نماز در سیره پنج تن آل عبا (علیهم السلام) نماز در سیره پنج تن آل عبا (علیهم السلام) نماز در سیره پنج تن آل عبا (علیهم السلام) بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
نماز در سیره پنج تن آل عبا (علیهم السلام) نماز در سیره پنج تن آل عبا (علیهم السلام) نماز در سیره پنج تن آل عبا (علیهم السلام) نماز در سیره پنج تن آل عبا (علیهم السلام) نماز در سیره پنج تن آل عبا (علیهم السلام)

نماز در سیره پنج تن آل عبا (علیهم السلام)

ادب ارزشی زیبا و پسندیده است. نماز هم درس وآدابی دارد،آدابی همچون؛ قیام و قعود ، حضور قلب ، بندگی و مانند آن . نماز آن قدر اهمیت دارد که رسول خدا (ص) و سایر حضرات معصومین (علیهم السلام) هنگام نماز ، دست از کار می کشیدند و خود را برای حضور در محضر خداوند آماده نموده و در پرتو آن به آرامش می رسیدند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، پیامبر گرامی ـ صلی الله علیه و آله ـ، به نماز عشق و علاقه بسیاری داشتند . هرگاه اندوهگین می شدند، به نماز بر می خواستند و ساعت های طولانی از شب را بیدار می ماندند و به نماز و مناجات می پرداختند. از این رو به پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ خطاب شد:« یَا أیُّهَا المُزَّمِّلُ، قُمِ اللَّیلَ إِلَّا قَلیلاً، نِصفَهُ أَوِ انقُص مِنهُ قَلیلاً، أَو زِد عَلَیهِ وَ رَتِّلِ القُرآنَ تَرتِیلاً : ای گلیم به خود پیچیده، شب را برخیز مگر اندکی. نیمی از شب یا کمتر از مقداری بیشتر از آن را به عبادت پروردگارت قیام کن و قرآن را شمرده بخوان . (سوره مزمل آیات 1ـ4)


نماز و دعا و ناله سحر ، بهترین شاهد برای اخلاص  و صفای قلب و صدق و ایمان است. پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ هرگاه به نماز می ایستاد، از ترس، رنگ چهره مبارکش دگرگون می شد.( سنن النبی ، ص251) 


شیفتگی ایشان به عبادت به گونه ای بود که هنگام نماز ، تنها به خداوند توجه می کرد و از هر چیزی غافل می شد. یکی از همسران پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـمی گوید :« پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ هنگامی که سرگرم گفت و گو بود ، چون وقت نماز می رسید ، چنان حالش دگرگون می شد که گویا نه او ما را می شناخت و نه ما او را .» (سیره نبوی،ص 199)


شوق عبادت و نماز ، در سیمای آن بزرگوار هویدا بود . همواره چشم به راه رسیدن وقت نماز و بانگ اذان بود و بخشی از وقت خود را در خانه به عبادت اختصاص می داد. (المحجه البیضاء ، ج4،ص160)


شهید ثانی در این باره نقل می کند:« پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ برای وقت نماز انتظار می کشید و شوقش به عبادت افزون می شد و چشم به راه رسیدن وقت نماز بود . نماز و عبادت را بسیار دوست می داشت و می فرمود « جُعِلَ قُرَّهَ عَینِی فِی الصَّلاهِ و الصَّوم : روشنایی چشم من در نماز و روزه قرار داده شده است .» (سنن النبی ،ص268)


پیامبر گرامی اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ نماز را محبوب خداوند می دانستند . روزی در پاسخ به « ابن مسعود» که از محبوب ترین کارها نزد خداوند متعال پرسیده بود، فرمود:« نمازِ به وقت. » وی می گوید: عرض کردم پس از آن چه ؟ حضرت فرمودند: نیکی به پدر و مادر .(میزان الحکمه ، ج14، ص 7092)


ایشان چهره دین داری را در نماز می جست و می فرمود:« لِکُلِّ شَیءٍ وَجهٌ وَ وَجهُ دِینِکُمُ الصَّلاهُ :هر چیزی چهره ای و چهره دین شما نماز است. » (میزان الحکمه، ج 7، ص 3092)


ایشان در وصیت خود به ابوذر در مورد نماز ، تشبیه بسیار زیبایی را به کار بردند : « مادُمتَ فِی الصَّلاهِ فَإِنَّکَ تَقرَعُ بابَ المَلکِ الجَبّارِ وَ مَن یُکثِر قَرعَ بابِ المَلِکِ یُفتَح لَهُ : تا زمانی که در حال نماز هستی ، درِ خانه پادشاهی مقتدر را می کوبی و هر که در خانه پادشاه را بسیار بکوبد ، ( سرانجام ) آن در به رویش باز می شود.»(مکارم الاخلاق ، ج 2،ص366) 


از دیدگاه پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ نمازی ارزشمند است که شرایط زیر را دارا باشد : 


1.« لا یَقبَلُ اللهُ صَلاهَ عَبدٍ لا یَحضُرُ قَلبُهُ مَعَ بَدَنِهِ : خداوند نماز بنده ای را که دلش با بدنش همراه نباشد ، نمی پذیرد.» 


2.«مَن لَم تَنههُ صَلاتُهُ عَنِ الفَحشاءِ وَ المُنکَرِ لَم یَزدَد مِن اللهِ إلا بُعداً : هر که نمازش او را از کار زشت و ناپسند باز ندارد ، جز بر  دوری او از خدا افزوده نشود.»(مکارم الاخلاق، ج 7،ص3096)


3.« لا صَلاهَ لِمَن لایَتَخَشَّعُ فِی صَلاتِهِ: کسی که در نمازش خشوع ندارد، نمازش ، نماز نیست .» (مکارم الخلاق، ج7، ص3106)


4.« مَنِ اغتابَ مُسلِماً أو مُسلِمَهً لَم یَقبَلِ اللهُ تَعالی صَلاتَهُ وَ لا صِیامَهُ أَربَعینَ یَوماً وَ لَیلَهً إِلّا أَن یَغفِرَ لَهُ صاحِبُهُ: هر که از زن یا مرد مسلمانی غیبت کند ، خداوند تعالی تا چهل شبانه روز ، نه نمازش را می پذیرد و نه روزه اش را ، مگر اینکه غیبت شونده او را ببخشد.» (مکارم الخلاق، ج7، ص3114)


5.« رَکعَتانِ خَفیفانِ فی التَّفَکُّرِ خَیرٌ مِن قِیامِ لَیلَهٍ: دو رکعت نماز ساده و سبک ، ولی همراه با تفکر ، بهتر است از شبی را تا صبح به نماز گزاردن.» ( سنن النبی، ص269)


پیامبر اعظم ـ صلی الله علیه و آله ـ به ابوذر غفاری فرمودند: « ای ابوذر! خداوند، نماز را محبوب من ساخته است؛ هم چنان که غذا را محبوب گرسنه و آب را محبوب تشنه . گرسنه هرگاه غذا بخورد، سیر می شود و تشنه با نوشیدن آب سیراب می گردد ، ولی من از نماز سیر نمی شوم. ( میزان الحکمه، ج7،ص 3118)


پیامبرگرامی اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ در حال احتضار بودند . ناگهان صدای بلال ، موذن مدینه به گوش رسید و اذان صبح در مدینه طنین انداز شد . پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ برخاست و وضو گرفت . با کمک امیرالمومنین امام علی ـ علیه السلام ـ و فضل بن عباس با سختی و زحمت بسیار به مسجد آمد و با مردم ، نماز صبح را به جماعت برگزار کرد و پس از نماز به سوی خانه بازگشت و در بستر آرمید.(منتهی الامال ، ج1، ص 76)


شخصی خدمت پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ آمد و گفت: من بیایان نشین هستم و همسر و فرزندان و خدمتکارانم با من زندگی می کنند . به هنگام نماز ، اقامه و اذان می گویم و همراه همه خانواده به نماز می ایستیم. آیا ثواب نماز جماعت را به دست می آوریم؟ حضرت فرمودند : آری . او گفت: گاهی خدمتکارانم برای انجام کاری از خانه خارج می شوند و من و همسر و فرزندانم با هم به نماز می ایستیم . آیا نماز جماعت خوانده ایم؟ پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمودند:آری. مرد دوباره پرسید: در بعضی روزها، فرزندانم نیز برای چراییدن گوسفندان به صحرا می روند و من با همسرم تنها میمانیم و به هنگام نماز من اذان و اقامه می گویم و همراه همسرم نماز می خوانیم . آیا این نماز ، جماعت به شمار می آید؟ پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمودند: آری.( فروع کافی، ج3، ص371)


نماز در سیره امیرالمومنین امام علی ـ علیه السلام ـ:


در کوفه امیرالمومنین امام علی ـ علیه السلام ـ   هر روز می دیدند که تعدادی از کسانی که در همسایگی مسجد منزل دارند، نمازهای خود را در خانه به جای می آورند و به مسجد نمی آیند. حضرت فرمودند : یا به مسجد بیایید و نمازتان را با ما به جماعت بخوانید یا از همسایگی مسجد کوچ کنید . (زیرا مسجد روز قیامت شکایت خواهد کرد.) ( تنبیه الخواطر ،ص331)


هنگام وضو گرفتن ، لرزشی وجود مبارک امیرالمومنین امام علی ـ علیه السلام ـ را فرا می گرفت. هنگامی که در محراب عبادت می ایستاد، لرزه بر اندامشان می افتاد و از بیم عظمت پروردگار ، اشک چشمانش بر محاسن شریفش جاری می شد . سجده های او طولانی و سجده گاهش همیشه از اشک چشم مرطوب بود. او در محراب عبادت به شدت گریان و در دشوارترین لحظه ای نبرد خندان بود. ( داستان نماز عارفان ، ص20)


چنین نقل می کنند که در « لیله الهریر» ( از شب های سخت و پرمخاطره جنگ صفین ) در میان دو صف از لشکریان ، زیراندازی برای امیرالمومنین امام علی ـ علیه السلام ـ   گستراندند و آن حضرت به نماز ایستاد. این در حالی بود که تیرهای دشمن از چپ و راست آن حضرت عبور می کرد و چوبه های تیر پیوسته بر زمین می افتاد، ولی آن حضرت هرگز نهراسید و همچنان به نماز عارفانه خویش مشغول بود. (متهی الآمال، ج1،ص110)


 


نماز در سیره حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ :


حسن بصری می گوید :« در این امت ، عبادت کسی بیش از عبادت حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ نبود . او چندان به عبادت می ایستاد که پاهایش ورم کرده بود. »(بحار الانوار،ج 43،ص85)


امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ : شب جمعه مادرم زهرا ـ سلام الله علیها ـ در محراب خود به عبادت ایستاد و تا صبح به نماز، رکوع، سجود، قیام و دعا مشغول بود و من می شنیدم که پیوسته برای همسایگان و مومنان دعا می کند ، در حالی که ، برای خودمان دعایی نمی کرد . صبح از او پرسیدم : چرا برای خودمان دعا نکردی ، چنان که برای دیگران دعا می کردی؟ فرمود: پسرجانم! اول همسایه را باید دعا کرد و در آخر خود را.(منتهی الآمال، ج1،ص 97)


 


نماز در سیره امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ:


امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ ، هرگاه برای خواندن نماز آماده می شد، بهترین لباس خود را می پوشید. از آن جضرت پرسیدند:« چرا بهترین لباس خود را می پوشید. و این گونه آراسته به نماز می ایستید؟» امام ـ علیه السلام ـ فرمود: « همانا خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد. پس ، من نیز لباس زیبا را برای راز و نیاز با پروردگارم می پوشم . شما نیز هنگام رفتن به مسجد، با ظاهری پاکیزه و آراسته برای نماز آماده شوید».( کوتاه و خواندنی از نماز، ص26)


نماز در سیره امام حسین ـ علیه السلام ـ :


در « ظهر عاشورا» ، شماری از یاران امام حسین ـ علیه السلام ـ به شهادت رسیده بودند. یکی از یاران امام، نزد ایشان آمد و گفت :« وقت نماز است . نمازمان را چگونه بخوانیم ؟» سپاهیان دشمن در مقابل ایستاده و گروهی نیز مشغول مبارزه بودند . امام حسین ـ علیه السلام ـ سر به آسمان بلند کرد و فرمود:« خداوند، تو را از نمازگزاران قرار دهد. اذان بگو تا نماز را به جماعت بخوانیم». پس از اذان ، امام و یارانشان در میدان جنگ مشغول خواندن  نماز جماعت شدند، در حالی که دو نفر از یاران امام حسین ـ علیه السلام ـ در مقابل نمازگزاران ایستاده بودند تا تیرها و نیزه های دشمن به نمازگزاران برخورد نکند.(کوتاه و خواندنی از نماز، ص18)


 


نتیجه :


شایسته است انسان هنگام اقامه نماز  به پیروی از حضرات معصومین ـ علیهم السلام ـ ظاهر و باطن جوارح را آراسته و آماده حضور در محضر خداوند متعال نماید. آگاهی از کیفیت سیره  حضرات معصومین ـ علیهم السلام ـ در رابطه با نماز با مطالعه در این موضوع حاصل می گردد. 


 


نگارنده : ز، فیاضی


| شناسه مطلب: 103879

نام منبع: جام جم



اهل بیت نماز



مطالب مرتبط

نظرات کاربران