوستان خدا رسول گرامی اسلام(ص) است).
در روایت دیگری رسول گرامی اسلام(ص) به حضرت علی(ع) فرمودند: "یَا عَلِیُّ شِیعَتُکَ هُمُ الْفَائِزُونَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَنْ أَهَانَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَقَدْ أَهَانَکَ وَ مَنْ أَهَانَکَ فَقَدْ أَهَانَنِی وَ مَنْ أَهَانَنِی فَقَدْ أَدْخَلَهُ اللَّهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِداً فِیها"(6) ؛
ای علی(ع) شیعیان تو در روز قیامت جزء رستگارانند کسی که به یکی از آنها اهانت کند تو را اهانت کرده و کسی که تو را اهانت کند، مرا اهانت کرده و کسی که مرا اهانت کند خداوند او را داخل آتش جهنم می کند در حالی که برای همیشه در آنجا می ماند.
همچنین درباره ساب النبی(کسی که به پیامبر دشنام دهد) هم روایاتی وارد شده و در فقه شیعه تقریبا اجماع بر قتل ساب النبی وجود دارد و بعضی علمای اهل سنت نیز در کتب روایی، فقهی و تفسیری خود حکم سب النبی را قتل دانسته اند به عنوان نمونه قرطبی از مفسرین اهل سنت در تفسیر خود چنین می نویسد:
"قال ابن المنذر: أجمع عامةأهل العلم علی أن من سب النبی(ص) علیه القتل. و ممن قال ذلک مالک و اللیث و أحمد و إسحاق، و هو مذهب الشافعی"(7) ؛ ابن منذر می گوید عموم اهل علم اجماع کرده اند بر اینکه کسی که به پیامبر اکرم(ص) دشنام دهد، باید کشته شود. از کسانی که قائل به این حکم هستند مالک، لیث، احمد، اسحاق و این مذهب شافعی است.
چند نمونه از روایات درباره ساب النبی را ذکر می کنیم: " قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) مَنْ سَبَّ نَبِیّاً قُتِلَ "(8) ؛ رسول گرامی اسلام(ص) می فرمایند: کسی که پیامبری را دشنام دهد کشته می شود. و نیز می فرمایند: " مَنْ سَبَّنِی فَاقْتُلُوه"(9) ؛ کسی که مرا دشنام دهد باید کشته شود. ‏(چون باعث ارتداد می شود)
در کتاب وسائل الشیعه بابی تحت عنوان"بَابُ قَتْلِ مَنْ سَبَّ النَّبِیَّ(ص) أَوْ غَیْرَهُ مِنَ الْأَنْبِیَاء" وجود دارد و روایاتی را در ذیل این باب آورده از جمله این روایت:
"عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(ع) قَالَ: إِنَّ رَجُلًا مِنْ هُذَیْلٍ کَانَ یَسُبُّ رَسُولَ اللَّهِ(ص) فَبَلَغَ ذَلِکَ النَّبِیَّ(ص) فَقَالَ مَنْ لِهَذَا فَقَامَ رَجُلَانِ مِنَ الْأَنْصَارِ- فَقَالَ نَحْنُ یَا رَسُولَ اللَّهِ- فَانْطَلَقَا حَتَّی أَتَیَا عَرَبَةَ فَسَأَلَا عَنْهُ فَإِذَا هُوَ یَتَلَقَّی غَنَمَهُ فَقَالَ مَنْ أَنْتُمَا وَ مَا اسْمُکُمَا فَقَالا لَهُ أَنْتَ فُلَانُ بْنُ فُلَانٍ قَالَ نَعَمْ فَنَزَلَا فَضَرَبَا عُنُقَهُ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ- فَقُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ(ع) أَ رَأَیْتَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا الْآنَ سَبَّ النَّبِیَّ(ص) أَ یُقْتَلُ قَالَ إِنْ لَمْ تَخَفْ عَلَی نَفْسِکَ فَاقْتُلْهُ. "(10) ؛
ابو جعفر باقر(ع) گفت: مردی از قبیله هذیل رسول خدا را(ص) ناسزا می‏گفت، به رسول خدا خبر رسید و گفت کسی هست که زبان او را کوتاه کند؟ دو تن از انصار مدینه برخاستند و گفتند: یا رسول الله، ما آماده‏ایم.
آن دو به راه افتادند تا به محل آن مرد رسیدند و سراغ او را گرفتند تا در نیمه راه مرتع او را دریافتند که برای سرکشی به گوسفندانش می‏رفت، به او نزدیک شدند و سلام نگفتند، آن مرد پرسید: شما که هستید و نام شما چیست؟ گفتند: تو فلانی فرزند فلانی هستی؟
آن مرد گفت: بلی. آن دو از شتر پیاده شدند و گردن او را زدند. من به ابو جعفر باقر(ع) گفتم: بفرمائید که اگر در این روزگار ما کسی یافت شود که رسول خدا(ص) را ناسزا بگوید، باید او را بکشند؟ ابو جعفر گفت: اگر به جان خود نترسی، باید او را بکشی.
پی نوشت ها:
1و2. صافات(37) آیات36و38.
3. طور(52) آیات30و31.
4. احزاب(33) آیه57.
5. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، اسلامیه، 1363ش، ج2، ص352.
6. شیخ صدوق، محمد بن علی، امالی الصدوق، بیروت، انتشارات اعلمی، ص16.
7. قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، تهران، ناصر خسرو، 1364ش، ج8، ص82.
8. حجازی، علاءالدین، صحیفه الرضا(ع)، انتشارات کنگره امام رضا(ع)، ص43.
9. شعیری، تاج الدین، جامع الخبار، قم، انتشارات رضی، ص160.
10. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، آل البیت، ج28، ص213.
منبع: نرم افزار پیامبر مهربانی - مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی